Εθνική Αντίσταση (Ελλάδα): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι Γερμανοί μόλις εισήλθαν στην [[Αθήνα]] ([[27 Απριλίου]] [[1941]]) φρόντισαν να ορκίσουν κυβέρνηση, φιλική προς αυτούς κυβέρνηση με πρωθυπουργό το στρατηγό [[Γεώργιος Τσολάκογλου|Γεώργιο Τσολάκογλου]]. Μετά την κατάληψη και της [[Κρήτη]]ς (Μάιος 1941) από τα γερμανικά στρατεύματα, ολόκληρη η ελληνική επικράτεια βρέθηκε κάτω από την κατοχή των δυνάμεων του [[Άξονας Βερολίνου - Ρώμης|Άξονα]]. Οι [[Ιταλία|Ιταλοί]] και οι [[Βουλγαρία|Βούλγαροι]] ακολούθησαν τους Γερμανούς στην κατάληψη τμημάτων της χώρας και αμέσως τέθηκε σε εφαρμογή σχέδιο διαμελισμού της Ελλάδας. Η [[Ιταλία]] κατέλαβε τα [[Επτάνησα]], ενώ στη [[Βουλγαρία]] παραχωρήθηκε αρχικά η ζώνη ανάμεσα στο Στρυμόνα και στο Νέστο, καθώς και τα νησιά [[Θάσος]] και [[Σαμοθράκη]]. Το τμήμα αυτό επεκτάθηκε αργότερα σχεδόν ως την [[Αλεξανδρούπολη]]. Τόσο οι Ιταλοί στα Επτάνησα όσο και οι Βούλγαροι στην Ανατολική [[Μακεδονία]] και [[Θράκη]] επιχείρησαν να εφαρμόσουν πολιτική αφελληνισμού. Η υπόλοιπη χώρα διαιρέθηκε σε δύο ζώνες κατοχής, μία γερμανική και μία ιταλική. Η γερμανική ζώνη περιλάμβανε τα 2/3 του [[νομός Έβρου|νομού Έβρου]], την Κεντρική και Δυτική [[Μακεδονία]], όλα τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου εκτός από τη Θάσο και τη Σαμοθράκη, την [[Αττική]], την [[Κρήτη]] (εκτός από τον νομό Λασιθίου που ήταν υπό ιταλική διοίκηση) και από τις Κυκλάδες τη [[Μήλος|Μήλο]]. Η ιταλική ζώνη περιλάμβανε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.