Λυκάνθρωποι του Οσράιγκε: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
WolfHacker (συζήτηση | συνεισφορές)
Είσαι λανθασμένος και το ξέρεις ;) Αλλιώς διόρθωσε κάτι
FaIvie (συζήτηση | συνεισφορές)
Το τσέκαρα, καλά είναι μέχρι εδώ. Η λέξη wolfing μπορεί να μεταφραστεί μόνο ως λυκο-κυνήγι
Γραμμή 3:
Οι θρυλικοί '''λυκάνθρωποι του [[Οσράιγκε]] (Όσσορι)''', ενός βασιλείου της πρώιμης μεσαιωνικής Ιρλανδίας, αποτελούν το αντικείμενο πολλών αναφορών στα μεσαιωνικά ιρλανδικά, αγγλικά και σκανδιναβικά έργα. Οι [[Λυκάνθρωπος|λυκάνθρωποι]] λέγεται ότι ήταν οι απόγονοι μιας θρυλικής φιγούρας που ονομάζεται Λάιγκνεχ Φάελαντ (Laignech Fáelad), ο οποίος ήταν ένας από τους πρώτους βασιλιάδες του Οσράιγκε. Οι θρύλοι μπορεί να έχουν προέλθει από τις δραστηριότητες πολεμιστών στην αρχαία Ιρλανδία, οι οποίοι αποτελούσαν αντικείμενο συχνών λογοτεχνικών συγκρίσεων με τους λύκους, και οι οποίοι ενδεχομένως είχαν υιοθετήσει λυκίσια χτενίσματα ή φορούσαν δέρματα λύκων ενώ πήγαιναν για «λυκο-κυνήγι» και πραγματοποιούσαν επιδρομές.
 
{{αυτόματη μετάφραση}}
==Υπόβαθρο==
Οι λύκοι, αν και πλέον εξαφανισμένοι στην Ιρλανδία, κάποτε ήταν πολυάριθμοι· οι Ιρλανδοί λέγεται ότι μαστίζονταν από τα ζώα αυτά και εξέθρεψαν ένα ιδιαίτερο είδος σκύλου, το Ιρλανδέζικο κυνηγόσκυλο, για να τους κυνηγούν. Μέχρι και το 1650, λέγεται ότι το [[Κόουλρεϊν]] έχειείχε δεχθεί επίθεση από αγέλη πεινασμένων λύκων.<ref name="Beresford2013">{{cite book|author=Matthew Beresford|title=The White Devil: The Werewolf in European Culture|url=https://books.google.com/books?id=gS2wAQAAQBAJ|year=2013|publisher=Reaktion Books|isbn=978-1-78023-205-8|page=155}}</ref> Ο λύκος είχε μια μακρόχρονη θέση στον ιρλανδικό πολιτισμό, και η ιρλανδική λογοτεχνία σε όλη τη μεσαιωνική περίοδο συνέδεε τους πολεμιστές με τους λύκους. Προέβαλλαν έναν συνδυασμό αγριάδας, ξέφρενης συμπεριφοράς, απρόβλεπτης και πρωτόγονης ζωώδους συμπεριφοράς, σεξουαλικής ικανότητας και πολεμικής γενναιότητας.<ref name="Wyatt2009">{{cite book|author=David Wyatt|title=Slaves and Warriors in Medieval Britain and Ireland, 800 -1200|url=https://books.google.com/books?id=ZCSwCQAAQBAJ|year=2009|publisher=BRILL|isbn=978-90-474-2877-0|page=74}}</ref>
 
Στο ιρλανδικό λογοτεχνικό μυαλό, οι λύκοι ήταν ιδιαίτερα στενά συνδεδεμένοι με τις πρακτικές των ''φιάννα'', ομάδα πολεμιστών ακτημόνων νεαρών ανδρών που ζούσαν τον περισσότερο καιρό στην άγρια φύση και θεωρούνταν ότι ζούσαν κοντά σε υπερφυσικές δυνάμεις. Οι πολεμιστές απεικονίζονταν συχνά με κυνοειδή χαρακτηριστικά και μοιράζονταν ένα κοινό μοτίβο με την άγρια, ατημέλητη ή γυμνή εμφάνιση. Συχνά απεικονίζονταν ως λύκοι, κυνηγώντας τόσο ζώα όσο και ανθρώπους, και μπορεί να φορούσαν δέρματα λύκων ή να είχαν λυκοειδήλυκίσιο χτένισμα ως μέρος μιας τελετουργικής μεταμόρφωσης.<ref>Wyatt, σσ. 71–73</ref> Οι λυκο-πολεμιστές ή ''λούχον'' (luchthonn, κυριολεκτικά «δέρματα λύκου») λέγεται ότι «πήγαιναν σε λυκο-κυνήγι» όταν πραγματοποιούσαν επιδρομές. Τέτοιοι συσχετισμοί μπορεί να έχουν οδηγήσειοδήγησαν στους ιρλανδικούς θρύλους των λυκανθρώπων.<ref name="Tomlinson">{{cite thesis|title=Demons, Druids and Brigands on Irish High Crosses: Rethinking the Images Identified as "The Temptation of Saint Anthony"|last=Tomlinson|first=Sally|institution=University of North Carolina at Chapel Hill|url=https://books.google.com/books?id=X6wPif5s6xgC|year=2007|via=ProQuest|isbn=978-0-549-12960-8|page=237}}</ref>
 
{{αυτόματη μετάφραση}}
==Λάιγκνεχ Φάελαντ==
Το μεσαιωνικό ιρλανδικό έργο ''Cóir Anmann'' (''Ταίριασμα των Ονομάτων''), το οποίο βασίστηκε πιθανότατα σε παλαιότερες παραδόσεις, δίνει αναφορά σε έναν θρυλικό λυκάνθρωπο πολεμιστή ονόματι Λάιγκνεχ Φάελαντ. Λέγεται ότι ήταν ο πρόγονος μιας φυλής λυκανθρώπων που σχετίζονταν με τους βασιλιάδες του Οσράιγκε στην ανατολική Ιρλανδία, που κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής Κομητείας Κίλκενι και Κομητείας Λις πριν από τη [[νορμανδική εισβολή στην Ιρλανδία]] τον 12ο αιώνα. Σύμφωνα με το ''Cóir Anmann'',