Ούστασε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Αντικομμουνιστικές οργανώσεις (με το HotCat) |
|||
Γραμμή 73:
Οι εξόριστοι άρχισαν να οργανώνουν την υποστήριξη της υπόθεσής τους μεταξύ της Κροατικής διασποράς στην Ευρώπη, καθώς και στη Βόρεια και τη Νότια Αμερική. Τον Ιανουάριο του 1932 ονόμασαν την επαναστατική τους οργάνωση ''"Ούστασα"''. Οι Ούστασε πραγματοποιούσαν τρομοκρατικές πράξεις, για να προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά στη Γιουγκοσλαβία. Από τα στρατόπεδα εκπαίδευσής τους στη φασιστική Ιταλία και την Ουγγαρία, τοποθετούσαν ωρολογιακές βόμβες σε διεθνή τρένα με προορισμό τη Γιουγκοσλαβία, προκαλώντας θανάτους και υλικές ζημιές<ref>Tomasevich 2001, pp. 33</ref>. Το Νοέμβριο του 1932 δέκα Ούστασε, υπό τον Αντριγια Αρτούκοβιτς και υποστηριζόμενοι από τέσσερις ντόπιους συμπαθούντες, επιτέθηκαν σε φυλακή στο Μπρούσανι στην περιοχή Λίκα / [[Βέλεμπιτ]], σε προφανή προσπάθεια εκφοβισμού των Γιουγκοσλαβικών αρχών. Το περιστατικό αναφέρεται και ως "εξέγερση του Βέλεμπιτ".
====Δολοφονία του Βασιλιά Αλέξανδρου Α΄====
Η πιο γνωστή τρομοκρατική πράξη των Ούστασε έγινε στις 9 Οκτωβρίου 1934, όταν, σε συνεργασία με την [[Εσωτερική Μακεδονική Αδριανουπολίτικη Επαναστατική Οργάνωση|Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση]] (ΕΜΕΟ), δολοφόνησαν το [[Αλέξανδρος Α΄ της Γιουγκοσλαβίας|Βασιλιά Αλέξανδρο Α΄ της Γιουγκοσλαβίας]]. Ο δράστης, Βούλγαρος μισθοφόρος, [[Βλάντο Τσερνοζέμσκι]], σκοτώθηκε από τη Γαλλική αστυνομία <ref>Tomasevich 2001, pp. 33–34[49]. Τρία μέλη της Ούστασε που περίμεναν σε τρία διαφορετικά σημεία για το βασιλιά - οι Μίγιο Κραλ, Zβόνιμιρ Πόπισιλ και Mίλαν Ράγιτς - συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε ισόβια κάθειρξη από Γαλλικό δικαστήριο<ref>Tomasevich 2001, pp. 33.</ref>.
Ο Άντε Πάβελιτς, μαζί με τον Eουγκεν Kβάτερνικ και τον Iβαν Πέρτσεβιτς, καταδικάστηκαν στη συνέχεια σε θάνατο ''ερήμην'' από Γαλλικό δικαστήριο, ως πραγματικοί οργανωτές της δολοφονίας. Οι Ούστασε πίστευαν ότι η δολοφονία του Βασιλιά Αλεξάνδρου είχε «σπάσει πραγματικά τη σπονδυλική στήλη της Γιουγκοσλαβίας» και ότι ήταν το «σημαντικότερο επίτευγμα» τους <ref>Tomasevich 2001, pp. 33–34</ref>.
Λίγο μετά τη δολοφονία όλες οι οργανώσεις που σχετίζονταν με την Ούστασε καθώς και το ''Hrvatski Domobran'', που συνέχισε ως πολιτική οργάνωση, απαγορεύτηκαν σε όλη την Ευρώπη. Υπό την πίεση της Γαλλίας η Ιταλική αστυνομία συνέλαβε τον Πάβελιτς και αρκετούς εξόριστους Ούστασε τον Οκτώβριο του 1934. Ο Πάβελιτς φυλακίστηκε στο [[Τορίνο]] και απελευθερώθηκε το Μάρτιο του 1936. Αφού συναντήθηκε με τον Eουγκεν Kβάτερνικ, δήλωσε ότι η δολοφονία ήταν "η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι Σέρβοι". Οντας στη φυλακή ο Πάβελιτς ενημερώθηκε για τις εκλογές του 1935 στη Γιουγκοσλαβία, που τις κέρδισε ο συνασπισμός με επικεφαλής τον Κροάτη Βλάντκο Μάτσεκ και δήλωσε ότι η νίκη του ενισχύθηκε από τη δραστηριότητα των Ούστασε. Στα μέσα της δεκαετίας του '30 άρχισαν να εμφανίζονται στους δρόμους του Ζάγκρεμπ γκράφιτι με τα αρχικά ''ŽAP'' που σημαίνει "Ζήτω ο Άντε Πάβελιτς" (Κροατικά: ''Živio Ante Pavelić''), κατά τη δεκαετία του 1930 αναπτύχθηκε ένα σχίσμα μεταξύ των μελών Ούστασε "του εσωτερικού", που παρέμειναν στην Κροατία και τη Βοσνία για να πολεμήσουν εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και των "εμιγκρέδων" Ούστασε που είχαν πάει στο εξωτερικό. Οι "εμιγκρέδες" Ούστασε, που είχαν πολύ χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, θεωρούντο βίαιοι, αγράμματοι και φανατικοί από τους Ούστασε "του εσωτερικού", ενώ οι Ούστασε "του εσωτερικού" απορρίπτονταν ως «μαλακοί» από τους "εμιγκρέδες" που θεωρούσαν εαυτούς "πολεμιστές -ελίτ". <ref>Yeomens 2011, p. 190</ref>
Μετά το Μάρτιο του 1937, όταν η Ιταλία και η Γιουγκοσλαβία υπέγραψαν σύμφωνο φιλίας, απαγορεύτηκε η Ούστασε και οι δραστηριότητές της, γεγονός που προσέλκυσε την προσοχή νεαρών Κροατών, ιδιαίτερα φοιτητών, που έγιναν συμπαθούντες ή μέλη. Το 1936 η Γιουγκοσλαβική κυβέρνηση προσέφερε αμνηστία στους Ούστασε του εξωτερικού, υπό τον όρο να υποσχεθούν να αποκηρύξουν τη βία. Πολλοί από τους "εμιγκρέδες" αποδέχτηκαν την αμνηστία και επέστρεψαν στην πατρίδα για να συνεχίσουν τον αγώνα.<ref>Yeomens 2011, p. 190-191</ref> Στα τέλη της δεκαετίας του 1930 η Ούστασε άρχισε να διεισδύει στις παραστρατιωτικές οργανώσεις του Κροατικού Αγροτικού Κόμματος, της Κροατικής Αμυντικής Δύναμης και του Αγροτικού Πολιτικού Κόμματος. Στο Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ μια φοιτητική οργάνωση συνδεδεμένη με την Ούστασε έγινε η μεγαλύτερη μεμονωμένη οργάνωση φοιτητών το 1939.Yeomens 2011, p. 191 </ref>Το Φεβρουάριο του 1939 δύο αποφυλακισθέντες, ο Μίλε Μπούντακ και ο Ιβαν Ορσανιτς, εξέδωσαν το ''Hrvatski narod'' (Κροατικό έθνος), περιοδικό που υποστήριζε την Ούστασε.
==Παραπομπές-σημειώσεις==
| |||