Ολυμπία Μοράτα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 20:
== Ο γάμος της και η διεθνής φήμη ==
Το 1549<ref name=":4" /><ref name=":3" /> ή το 1550<ref name=":1" /><ref name=":4" /><ref name=":3" /> ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε έναν Βαυαρό φοιτητή ιατρικής και φιλοσοφίας που συμμερίζονταν τις θρησκευτικές της πεποιθήσεις και υποστήριζε τις μελέτες της και το συγγραφικό της έργο, τον Αντρέας Γκρούντλερ.<ref name=":2" /> Σε αυτόν η Μοράτα βρήκε έναν άντρα που στον πρώτο «Διάλογό» της θεωρούσε αδύνατο να υπάρχει: «
Σύντομα η Μοράτα ακολούθησε τον σύζυγό της στην πατρίδα του προκειμένου να ξεφύγει από τον όλο και πιο ασφυκτικό έλεγχο της [[Ιερά Εξέταση|Ιεράς Εξέτασης]] στους Προτεστάντες. Εκεί εκείνος εργάστηκε ως στρατιωτικός γιατρός στην προτεσταντική πόλη Σβάινφουρτ ενώ η Μοράτα συνέχισε τις θεολογικές της μελέτες και άρχισε να αλληλογραφεί με τους κορυφαίους Προτεστάντες θεολόγους της εποχής της.<ref name=":4" /><ref name=":2" /> Τότε ήταν που η Ολυμπία Μοράτα απέκτησε πανευρωπαϊκή φήμη ως μορφωμένη γυναίκα που ενσάρκωνε το πρότυπο της «μορφωμένης χριστιανής» που είχε ορίσει πρώτος ο [[Έρασμος]] που επέτρεπε στα πλαίσια της Μεταρρύθμισης ένα νέο είδος θρησκευτικής ισότητας και την μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών στην πνευματική και λόγια ζωή<ref name=":0" /> εμπνευσμένες από τα βιβλικά πρότυπα της [[Εσθήρ (Παλαιά Διαθήκη)|Εσθήρ]] και της [[Ιουδήθ]] και όχι από τις περιοριστικές επιταγές των Επιστολών του [[Απόστολος Παύλος|Απόστολου Παύλου]] και των κειμένων των Εκκλησιαστικών Πατέρων.<ref>{{Cite journal|url=https://revistas.um.es/iqual/article/view/307681|title=An Identity of One’s Own. Olympia Morata, a learned lady in the Renaissance|last=Cagnolati|first=Antonella|date=2018-02-22|journal=iQual. Revista de Género e Igualdad|issue=1|doi=10.6018/iQual.307681|pages=190–200|language=en|issn=2603-851X}}</ref> Αυτό το πρότυπο της «πεφωτισμένης χριστιανής γυναίκας» ήταν ο λόγος που στην Γερμανία της [[Μεταρρύθμιση|Μεταρρύθμισης]] εμφανίστηκαν πολλές σημαντικές λόγιες γυναίκες όπως η [[Κάριτας Πίρκχαϊμερ]] (Caritas Pirckheimer), η [[Μαργκαρίτε Πόιτινγκερ]] (Margarete Peutinger) και οι κόρες της αλλά και οι «ηρωίδες» της Προτεσταντικής Μεταρρύθμισης [[Καταρίνα Τσελ]] (Katharina Zell), [[Ελίζαμπεθ Κρούσινγκερ]] (Elisabeth Cruciger) και [[Ελίζαμπεθ φον Μπράουνσβαϊκ-Λούνεμπουργκ]] (Elisabeth von Braunschweig-Lüneburg).<ref name=":0" /> Το παράδειγμα της Μοράτα όμως οδήγησε και στην άνθιση της γυναικείας λογοτεχνίας στην Ιταλία τον 16ο αιώνα.<ref name=":0" />
|