Συνθήκη του Νεϊγύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτα: επεξεργασία κώδικα 2017 |
μ μ.επιμέλεια |
||
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Bulgaria after Treatry of Neuilly-sur-Seine.png|thumb|250px|Η Βουλγαρία μετά τη συνθήκη του Νεϊγύ. Με έντονο πορτοκαλί χρώμα απώλειες εδαφών και με καφέ νέα πρόσκτηση (από Ευρωπ. Τουρκία)]]
Η '''Συνθήκη του Νεϊγύ''' υπογράφηκε στις [[27 Νοεμβρίου]] [[1919]] στην κωμόπολη [[Νεϊγί-συρ-Σεν|Νεϊγύ-συρ-Σεν]] (Neuilly sur Seine) μεταξύ της [[Βουλγαρία|Βουλγαρίας]] και των [[Αντάντ|νικητριών δυνάμεων]] του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου πολέμου]], και συγκεκριμένα με τις [[Αγγλία]], [[Γαλλία]], [[ΗΠΑ]] και [[Ιταλία]] ως
Με τη συνθήκη αυτή, που από τη βουλγαρική ιστοριογραφία έχει χαρακτηριστεί ως η δεύτερη εθνική καταστροφή, η Βουλγαρία υποχρεώθηκε στα ακόλουθα:
* Την παραίτησή της υπέρ των
* Την επαναφορά των Ρουμανοβουλγαρικών συνόρων στη γραμμή που όριζε η [[Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913)]]. Δηλαδή την εκχώρηση της [[Δοβρουτσά|Δοβρουτσάς]] στη [[Ρουμανία]].
* Να αναγνωρίσει την κρατική υπόσταση της [[Σερβία|Σερβίας]], στην οποία εκχώρησε την περιοχή [[Στρώμνιτσα]] μέχρι τον Δούναβη καθώς και τις περιοχές Τσάριμπροντ, Τιμόκ, Τριν και Μποσίλεγκραντ που ναι μεν ήταν μεθοριακές μικρές εδαφικές λωρίδες σε έκταση πλην όμως σημαντικές από στρατηγική άποψη.
Γραμμή 16:
== Σημειώσεις ==
(*)¹ Ταυτόχρονα με την κύρια συνθήκη η Βουλγαρία υπόγραψε ειδική συνθήκη με την Ελλάδα περί εθελουσίας αμοιβαίας μετανάστευσης των εκατέρωθεν μειονοτήτων εκ της οποίας και ακολούθησε εθελουσία [[ανταλλαγή πληθυσμών]]. Σημειώνεται όμως ότι η Ελλάδα συμμετείχε στον πόλεμο, στο τέλος του [[1917]], χωρίς όμως προηγουμένως να έχει συνάψει συμφωνία με τους Συμμάχους για τα οφέλη που θα
(*)² Οι ελληνικές διεκδικήσεις περιλαμβάνονταν στο από [[30 Δεκεμβρίου]] [[1918]] Υπόμνημα το οποίο και εξέθεσε με μεγάλη επιδεξιότητα ο Ε. Βενιζέλος ενώπιον του
▲(*)¹ Ταυτόχρονα με την κύρια συνθήκη η Βουλγαρία υπόγραψε ειδική συνθήκη με την Ελλάδα περί εθελουσίας αμοιβαίας μετανάστευσης των εκατέρωθεν μειονοτήτων εκ της οποίας και ακολούθησε εθελουσία [[ανταλλαγή πληθυσμών]]. Σημειώνεται όμως ότι η Ελλάδα συμμετείχε στον πόλεμο, στο τέλος του [[1917]], χωρίς όμως προηγουμένως να έχει συνάψει συμφωνία με τους Συμμάχους για τα οφέλη που θα αποκόμιζε από την πολεμική της συμβολή. Έτσι ο τότε Έλληνας Πρωθυπουργός [[Ελευθέριος Βενιζέλος|Ε. Βενιζέλος]] που συμμετείχε στη υπογραφή της συνθήκης αυτής αρκέσθηκε στην ελεύθερη [[Εθνική αυτοδιάθεση|αυτοδιάθεση των λαών]] και την κύρια προβολή των ελληνικών αξιώσεων σε μελλοντική καταλληλότερη στιγμή.
::
▲(*)² Οι ελληνικές διεκδικήσεις περιλαμβάνονταν στο από [[30 Δεκεμβρίου]] [[1918]] Υπόμνημα το οποίο και εξέθεσε με μεγάλη επιδεξιότητα ο Ε. Βενιζέλος ενώπιον του "Συμβουλίου των Δέκα" στις [[3 Φεβρουαρίου]] [[1919]] το οποίο και βρήκε ευμενή απήχηση με εξαίρεση του Αμερικανούς και κυρίως αντίθετους του Ιταλούς. Γνωρίζοντας έτσι ο Βενιζέλος εκ των προτέρων την στάση αυτών στο σημείο βοήθειας των συμμάχων προς την Βουλγαρία για την έξοδο στο Αιγαίο λαμβάνοντας τον λόγο ζήτησε την εφαρμογή της αρχής των Εθνοτήτων της Θράκης της οποίας το δυτικό τμήμα έπρεπε να παραχωρηθεί στην Ελλάδα τονίζοντας μεταξύ άλλων:<br />
▲::"''Αναμφιβόλως τούτο θα είχε ως αναπόφευκτον συνέπειαν την απώλειαν της διεξόδου εις το Αιγαίον αλλά είμαι έτοιμος να συστήσω λύσιν προς αντιμετώπιση των οικονομικών αναγκών της Βουλγαρίας, καίτοι αυτή διαθέτει θαυμάσιους λιμένες εις την Μαύρην Θάλασσαν...''" και συνέχισε "''κάθε παραχώρηση κι αν εγίνετο θα ήταν ανωφελής εφόσον η Βουλγαρία δεν θα ησύχαζε μέχρις ότου αποκτήση ολόκληρον την Βαλκανικήν, αξιούσα πλήρη ηγεμονίαν εφ΄ όλης της Χερσονήσου και κατά συνέπειαν, επωφελούμενης πάσης ευκαιρίας δια να ικανοποιήση τις φιλοδοξίες της. Η Βουλγαρία αντιπροσωπεύει εις τα Βαλκάνια ότι η Πρωσσία εις την Κεντρικήν Ευρώπην, πάντοτε δε θα επιχειρή να επιβάλη τον μιλιταρισμόν της επί των Βαλκανίων, όπως επεχείρησε να πράξη η Πρωσσία εις την Δυτικήν Ευρώπην''".<ref>Διπλωματική Ιστορία της Ευρώπης, Αντώνιος Κοραντής Τόμος 1ος, σ.119.</ref>.<br />
Επίσης δεν εκπληρώθηκαν από την Βουλγαρία άλλες προς την Ελλάδα υποχρεώσεις που αφορούσαν αποφάσεις του Ελληνοβουλγαρικού Μεικτού Διαιτητικού Δικαστηρίου των Παρισίων και του διαιτητού Γουώριν για προσγενόμενες ζημίες σε Έλληνες υπηκόους κατά το διάστημα της ουδετερότητας της Ελλάδος ([[11 Οκτωβρίου]] [[1915]] μέχρι [[27 Ιουνίου]] [[1917]])
Βέβαια εκτός της Ελλάδος και η [[Οθωμανική Αυτοκρατορία]] διεκδικούσε τη
Επισημαίνεται ακόμη ότι από τη [[Συνθήκη του Μούδρου]] ([[30 Οκτωβρίου]] [[1918]]) μέχρι τη συνομολόγηση της παρούσας Συνθήκης είχαν μεσολαβήσει οι ακόλουθες κατά χρονολογική σειρά Συνθήκες:
* Η [[Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων]] (Μάιος 1919)
* Η μυστική [[Συμφωνία Βενιζέλου - Τιττόνι]] ([[29 Ιουλίου]] [[1919]])
* Τα νεοτουρκικά
* Η [[Συνθήκη Αγίου Γερμανού]] αν Λάιγ, [[10 Σεπτεμβρίου]] [[1919]])
==
<div style="font-size:90%;"><references/></div>
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
* Για το πλήρες κείμενο της συνθήκης στα αγγλικά, βλέπε[http://www.lib.byu.edu/~rdh/wwi/1918p/neuilly.html]
[[Κατηγορία:Συνθήκες της Ελλάδας|Νειγυ]]
| |||