Φρανσουά Πουλέν ντε λα Μπαρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 16:
=== Το πρώτο βιβλίο και ο «κοινωνικός καρτεσιανισμός» ===
[[Αρχείο:Poullain de La Barre - De l’égalité des deux sexes, seconde édition.djvu|μικρογραφία|Το εξώφυλλο από το βιβλίο του Πουλέν «Περί της Ισότητας των Δύο Φύλων»]]
Μέσα σε αυτό το κλίμα γελοιοποίησης και εξευτελισμού των μορφωμένων γυναικών, αλλά και εν μέσω λογοκρισίας και διώξεων της καρτεσιανής φιλοσοφίας από την Εκκλησία και τον επίσημο ακαδημαϊκό κόσμο, ο Πουλέν εξέδωσε το 1673 το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Περί της Ισότητας των Δύο Φύλων» (De l’Égalité des deux sexes), εικάζεται εν μέρει και ως απάντηση στο έργο του Μολιέρου.<ref name=":1" /><ref name=":12" /> Σε αυτό το βιβλίο χρησιμοποιούσε την καρτεσιανή μέθοδο για να ασκήσει κριτική στους λανθασμένους συλλογισμούς που είχαν νομιμοποιήσει τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.<ref name=":1" />
 
Αν και εκδόθηκε σε μία εποχή έντονης αμφισβήτησης της γυναικείας διανόησης, το βιβλίο του Πουλέν δεν ήταν το μοναδικό που υποστήριζε τις γυναίκες και τα δικαιώματά τους. Τον 17ο αιώνα ο [[φεμινισμός]] ήταν ένα κυρίαρχο ρεύμα στην Γαλλία και κάθε χρόνο εκδίδονταν πολυάριθμα φεμνιστικά βιβλία, κάποια από τα οποία ήταν και εξαιρετικά ριζοσπαστικά.<ref name=":2" /> Οι φιλόσοφοι [[Μαρί ντε Γκουρνέ]], [[Άννα Μαρία βαν Σούρμαν]] και [[Γκαμπριέλ Σουσόν]] είχαν ήδη εκφράσει απόψεις που έμοιαζαν αρκετά με εκείνες του Πουλέν<ref>{{Cite journal|url=http://journals.openedition.org/clio/9303|title=Souvenirs sceptiques de Marie de Gournay dans l’« Égalité des hommes et des femmes »|last=Krier|first=Isabelle|date=2009-01-01|journal=Clio. Femmes, Genre, Histoire|issue=29|doi=10.4000/clio.9303|pages=243–257|language=fr|issn=1252-7017}}</ref> αλλά εκείνος, αν και δεν ήταν ο πρώτος που μίλησε για φεμινιστικά ζητήματα, το έκανε όμως με έναν τρόπο «μοντέρνο» που θυμίζει το σύγχρονο φεμινιστικό λόγο της εποχής μας.<ref name=":0" /> Στο βιβλίο του για πρώτη φορά τα φεμινιστικά επιχειρήματα ξεφεύγουν από την θεωρία και τολμά να φανταστεί τις γυναίκες σε συγκεκριμένες πρακτικές καταστάσεις όπως το να είναι δικαστές, καθηγήτριες στα πανεπιστήμια, στρατηγοί, ακόμα και ιερείς.<ref name=":0" /> Η σκέψη του Πουλέν ήταν τόσο τολμηρή που δεν κατάφερε να την φτάσει ούτε η σκέψη μεταγενέστερων φεμινιστών διανοητών όπως η [[Μαίρη Γουόλστονκραφτ|Μαίρη Γούλστονκραφτ]] ή ο [[Νικολά ντε Κοντορσέ]].<ref name=":0" />