Ούστασε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 87:
[[File:Black Legion 1942.jpg|thumb|Moνάδα των Ούστασε στο Σαράγεβο]]
Εν τω μεταξύ ο Πάβελιτς και αρκετές εκατοντάδες Ούστασε εγκατέλειψαν τα στρατόπεδα τους στην Ιταλία για το Ζάγκρεμπ, όπου ανακήρυξε νέα κυβέρνηση στις 16 Απριλίου 1941.<ref>Fischer, Bernd J., ed. (2007). Balkan Strongmen: Dictators and Authoritarian Rulers of South-Eastern Europe. Purdue University Press. pp. 207–208, 210, 226. ISBN 978-1-55753-455-2.</ref> Εδωσε ο ίδιος στον εαυτό του τον τίτλο του "Πογκλάβνικ" - Κροατικό ανάλογο του "Φύρερ". Το Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας κηρύχθηκε στα Κροατικά "εθνοτικά και ιστορικά εδάφη"Tomasevich 2001, p. 466 "… ethnic and historical territory".</ref>, τη σημερινή [[Κροατία|Δημοκρατία της Κροατίας]] (χωρίς την [[Ίστρια]]), τη [[Βοσνία και Ερζεγοβίνη[[, τη Σύρμια και τον Κόλπο του [[Κότορ]]. Ωστόσο, λίγες μέρες μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας, οι Ούστασε αναγκάστηκαν<ref>Fischer, Bernd J., ed. (2007). Balkan Strongmen: Dictators and Authoritarian Rulers of South-Eastern Europe. Purdue University Press. pp. 207–208, 210, 226. ISBN 978-1-55753-455-2.</ref> να υπογράψουν τη Συνθήκη της Ρώμης, με την οποία παρέδωσαν στην Ιταλία τμήμα της [[Δαλματία]]ς, τα νησιά [[Κρκ]], [[Ραμπ]], [[Κόρτσουλα]], [[Σόλτα]], [[Μλιετ]] και Τσιόβο και το Μπίογκραντ, το [[Σίμπενικ]], το [[Σπλιτ]] και τμήμα του Kόναβλε και του Κόλπου του Kότορ. Ο ''[[de facto]]'' έλεγχος αυτών των εδαφών ποίκιλε στο μεγαλύτερο μέρος του πολέμου, καθώς οι Παρτιζάνοι ενισχύονταν, ενώ οι Γερμανοί και οι Ιταλοί ασκούσαν όλο και περισσότερο άμεσο έλεγχο στις περιοχές που τους ενδιέφεραν. Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί χώρισαν το NDH σε δύο ζώνες επιρροής, μία στη νοτιοδυτική που ελέγχονταν από τους Ιταλούς και μια άλλη στα βορειοανατολικά που ελέγχονταν από τους Γερμανούς. Για το λόγο αυτό το NDH έχει περιγραφεί ως "ιταλογερμανικό οιονεί προτεκτοράτο". Το Σεπτέμβριο του 1943, μετά την ιταλική συνθηκολόγηση, το NDH προσάρτησε ολόκληρη την περιοχή, που είχε αποδοθεί την Ιταλία σύμφωνα με τη Συνθήκη της Ρώμης<ref>Tomasevich 2001, pp. 233–302</ref>.
===Πολιτοφυλακή των Ούστασε===
[[File:Chetniks, Ustasa, and Domobrani.jpg|thumb|Συνάντηση στη Βοσνία μεταξύ εκπροσώπων των [[Τσέτνικ]] και αξιωματούχων του Ανεξάρτητου Κράτους της Κροατίας (συμπεριλαμβανομένων της Πολιτοφυλακής των Ούστασε και της Κροατικής Εθνοφρουράς)]]
Ο Στρατός της Ανεξάρτητης Πολιτείας της Κροατίας απαρτιζόταν από στρατολογημένους που δεν συμμετείχαν στις δραστηριότητες των Ούστασε. Η Πολιτοφυλακή των Ούστασε οργανώθηκε το 1941 σε 5 (αργότερα 15) τάγματα 700 ανδρών, δύο τάγματα ασφαλείας σιδηροδρόμων και την επίλεκτη Μαύρη Λεγεώνα και το Τάγμα Σωματοφυλακής του Πογκλάβνικ (αργότερα Ταξιαρχία).<ref> Thomas, N./Mikulan, K. Axis Forces in Yugoslavia 1941–45. London: Osprey, 1995; ISBN 978-1-85532-473-2.</ref>
Στις 27 Απριλίου 1941 μια νεοσυσταθείσα μονάδα του στρατού της Ούστασε σκότωσε μέλη της Σερβικής κοινότητας Γκούντοβατς, κοντά στο [[Μπιέλοβαρ]]. Τελικά όλοι όσοι ήταν αντίθετοι και / ή απειλούσαν τους Ούστασε τέθηκαν εκτός νόμου. Το HSS απαγορεύτηκε στις 11 Ιουνίου 1941, σε μια προσπάθεια της Ούστασε να πάρει τη θέση του ως κύριος εκπρόσωπος της Κροατικής αγροτιάς. Ο Βλάντκο Μάτσεκ εστάλη στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Γιασένοβατς|Στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γιασένοβατς]], αλλά αργότερα απελευθερώθηκε για να εκτίσει ποινή φυλάκισης λόγω της δημοτικότητάς του μεταξύ του λαού. Ο Μάτσεκ κλήθηκε αργότερα από ξένους να πάρει θέση και να αντιταχθεί στην κυβέρνηση Πάβελιτς, αλλά αρνήθηκε. Στις αρχές του 1941 Εβραίοι και Σέρβοι διατάχθηκαν να εγκαταλείψουν ορισμένες περιοχές του Ζάγκρεμπ<ref> "PHOTOGRAPHY". Jewish Historical Museum of Yugoslavia. 1941. Retrieved 3 December 2007.<ref>Some were sent to concentration camps and subsequently killed. For a description of these deportations and the treatment in the camps C.f. Djuro Schwartz, "In the Jasenovac camps of death" </ref><ref>Some were sent to concentration camps and subsequently killed. For a description of these deportations and the treatment in the camps C.f. Djuro Schwartz, "In the Jasenovac camps of death" (ג'ורו שווארץ, במחנות המוות של יאסנובאץ", קובץ מחקרים כ"ה, יד-ושם)</ref>
==Παραπομπές-σημειώσεις==
| |||