Φρανσουά Πουλέν ντε λα Μπαρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 18:
Μέσα σε αυτό το κλίμα γελοιοποίησης και εξευτελισμού των μορφωμένων γυναικών, αλλά και εν μέσω λογοκρισίας και διώξεων της καρτεσιανής φιλοσοφίας από την Εκκλησία και τον επίσημο ακαδημαϊκό κόσμο, ο Πουλέν εξέδωσε το 1673 το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Περί της Ισότητας των Δύο Φύλων» (De l’Égalité des deux sexes), εικάζεται εν μέρει και ως απάντηση στο έργο του Μολιέρου.<ref name=":1" /><ref name=":2" /> Σε αυτό το βιβλίο χρησιμοποιούσε την καρτεσιανή μέθοδο για να ασκήσει κριτική στους λανθασμένους συλλογισμούς που είχαν νομιμοποιήσει τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών.<ref name=":1" />
 
Αν και εκδόθηκε σε μία εποχή έντονης αμφισβήτησης της γυναικείας διανόησης, το βιβλίο του Πουλέν δεν ήταν το μοναδικό που υποστήριζε τις γυναίκες και τα δικαιώματά τους. Τον 17ο αιώνα ο [[φεμινισμός]] ήταν ένα κυρίαρχο ρεύμα στην Γαλλία και κάθε χρόνο εκδίδονταν πολυάριθμα φεμνιστικάφεμiνιστικά βιβλία, κάποια από τα οποία ήταν και εξαιρετικά ριζοσπαστικά.<ref name=":2" /> Οι φιλόσοφοι [[Μαρί ντε Γκουρνέ]], [[Άννα Μαρία βαν Σούρμαν]] και [[Γκαμπριέλ Σουσόν]] είχαν ήδη εκφράσει απόψεις που έμοιαζαν αρκετά με εκείνες του Πουλέν<ref>{{Cite journal|url=http://journals.openedition.org/clio/9303|title=Souvenirs sceptiques de Marie de Gournay dans l’« Égalité des hommes et des femmes »|last=Krier|first=Isabelle|date=2009-01-01|journal=Clio. Femmes, Genre, Histoire|issue=29|doi=10.4000/clio.9303|pages=243–257|language=fr|issn=1252-7017}}</ref> αλλά εκείνος, αν και δεν ήταν ο πρώτος που μίλησε για φεμινιστικά ζητήματα, το έκανε όμως με έναν τρόπο «μοντέρνο» που θυμίζει το σύγχρονο φεμινιστικό λόγο της εποχής μας.<ref name=":0" /> Στο βιβλίο του για πρώτη φορά τα φεμινιστικά επιχειρήματα ξεφεύγουν από την θεωρία και τολμά να φανταστεί τις γυναίκες σε συγκεκριμένες πρακτικές καταστάσεις όπως το να είναι δικαστές, καθηγήτριες στα πανεπιστήμια, στρατηγοί, ακόμα και ιερείς.<ref name=":0" /> Η σκέψη του Πουλέν ήταν τόσο τολμηρή που δεν κατάφερε να την φτάσει ούτε η σκέψη μεταγενέστερων φεμινιστών διανοητών όπως η [[Μαίρη Γουόλστονκραφτ|Μαίρη Γούλστονκραφτ]] ή ο [[Νικολά ντε Κοντορσέ]].<ref name=":0" />
 
Σύμφωνα με τον Πουλέν οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να στερούνται τα ωφέλη της εκπαίδευσης εξαιτίας της υποτιθέμενης ελλειματικής τους φύσης. Αντίθετα, ήταν οι άντρες εκείνοι που κρατούσαν τις γυναίκες σε ένα καθεστώς άγνοιας από φόβο μήπως χάσουν τα δικά τους προνόμια.<ref name=":1" /> Τα έθιμα και οι παραδόσεις, που συχνά στηρίζονται σε πιολιτισμικές ιδιαιτερότητες, έχουν προδιαγράψει το καθεστώς κατωτερότητας των γυναικών. Υπό αυτή την έννοια, στον πυρήνα των επιχειρημάτων του Πουλέν ντε λα Μπαρ βρίσκεται η έννοια των φυσικών δικαιωμάτων: Οι άντρες δημιούργησαν νόμους που ευνοούσαν τους ίδιους ενώ υποβίβαζαν τις γυναίκες. Επομένως κάθε θεωρία περί γυναικείας κατωτερότητας μπορούσε μόνο να οδηγήσει σε ένα αυτοεκπληρούμενο αποτέλεσμα που ικανοποιούσε τις προκατηλειμένες αντρικές προσδοκίες.<ref name=":1" /> Στα πλαίσια της ψυχρής καρτεσιανής λογικής του Πουλέν η γυναικεία φύση δεν είχε καμία σχέση με τις προκαταλήψεις σε βάρος τους.<ref name=":1" /> Η άρνηση του Πουλέν να αποδεχθεί οποιαδήποτε αυθεντία εκτός από εκείνη της λογικής δεν υποστήριζε μόνο τα δικαιώματα των γυναικών, αλλά και κάθε ατομικό δικαίωμα κάθε ανθρώπου μέσα σε ένα σύστημα ισότητας. Ο ίδιος ο Πουλέν έγραψε πως ασκεί κριτική στην αντρική ανωτερότητα γιατί αποτελεί τη πιο βαθιά κοινωνική προκατάληψη και αν αυτή μπορεί να ανατραπεί τότε θα ακολουθήσουν και όλες οι υπόλοιπες προκαταλήψεις.<ref name=":2" />