Γιουγκοσλαβία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
File renamed. (GlobalReplace v0.6.5) |
|||
Γραμμή 286:
=== Εξωτερική Πολιτική ===
Υπό τον Τίτο
▲Υπό τον Τίτο, η Γιουγκοσλαβία υιοθέτησε μια πολιτική ουδετερότητας κατά τη διάρκεια του [[Ψυχρός πόλεμος|Ψυχρού πολέμου]]. Ανέπτυξε στενές σχέσεις με τις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου (Ομάδα Αδέσμευτων Χωρών), ενώ παράλληλα βελτίωσε τις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Ο [[Στάλιν]], μετά το 1948, θεωρούσε τον Τίτο προδότη και γι'αυτό το λόγο είχε καταδικαστεί απ'το [[Κρεμλίνο της Μόσχας|Κρεμλίνο]]. Το 1968, μετά τη σοβιετική εισβολή στην [[Τσεχοσλοβακία]], προστέθηκε επιπλέον αμυντική γραμμή στα σύνορα με τις χώρες του [[Σύμφωνο της Βαρσοβίας|Συμφώνου Βαρσοβίας]].
Την 1η Ιανουαρίου 1967, η Γιουγκοσλαβία ήταν η πρώτη κομμουνιστική χώρα που άνοιξε τα σύνορά της για όλους τους ξένους επισκέπτες και μάλιστα χωρίς απαίτηση βίζας. Την ίδια χρονιά ο Τίτο προωθούσε μια ειρηνική επίλυση των Αραβο-ισραηλινών διαφορών. Πρότεινε στις αραβικές χώρες να αναγνωρίσουν το Ισραήλ με αντάλλαγμα να δοθούν πίσω τα εδάφη που είχε κατακτήσει. Οι αραβικές χώρες απέρριψαν την πρόταση ειρήνης.
Οι σχέσεις της Γιουγκοσλαβίας με την Αλβανία του [[Εμβέρ Χότζα]] ήταν αρκετά καλές. Οι δυο χώρες είχαν εμπορικές σχέσεις, με την Γιουγκοσλαβία να απαιτεί τη διδασκαλία των σερβοκροατικών στα σχολεία. Εκείνη την περίοδο ήταν στα σκαριά η δημιουργία μιας βαλκανικής ομοσπονδίας μεταξύ Γιουγκοσλαβίας, Αλβανίας και Βουλγαρίας. Η Αλβανία ήταν σε πλήρη οικονομική εξάρτηση από την Γιουγκοσλαβία, για τη χρηματοδότηση δημιουργίας υποδομών στη χώρα. Οι σχέσεις κλονίστηκαν όταν οι Αλβανοί διαμαρτυρήθηκαν θεωρώντας ότι οι Γιουγκοσλάβοι πλήρωναν πολύ φθηνά τους αλβανικούς φυσικούς πόρους. Από το 1948 και έπειτα, η Σοβιετική Ένωση ήταν στο "πλευρό" της Αλβανίας με σκοπό να βρίσκεται απέναντι από τη "αποσχισθείσα" Γιουγκοσλαβία. Σχετικά με το αλβανόφωνο [[Κόσοβο]], οι δύο χώρες προσπαθούσαν να αμβλύνουν τις διαφορές τους με σκοπό να μειώσουν τον εθνικισμό που αναπτυσσόταν. Ο Χότζα αν και ήταν αντίθετος με την καλλιέργεια εθνικισμού στην Αλβανία μιας και ήταν πιστός στα κομμουνιστικά ιδεώδη της αδελφότητας των λαών, τη δεκαετία του 1980 με μερικές εμπρηστικές ομιλίες για του αλβανόφωνους του Κοσόβου και εναντίον της γιουγκοσλαβικής κυβέρνησης, προκάλεσε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Το 1992
==Τέχνες=
Πριν από την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του 1990 η χώρα ήταν μια σύγχρονη πολυπολιτισμική κοινωνία. Ιδιαίτερη έμφαση δινόταν στην έννοια της αδελφοσύνης και της ενότητας και στη μνήμη της νίκης των κομμουνιστών Γιουγκοσλάβων Παρτιζάνων εναντίον των φασιστών και των εθνικιστών ως αναγέννηση του Γιουγκοσλαβικού λαού, μολονότι όλες οι μορφές τέχνης άνθιζαν ελεύθερα σε αντίθεση με άλλες σοσιαλιστικές χώρες. Στην ΣΟΔΓ η ιστορία της Γιουγκοσλαβίας κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν πανταχού παρούσα και απεικονιζόταν ως αγώνας όχι μόνο μεταξύ της Γιουγκοσλαβίας και των δυνάμεων του Άξονα, αλλά ως αγώνας μεταξύ του καλού και του κακού μέσα στη Γιουγκοσλαβία με τους πολυεθνικούς Γιουγκοσλάβους Παρτιζάνους να εμφανίζονται ως "οι καλοί" Γιουγκοσλάβοι που αγωνίστηκαν εναντίον των χειραγωγημένων "κακών" Γιουγκοσλάβων - των Κροατών [[Ούστασε]] και των Σέρβων [[Τσέτνικ]]<ref>Flere, Sergej. "The Broken Covenant of Tito's People: The Problem of Civil Religion in Communist Yugoslavia". East European Politics & Societies, vol. 21, no. 4, November 2007. Sage, California: SAGE Publications. P. 685 </ref> Η ΣΟΔΓ παρουσιαζόταν στο λαό της ως ηγέτης του Κινήματος των Δεσμεύτων και αφιερωμένη στη δημιουργία ενός δίκαιου, αρμονικού, [[Μαρξισμός|μαρξιστικού κόσμου]]<ref>Flere, Sergej. P. 685</ref>. Οι καλλιτέχνες από διαφορετικές εθνότητες της χώρας ήταν δημοφιλείς μεταξύ των άλλων εθνοτήτων και η κινηματογραφική της βιομηχανία απέφευγε τις εθνικιστικές υπερβολές μέχρι τη δεκαετία του 1990.<ref>Lampe, John R. P. 342</ref> Σε αντίθεση με άλλες σοσιαλιστικές κοινωνίες η Γιουγκοσλαβία ήταν πολύ ανεκτική σε όλα τα είδη τέχνης, ακόμη και στα κρίσιμα, και αυτό έκανε τη Γιουγκοσλαβία φαίνεται ως ελεύθερη χώρα παρά το μονοκομματικό της καθεστώς.
===Λογοτεχνία===
[[File:S. Kragujevic, Ivo Andric, 1961.jpg|thumb|upright=0.9|[[Ίβο Άντριτς]], βραβευμένος με το [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας|Νόμπελ Λογοτεχνίας]] το 1961.]]
Μερικοί από τους πιο εξέχοντες Γιουγκοσλάβους συγγραφείς ήταν ο [[Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας|Νομπελίστας]] [[Ίβο Άντριτς]], ο Μίροσλαβ Κρλέζα, ο [[Μέσα Σελίμοβιτς]], ο Μπράνκο Τσόπιτς, ο Μακ Ντίζνταρ και άλλοι.
===Εικαστικές τέχνες===
Αξιοσημείωτοι ζωγράφοι ήταν οι Τζόρτζε Αντρέγεβιτς Κουν, Πέταρ Λούμπαρντα, Μέρσαντ Μπέρμπερ, Μίλιτς οντ Μάτσβε και άλλοι. Διάσημος γλύπτης ήταν ο Αντουν Αουγκούστιντιτς, που έργο του είναι μνημείο μπροστά από την Εδρα των [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|Ηνωμένων Εθνών]] στη [[Νέα Υόρκη]].
Στο Γιουγκοσλαβικό [[κινηματογράφος|κινηματογράφο]] θήτευσαν οι σημαντικοί ηθοποιοί Ντανίλο Στοϊκοβιτς, Λιούμπα Τάντιτς, Φάμπιαν Σοβάγκοβιτς, Μουσταφά Nαντάρεβιτς, [[Μπάτα Ζιβογίνοβιτς]], Μπόρις Ντβόρνικ, Λιούμπισα Σάμαρντζιτς, Ντράγκαν Νίκολιτς, Πάβλε Βούισιτς, Mίρα Μπάνιατς, Στέβο Ζίγκον, Βόγια Μπράγιοβιτς, Μίκι Μανόιλοβιτς, [[Σβετλάνα Μποΐκοβιτς]], Μιλάνο Μαντογιώβιτς, Στότλα Μπόκοβιτς, Μιόντραγκ Πέτροβιτς Σκάλια, [[Ζόραν Ραντμίλοβιτς]], Μίλαν Γκούτοβιτς, [[Μιλένα Ντράβιτς]], [[Μπέκιμ Φεχμίου]], Νέντα Αμεριτς, Ράντε Σερμνπέτζιγια, Μίρα Φουρλάν, Ένα Μπέγκοβιτς και άλλους. Αντίστοιχα οι σκηνοθέτες [[Εμίρ Κουστουρίτσα]], Ντούσαν Μακαβέγεφ, Γκόραν Μάρκοβιτς, Λόρνταν Ζαφράνοβιτς, Γκόραν Παασκάλιεβιτς, Ζίβογιν Πάβλοβιτς και Χαϊρουντίν Κρβάβατς. Πολλές γιουγκοσλαβικές ταινίες περιελάμβαναν διάσημους ξένους ηθοποιούς όπως ο [[Όρσον Γουέλς]], ο [[Σεργκέι Μπονταρτσούκ]], ο [[Φράνκο Νέρο]] και ο [[Γιουλ Μπρίνερ]] στη βραβευμένη με [[Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας|Όσκαρ]] ταινία ''Η Μάχη του Nερέτβα'' και ο [[Ρίτσαρντ Μπάρτον]] στη ''Σουτιέσκα''. Επίσης πολλές ξένες ταινίες γυρίστηκαν σε τοποθεσίες της Γιουγκοσλαβίας με τη συμμετοχή ντόπιων, όπως οι ''Force 10 from Navarone'', ''Armour of God'' και ''Escape from Sobibor''.
==Πηγή==
| |||