Ευρωπαϊκός βίσονας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 53:
H δίαιτα του ευρωπαϊκού βίσονα αποτελείται κυρίως από [[γρασίδι]], αλλά μπορούν επίσης να φάνε καρπούς και φύλλα. Τους καλοκαιρινούς μήνες, ένα ενήλικο αρσενικό μπορεί να καταναλώσει 32 κιλά τροφής της ημέρα.<ref name=BSG>{{cite book|title=European Bison Status Survey and Conservation Action Plan|year=2004|publisher=IUCN/SSC Bison Specialist Group|location=Gland, Switzerland and Cambridge, UK.|authors=Pucek, Z., Belousova, I.P., Krasiñska, M., Krasiñski, Z.A. and Olech, W.}}</ref> Οι βίσονες στο δάσος Μπιαλοβιέζα ταΐζονται παραδοσιακά με σανό το χειμώνα για αιώνες, και μεγάλα κοπάδια μαζεύονται για να το φάνε.<ref name=BSG /> Ο ευρωπαϊκός βίσονας χρειάζεται νερό κάθε μέρα και το χειμώνα μπορούν να σπάσουν τον πάγο με τις οπλές τους.<ref name=UU>{{cite web|title=Ultimate Ungulate|url=http://www.ultimateungulate.com/Artiodactyla/Bison_bonasus.html|author=Brent Huffman}}</ref> Αν και συνήθως αργοκίνητοι, είναι ιδιαίτερα ευκίνητοι και μπορούν να υπερπηδήσουν ρέματα πλάτους τριών μέτρων ή φράχτες ύψους δύο μέτρων χωρίς φόρα.<ref name=UU /><ref>{{cite book|title=Pers. comm|year=2011|author=Olech, W.}}</ref>[[Αρχείο:C110.jpg|thumb|400x400px|Αγέλη 10 ατόμων στην περιοχή της οροσειράς Αλτάι.]]
== Ιστορία ==
Ιστορικά, το ενδιαίτημα του ευρωπαϊκού βίσονα περιλάμβανε όλες τις πεδιάδες της Ευρώπης, από το [[Μασίφ Σεντράλ]] μέχρι τον [[Βόλγας|Βόλγα]] και τον [[Καύκασος|Καύκασο]], ακόμη και στο ασιατικό κομμάτι της σημερινής Ρωσίας. Η κατανομή του μειώθηκε από την [[αποψίλωση των δασών]]. Ο [[Αριστοτέλης]] περιγράφει το ζώο, όπου το αποκαλεί βόνασο, τον 4ο αιώνα π.Χ.<ref>[[Αριστοτέλης]], Των περί τα ζώα ιστοριών.</ref> Οι τελευταίες αναφορές για την ύπαρξη του βίσονα στη μεταβατική περιοχή μεσογειακής/ηπειρωτικής ζώνης στα [[Βαλκάνια]], στα σημερινά σύνορα [[Ελλάδα]]ς, [[Βουλγαρία]]ς και [[
Ο ευρωπαϊκός βίσονας συνέχισε να επιζεί στα εναπομείναντα παρθένα δάση της Ευρώπης, αλλά οι αριθμοί του συρρικνώνονταν. Ο τελευταίος βόνασος στην [[Τρανσυλβανία]] πέθανε το 1790. Από την άλλη, οι βίσονες στο δάσος Μπιαλοβιέζα προστατεύονταν νομικά ως περιουσία των Πολωνών βασιλέων μέχρι τον τρίτη διαμελισμό της Πολωνίας. Ο [[Σιγισμούνδος Β΄ Αύγουστος]] θεσμοθέτησε τη θανατική ποινή για τη λαθροθηρία του βίσωνα στα μέσα του 16ου αιώνα. Οι Τσάροι διατήρησαν τους πολωνικούς νόμους για την προστασία του βίσονα στο δάσος τον 19ο αιώνα.
| |||