Σαρλ ντε Γκωλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον Σχολαστικος (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό Túrelio
Ετικέτα: Επαναφορά
Γραμμή 161:
Το [[1913]], γίνεται [[ανθυπολοχαγός]] σε σύνταγμα πεζικού με διοικητή τον [[Συνταγματάρχης|συνταγματάρχη]] [[Φιλίπ Πεταίν]]. Όταν ένα χρόνο αργότερα ξεσπά ο [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος]] ο Ντε Γκωλ πολεμά στο [[Μάχη του Βερντέν|Βερντέν]] και τραυματίζεται τρεις φορές. Το [[1921]], νυμφεύεται την Υβόν, με την οποία αποκτά τρία παιδιά. Το [[1925]], ο Πεταίν τον τοποθετεί αξιωματικό του επιτελείου του Ανώτερου Πολεμικού Συμβουλίου και για αρκετά χρόνια υπηρετεί στην (εικονικού χαρακτήρα) {{παραπομπή}} στρατιωτική δύναμη κατοχής στη [[Ρηνανία]] της [[Γερμανία|Γερμανίας]].
 
Εκεί έγραψε το έργο «''Η διχόνοια στους κόλπους του εχθρού''», μία μελέτη γύρω από τον συσχετισμό πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων στη Γερμανία. Ακολουθεί η μελέτη στρατιωτικής θεωρίας «''Προς έναν επαγγελματικό στρατό''», στην οποία υποστηρίζει με ζήλο την ιδέα ενός ολιγάριθμου στρατού εξοπλισμένο σε ύψιστο βαθμό με μηχανοκίνητα μέσα.Είναι από τους πρώτους που σύστησε την δημιουργία θωρακισμένων μεραρχιών.Οι απόψεις του έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την αμυντική πολιτική που έχει υιοθετηθεί τότε στην Γαλλία από τον Στρατηγό [[Μωρίς Γκαμελέν]]. Οι θεωρίες του επιβεβαιώνονται όταν ο [[Βέρμαχτ|γερμανικός στρατός]] εισβάλλει στη Γαλλία.Τού ανατίθεταιΟ μίαίδιος θωρακισμένητιμάται μονάδαγια μόλιςτη σχηματισθείσαδράση καίτου μάχεταιμε αποτελεσματικάτον κατάβαθμό των γερμανώντου [[Ταξίαρχος|ταξιάρχου]],υλοποιώντας μεστα επιυχίαγαλλικά την'Général θεωρίαde καίbrigade', τηνκατά τακτικήλέξη πούστρατηγός ο ίδιος εισηγήθηκε.Διορίζεται υφυπουργός στρατιωτικώνταξιαρχίας,είναι όμωςεξ αργάου γιάκαι τηνη Γαλλίατιμητική ,πούπροσφώνηση καταρρέει[[Στρατηγός]].
 
Όταν βλέπει την πατρίδα του έτοιμη να παραδοθεί στις δυνάμεις του Άξονα, καταφεύγει στο [[Λονδίνο]]. Στις [[18 Ιουνίου]] [[1940]], απευθύνει την ραδιοφωνική έκκληση προς τους συμπατριώτες του να συνεχίσουν τον πόλεμο υπό την ηγεσία του και στις [[2 Αυγούστου]] ένα γαλλικό [[στρατοδικείο]] τον καταδικάζει ερήμην σε θάνατο.