Ανδρέας Μιαούλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ →‎Η ανταρσία της Ύδρας: δεν μου φάνηκε πολύ ουδέτερο
Γραμμή 98:
Η προσπάθεια του [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστρια]] να παραγκωνίσει από τις θέσεις εξουσίας προσωπικότητες της επανάστασης είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία χάσματος μεταξύ των μεγάλων πολιτικών οικογενειών και του Καποδίστρια. Στις μεταρρυθμίσεις και στον τρόπο διακυβέρνησης του κράτους αντιτάχθηκαν κυρίως οι οικογένειες των Μαυρομιχαλαίων και των Κουντουριωταίων καθώς και ο [[Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος]] έχοντας την ηθική συμπαράσταση του Κοραή.<ref name="Καρολίδης1">Καρολίδης, Παύλος, ''Συμπλήρωσις Ιστορίας Παπαρρηγοπούλου'', τόμος Ζ΄, Ν.Δ. Νίκας, 1903, σελ.250</ref> Ο [[Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης]], αρχηγός της οικογένειας των Μαυρομιχαλέων, αντιπροσώπευε τη γαλλική παράταξη ενώ ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος και ο [[Λάζαρος Κουντουριώτης]] την αγγλική. Και οι δύο όμως παρατάξεις συνεργάστηκαν προκειμένου να διώξουν τον Ρωσόφιλο, όπως τον χαρακτήριζαν, Ιωάννη Καποδίστρια.<ref>Τάσος Βουρνάς, ''Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας'', Τόμος Α΄,εκδ. Πατάκη, Αθήνα 1997, σελ.227, ISBN 960-600-524-0</ref>
 
Γρήγορα λοιπόν η [[Μάνη]], προπύργιο της οικογενείας [[Οικογένεια Μαυρομιχάλη|Μαυρομιχάλη]], και η Ύδρα, προπύργιο της οικογένειας Κουντουριώτη, εξελίχτηκαν σε αντικαποδιστριακά κέντρα. Στην [[Ύδρα]] και στη [[Μάνη]] οι πρόκριτοι ξεκίνησαν τις επαφές και με προκρίτους άλλων περιοχών για την προετοιμασία εξέγερσης. Ο Μιαούλης παρόλο που είχε ευεργετηθεί από τον Καποδίστρια, προσχώρησε στην ομάδα των Υδραίων προκρίτων.
 
Στα μέσα Ιουλίου του [[1831]] ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης υποκίνησε εξέγερση στη [[Μάνη]] αναγκάζοντας τον Καποδίστρια να στείλει στρατιωτικά σώματα για να την καταστείλει. Τη 14η Ιουλίου οι Μιαούλης και [[Αντώνιος Κριεζής|Κριεζής]] με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον [[Πόρος (νησί)|Πόρο]] επειδή έμαθαν ότι ο στόλος ήταν έτοιμος να κινηθεί κατά της Ύδρας.<ref>Σπύρος Μελάς,Ο ναύαρχος Μιαούλης, σ. 471, Μαρκεζίνης, Πολιτική Ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος, Α΄79.</ref>Ο Σαχίνης προσπάθησε να τους αποτρέψει και διαχώρισε την θέση του. Η φρουρά του νησιού στάθηκε ανίκανη να τους αντιμετωπίσει, αφού στήριξη από το ναυτικό δεν υπήρξε.