Μακεδόνες (Έλληνες): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ενώ οι εξεγέρσεις που έμειναν για κάποιο διάστημα στη Μακεδονία, όπως η Νάουσα με αξιόλογες προσωπικότητες όπως ο [[Αναστάσιος Καρατάσος]], ο [[Αγγελής Γάτσος|Άγγελος Γάτσος]] και ο [[Ζαφειράκης Θεοδοσίου]], η ήττα του Παππά ήταν η καμπή στην καταπίεση της μακεδονικής εξέγερσης στην Ελληνική επανάσταση εκείνη την εποχή. Ενώ η επανάσταση οδήγησε στην ίδρυση του ανεξάρτητου νεοελληνικού κράτους στο νότο, το οποίο κέρδισε διεθνή αναγνώριση το 1832, τα ελληνικά κινήματα αντίστασης συνέχισαν να λειτουργούν στα εδάφη που παρέμεναν υπό τον οθωμανικό έλεγχο, συμπεριλαμβανομένης της Μακεδονίας καθώς και της Θεσσαλίας, της Ηπείρου και της [[Κρήτη]]ς. Τα γεγονότα του [[Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1854)|Ρωσοτουρκικού πολέμου το 1854]] πυροδότησαν μια νέα μακεδονική εξέγερση που ξεκίνησε στη Χαλκιδική. Ένας από τους πρωταρχικούς εμπνευστές της εξέγερσης ήταν ο [[Δημήτριος Καρατάσος]], γιος του Αναστασίου Καρατάσου, γνωστός ως Τσάμης Καρατάσος ή Γέρος Τσάμης. Οι εξεγέρσεις των Μακεδόνων είχαν την υποστήριξη του βασιλιά [[Όθων της Ελλάδας|Όθωνα της Ελλάδας]], που πίστευε ότι η απελευθέρωση της Μακεδονίας και άλλων περιοχών της Ελλάδας ήταν εφικτή, ελπίζοντας στη στήριξη της [[Ρωσική Αυτοκρατορία|Ρωσίας]]. Ωστόσο, η εξέγερση απέτυχε στο γεγονός ότι έχει επιδεινώσει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις για τα επόμενα χρόνια.

[[Αρχείο:West Macedonia flag 1878.JPG|thumb|right|200px|Η επαναστατική σημαία της Δυτικής Μακεδονίας το 1878]]

 

===Αρχές 20ού αιώνα===