Άγιος Νικόλαος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 38:
Ο άγιος Νικόλαος αποδήμησε ειρηνικά στις [[6 Δεκεμβρίου]] του έτους [[343]]. Μετά τον θάνατο του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα [[Μύρα]] της Λυκίας έως και τον [[11ος αιώνας|ενδέκατο αιώνα]], όπου το [[1087]] κάποιοι ναύτες αφαίρεσαν τα περισσότερα και τα μετέφεραν στην [[Ιταλία]], στην πόλη [[Μπάρι]], όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Οι Βυζαντινοί κατηγόρησαν τους Λατίνους για ''"ιερή κλοπή"'' και τους προειδοποίησαν ότι θα βρεθούν αντιμέτωποι εκτός από τον νόμο και με την οργή του ίδιου του Αγίου. Οι [[Σελτζούκοι]] είχαν κατακτήσει την περιοχή όμως μετά την [[Μάχη του Μαντζικέρτ]] (1071), οι ναυτικοί ισχυρίστηκαν ότι πήραν τα οστά για να τα προστατεύσουν από τους Τούρκους που είχαν στην κατοχή τους την Μύρα. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.<br />
Οι Βενετοί που συμμετείχαν στην [[Α΄ Σταυροφορία]] πέρασαν από τα Μύρα, αφαίρεσαν τα υπόλοιπα οστά και τα μετέφεραν στην επιστροφή τους στην [[Βενετία]] (6 Δεκεμβρίου 1100). Ο επίσκοπος [[Ενρίκο Κονταρίνι]] αρχηγός των Σταυροφόρων Βενετών διεκδικούσε τον Άγιο Νικόλαο σαν Άγιο προστάτη της Βενετίας και αντίπαλο του [[Ευαγγελιστής Μάρκος|Ευαγγελιστή Μάρκου]], αυτό ήταν αδύνατο επειδή τα περισσότερα οστά βρίσκονταν στο Μπάρι.<ref>Nicol 1992, p. 72.</ref> Τα οστά του Αγίου Νικολάου τοποθετήθηκαν στον ναό Σαν Νικολό ντι Λίντο, στο μακρόστενο νησάκι του [[Λίντο]] μήκους 15 χιλιομέτρων που χώριζε την [[Λιμνοθάλασσα της Βενετίας]] από την [[Αδριατική Θάλασσα]].
Η μνήμη του γιορτάζεται στις [[6 Δεκεμβρίου]] τόσο από την [[Ορθόδοξη Εκκλησία|Ορθόδοξη]], όσο και από την [[Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία]].
| |||