Σανταμέρι (κάστρο): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Σανταμέρι''' είναι κάστρο χτισμένο στο ομώνυμο βουνό, Σανταμέρι ή [[Σκόλλις]], και στα σύνορα των νομώνστην [[Αχαΐα|ΑχαΐαςΑχαΐα]] και εγγύς των συνόρων με την [[Ηλεία|ΗλείαςΗλεία]]. Είναι γνωστό και σαν '''Σαντομέρι''', '''Κάστρο Σαιντ Ομέρ''' ήκαι '''Κάστρο των Παλαιολόγων'''. Ήταν από τα ισχυρότερα κάστρα, και έλεγχε όλο τον Ηλειακό κάμπο και τα περάσματα για την [[ΔήμοςΤριταία Τριταίας(περιοχή)|Τριταία]].

Χτίστηκε το [[1311]] από τον [[Γαλλία|Γάλλο]] άρχοντα [[Νικόλαος Γ΄ Σαιντ Ομέρ|Νικόλαο Γ΄ Σαιντ Ομέρ]] στον οποίο οφείλει και τοτην όνομαονομασία του<ref>* Ουίλιαμ Μίλλερ, ''Οι ηγεμόνες της Πελοποννήσου'', 1927, επανέκδοση Ελεύθερη Σκέψις 1994, μετάφραση Σπυρίδων Λάμπρου, ISBN 960-7199-37-5</ref>, ενώ σε [[Βένετοι|ενετικούς]] καταλόγους αναφέρεται με το όνομα ''Εντρόλκαμο''. Ο Σαιντ Ομέρ τότε ήταν [[βαρώνος]] της [[Θήβα|Θήβας]]. Παλαιότερα πιστευόταν ότι ο ίδιος είχε χτίσει και το [[Παλαιόκαστρο Ναυαρίνου]], αν και από τους σύγχρονους ερευνητές θεωρείται πιθανότερο, ότι το κάστρο αυτό, το οποίο κτίστηκε το [[1278]], το κατασκεύασε ο [[Νικόλαος Β΄ του Σαιντ- Ομέρ]]<ref>[http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=19760 Παλαιό Ναυαρίνο], από την ιστοσελίδα: odysseus.culture.gr - "ΟΔΥΣΣΕΥΣ" του [[Υπουργείο Πολιτισμού|Υπουργείου Πολιτισμού]].</ref>, [[Φλαμανδία|Φλαμανδός]] σταυροφόρος και θείος του Νικολάου Γ΄.

Γύρω από το κάστρο του Σανταμερίου αναπτύχθηκε μεγάλη [[πόλη]] που στην περίοδο ακμής της είχε 15001.500 εστίες. Οι [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινοί]] είχαν προσπαθήσει πολλές φορές να εκπορθήσουν το κάστρο χωρίς ωστόσο να τα καταφέρουν. Σύμφωνα με το Αραγωνικό χρονικό σε [[Μάχη στη πεδιάδα του Σανταμερίου|μεγάλη μάχη]] στην πεδιάδα μπροστά (δυτικά) στο Σανταμέρι, μεταξύ Βυζαντινών και [[Πριγκιπάτο της Αχαΐας|Πριγκιπάτου της Αχαΐας]], όπου ανήκε το κάστρο τότε, οι Βυζαντινοί είχαν απώλειες 15001.500 στρατιώτες, αιχμάλωτους και νεκρούς και έχασαν και 500 άλογα.

Το [[1429]] το κάστρο δόθηκε προίκα στον μετέπειτα αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος|Κωνσταντίνο Παλαιολόγο]], μαζί με αυτό του [[Χλεμούτσι|Χλεμουτσίου]] που ήταν αντικριστά, όταν παντρεύτηκε την [[Θεοδώρα Τόκκο|Θεοδώρα (Μαγδαληνή Καρολίνα) Τόκου]], κόρης του Λεονάρδου Τόκου. Τον επόμενο χρόνο η Θεοδώρα πέθανε λόγω δυστοκίας και τάφηκε στο Σανταμέρι. Μετά από πολλά χρόνια τα οστά της μεταφέρθηκαν στον [[Μυστράς|Μυστρά]].

Το [[1460]] παραδόθηκε στους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Τούρκους]], οι οποίοι είχαν υποσχεθεί στους κατοίκους του να τους αφήσουν να φύγουν, αν το παραδώσουν. ΔενΩστόσο, δεν κράτησαν την συμφωνία και οι περισσότεροι κάτοικοι ή σκοτώθηκαν ή πουλήθηκαν σκλάβοι.

Η παράδοση λέει ότι κάποτε ήταν δύο νεράιδες, που όταν πέθανε ο πατέρας τους τους άφησε τα δύο κάστρα. Στην όμορφη άφησε το [[Χλεμούτσι]] και στην άσχημη το Σανταμέρι. Η όμορφη δεν είχε παιδιά ενώ η άσχημη είχε και παρηγορούνταν ότι είχε δώσει την ομορφιά της στα παιδιά της και γι' αυτό ήταν άσχημη. Κάποτε η αδελφή της ζήτησε να της δώσει το ένα παιδί της, αυτή έδωσε το μικρότερο κορίτσι της. Αργότερα το μετάνιωσε και πήγε να το ζητήσει πίσω, αλλά η αδελφή της δεν της άνοιγε. Η μάνα ξαναπήγε πολλές φορές αλλά πάλι η αδελφή της δεν άνοιγε παρά τα κλάματα της και τους οδυρμούς. Τέλος, αποφασίζει να γυρίσει πίσω στα άλλα παιδιά της αλλά στονστην δρόμοεπιστροφή της είναι οργισμένη και παρασέρνει με μανία ότι βρει στον δρόμο της, καιενώ το κλάμα της ακούγεται μέχρι τον «κάτω κόσμο».

Σήμερα στην περιοχή διασώζονται τα τείχη του κάστρου, λείψανα πολλών κτιρίων και ερείπια βυζαντινού [[Χριστιανικός ναός|ναού]]. Έξω από το κάστρο υπάρχει η ονομαζόμενη τοποθεσία ''Πατρινή'' όπου εκεί λένε οι ντόπιοι ήταν ο τάφος της Θεοδώρας Τόκου. Κάθε χρόνο στο [[χωριό]] [[Σαντομέρι Αχαΐας|Σανταμέρι]] πραγματοποιούνται τα «Παλαιολόγεια», πολιτιστική εκδήλωση αφιερωμένη στον τελευταίο αυτοκράτοραΑυτοκράτορα του Βυζαντίου [[Κωνσταντίνος Παλαιολόγος|Κωνσταντίνο Παλαιολόγο]].

* Εφημερίδα ''Πελοπόννησος'', φύλλο 14 Ιουνίου 2008, δισέλιδο αφιέρωμα.

* [[Νίκος Ε. Πολίτης]], ''Παραδόσεις'', εκδόσεις Γράμματα.

* [[Κώστας Τριανταφύλλου|Κώστας Ν. Τριανταφύλλου]], ''Ιστορικόν Λεξικόν των Πατρών'', Τόμος Β', Τυπογραφείο Πέτρου Χρ. Κούλη, Πάτρα 1995, Τρίτη Έκδοση, λήμμα Σκόλλις.

* Η παράδοση με τις δύο νεράιδες.

* [http://culture.ana.gr/view5.php?id=2818&pid=375 Η παράδοση με τις δύο νεράιδες από το έργο ''η«Η μάνα''» του Ανδρέα Καρκαβίτσα].