Ούστασε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
|||
Γραμμή 188:
Ο Μίροσλαβ Φιλίποβιτς ήταν Φραγκισκανός μοναχός (από το μοναστήρι Πετρίτσεβατς), που φέρεται να εντάχθηκε στην Ούστασε ως στρατιωτικός εφημέριος και στις 7 Φεβρουαρίου 1942 συμμετείχε στη σφαγή περίπου 2730 Σέρβων των γειτονικών χωριών, συμπεριλαμβανομένων περίπου 500 παιδιών. Φέρεται στη συνέχεια να απολύθηκε από το μοναχικό τάγμα του και να αποσχηματίστηκε, παρόλο που φορούσε το ιερατικό του ένδυμα όταν απαγχονίστηκε για [[Έγκλημα πολέμου|εγκλήματα πολέμου]]. Έγινε Φρούραρχος του στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γιασένοβατς, όπου του δόθηκε το προσωνύμιο "Fra Sotona" (Πατέρας Σατανάς) από τους Κροάτες συντρόφους του. Ο υπουργός Εξωτερικών της Κροατίας Μλάντεν Λόρκοβιτς το διατύπωσε ως εξής: ''"Στην Κροατία μπορούμε να βρούμε λίγους πραγματικούς Σέρβους. Η πλειοψηφία των Πραβοοσλάβων είναι στην πραγματικότητα Κροάτες που αναγκάστηκαν από ξένους εισβολείς να δεχτούν την πίστη των άπιστων. Τώρα είναι καθήκον μας να τα επαναφέρουμε στη Ρωμαιοκαθολική κοινότητα."''<ref>Berenbaum, Michael (editor), A Mosaic of Victims. Non-Jews Persecuted and Murdered by the Nazis, NYU Press, pp. 74–79 (1 March 1992); ISBN 0814711758/ISBN 978-0814711750</ref>
Κατά τη διάρκεια του πολέμου το Βατικανό διατήρησε πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με το κράτος της Ούστασε (δεχόμενο σε ακρόαση τον Πάβελιτς), με τον [[Νούντσιος|παπικό του νούντσιο]] στο Ζάγκρεμπ, την πρωτεύουσα της Κροατίας. Ο νούντσιος ενημερώθηκε για τις προσπάθειες προσηλυτισμού στον Καθολικισμό. Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι Ούστασε που είχαν καταφέρει να διαφύγουν από τη Γιουγκοσλαβία (συμπεριλαμβανομένου του Πάβελιτς) μεταφέρθηκαν λαθραία στη Νότια Αμερική <ref>"Tied up in the Rat Lines", Haaretz, 17 January 2006.
Το καθεστώς των Ούστασε είχε καταθέσει μεγάλες ποσότητες χρυσού που είχαν διαρπαγεί από Σέρβους και Εβραίους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου σε λογαριασμούς ελβετικών τραπεζών . Από τα συνολικά 350 εκατομμύρια [[Ελβετικό φράγκο|ελβετικά φράγκ]] περίπου 150 εκατομμύρια κατασχέθηκαν από Βρετανικά στρατεύματα, ωστόσο τα υπόλοιπα 200 εκατομμύρια (περίπου 47 εκατομμύρια δολάρια) έφτασαν στο Βατικανό. Τον Οκτώβριο του 1946 η Αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών SSU ισχυρίστηκε ότι τα κεφάλαια αυτά διατηρούνταν ακόμη στην Τράπεζα του Βατικανού. Το ζήτημα αυτό ήταν το θέμα μιας ομαδικής αγωγής κατά της Τράπεζας του Βατικανού και άλλων.<ref>Gorin, Julia (23 February 2010). "Mass grave of history: Vatican's WWII identity crisis". The Jerusalem Post. Retrieved 17 January 2018.Gorin, Julia (23 February 2010). "Mass grave of history: Vatican's WWII identity crisis". The Jerusalem Post. Retrieved 17 January 2018.</ref>
| |||