|
}}
Η '''Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία - Αρχιεπισκοπή Οχρίδας''' ([[σλαβομακεδονικά|σλ]]: ''Македонска Православна Црква - Охридска Архиепископија'') είναι η [[Σχίσμα|σχισματική]] Εκκλησία της [[Π.Γ.Δ.Μ.Βόρεια Μακεδονία|πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τηςΒόρειας Μακεδονίας]] η οποία και προέκυψε από την διάσπαση των τριών νοτιότερων επαρχιών της [[Πατριαρχείο Σερβίας| Σερβικής Εκκλησίας]], δηλαδή των μητροπόλεων Σκοπίων, Ζλετόβου-Στρωμνίτσας, Αχρίδας – Βιτωλίων, τον Οκτώβριο του [[1958]]<ref> Ιωάννης Ταρνανίδης, Ιστορία της Σερβικής Εκκλησίας, εκδ.Αφοί Κυριακίδη, Θεσσ/ίκη, 1988, σελ .110</ref> και ως σήμερα δεν αναγνωρίζεται από καμιά άλλη ορθόδοξη Εκκλησία. Με την ίδρυση της το 1958 βρίσκονταν σε κανονική ενότητα με το Σερβικό Πατριαρχείο και ο πρώτος επίσκοπος της χειροτονήθηκε από τον Σέρβο Πατριάρχη. Το 1967 όμως ανακήρυξε το αυτοκέφαλο της με αποτέλεσμα η έκτακτη Σύνοδος της Ιεραρχίας της Σερβικής Εκκλησίας, το Σεπτεμβρίο του ίδιου έτους, κήρυξε την ηγεσία της Σλαβομακεδονικής Εκκλησίας σχισματική. Το 2005 και μετά από διάλογο που δεν κατέληξε σε συμφωνία μεταξύ του Πατριαρχείου της Σερβίας και της σχισματικής Εκκλησίας, το Πατριαρχείο της Σερβίας προχώρησε στην επανίδρυση της [[Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας|Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας]] στην πρώηνΒόρεια Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜακεδονίαςΜακεδονία.
==Προϊστορία του σχίσματος==
[[Αρχείο:INICIJATIVEN ODBOR ZA mpc 1945.jpg|μικρογραφία|Επιστολή της Επιτροπής Πρωτοβουλίας που απευθύνεται στο Οικονομικό Συμβούλιο του προεδρείου της Αντιφασιστικής Συνέλευσης για την Λαϊκή Απελευθέρωση της "«Μακεδονίας"» (ASNOM), ζητώντας την οργάνωση της "«Μακεδονικής"» Ορθόδοξης Εκκλησίας, Σκόπια, 3 Φεβρουαρίου 1945.]]
Από το [[1922]] οι επαρχίες της σημερινής [[πρώηνΒόρεια Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜακεδονίαςΜακεδονία|πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τηςΒόρειας Μακεδονίας]] (Νότιας Σερβίας κατά τους Σέρβους) και Παλαιάς Σερβίας ανήκαν στο [[Πατριαρχείο Σερβίας]].<ref> Δημήτριος Γόνης, Ιστορία των Ορθοδόξων Εκκλησιών Βουλγαρίας και Σερβίας, εκδ.Συμμετρία, Αθήνα, 1996, σελ.265</ref>
Όταν στην διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου οι Βούλγαροι κατέλαβαν τη Νότια Σερβία, στα πλαίσια των μέτρων που έλαβαν για την προσάρτηση της περιοχής ήταν και η απομάκρυνση των σέρβων επισκόπων και ιερέων και η αντικατάστασή τους από Βουλγάρους. Έτσι ο Σκοπίων Ιωσήφ και ο Ζλετόβου και Στρωμνίτσας Βικέντιος απομακρύνθηκαν. Όταν ολοκληρώθηκε ο πόλεμος το Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας δεν επέτρεψε την επιστροφή των Σέρβων ιερέων και επισκόπων.
=== Η α΄ Κληρικολαϊκή συνέλευση ===
Στα [[Σκόπια]] συγκροτήθηκε Επιτροπή πρωτοβουλίας με σκοπό την οργάνωση αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας στη σημερινή ΠρώηνΒόρεια Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της ΜακεδονίαςΜακεδονία. Στις [[4 Μαρτίου]] [[1945]] συγκαλείται Κληρικολαϊκή Συνέλευση στα Σκόπια και επικαλούμενη α) την εκκλησιαστική ιστορία και παράδοση, β) τους κανόνες ιζ΄ της Δ΄ Οικουμενικής και λη΄ της Πενθέκτης, γ) την ύπαρξη και διατήρηση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος για οκτώ αιώνες, δ) την μη κατάργηση της Αρχιεπισκοπής αυτής το [[1767]] και τέλος, ε) την ελευθερία και την κρατικότητα των Σκοπίων ζητούσε α) την ανανέωση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος ως Σλαβομακεδονικής Αυτοκέφαλης Εκκλησίας, β) ο κλήρος και οι επίσκοποι να κατάγονται από τη γιουγκοσλαβική Μακεδονία, γ) η σλαβομακεδονική γλώσσα να χρησιμοποιείται στη διοίκηση και τη λατρεία της Εκκλησίας. Παράλληλα ζητούσαν ο νέος αρχιεπίσκοπος να χειροτονηθεί στην Αχρίδα.<ref> Δημήτριος Γόνης, Ιστορία των Ορθοδόξων Εκκλησιών Βουλγαρίας και Σερβίας, εκδ.Συμμετρία, Αθήνα, 1996, σελ.266</ref>
=== Η αντίδραση Σερβικής Εκκλησίας ===
|
