Βασίλειο της Μαγιόρκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Με τον θάνατο του Ιακώβου Α΄, ο δεύτερος γιος του Ιάκωβος Β΄ της Μαγιόρκας αποφάσισε να μην δώσει όρκο υποτέλειας στον μεγαλύτερο αδελφό του αλλά τα εσωτερικά προβλήματα και οι ταραχές στο βασίλειο του τον ανάγκασαν τελικά να υποχωρήσει. Με την ''"Συνθήκη του Αναγκνί"'' (1279) ο Ιάκωβος ορκίστηκε υποτέλεια στον Πέτρο Γ΄ της Αραγωνίας και τον αναγνώρισε κυρίαρχο, δεν μπορούσε να κρατήσει ο ίδιος υψηλή αυλή και θα έπρεπε να πάει στην [[ΚαταλονίαΠριγκιπάτο της Καταλωνίας|Καταλωνία]] για να δώσει όρκο υποτέλειας στον βασιλιά της Αραγωνίας. Η Συνθήκη ένωσε ουσιαστικά τα δυο βασίλεια στο Στέμμα της Αραγωνίας υπό την απόλυτη καταργούσε του Αραγωνέζου βασιλιά, καταργούσε την ανεξαρτησία των δυο βασιλείων που ήταν η επιθυμία του πατέρα τους σύμφωνα με την διαθήκη του.<ref>Bisson 1986: σ. 82.</ref> Η έλλειψη νόμων και βασιλικής αυλής στο βασίλειο της Μαγιόρκας οδήγησε γρήγορα στην εξασθένιση και την διάλυση του αφού δεν υπήρχε τίποτα να το διατηρήσει πέρα από τον θεσμό του βασιλιά.

Ο Ιάκωβος Β΄ δεν μπόρεσε να ανεχθεί αυτή την κατάσταση, στην [[Σταυροφορία της Αραγωνίας]] που ακολούθησε (1284 - 1295) συμμάχησε με τον πάπα [[Πάπας Μαρτίνος Δ΄|Μαρτίνο Δ΄]] και τον Γάλλο βασιλιά [[Φίλιππος Γ΄ της Γαλλίας|Φίλιππο τον Τολμηρό]] εναντίον του αδελφού του. Οι Γάλλοι είχαν μερικές επιτυχίες στην αρχή αλλά στην συνέχεια οι Αραγωνέζοι τους συνέτριψαν με τον [[Ρουτζέρο ντι Λαούρια]] ενώ η επιδημία δυσεντερίας αποδεκάτισε τον στρατό τους, θύμα της ήταν και ο ίδιος ο Γάλλος βασιλιάς Φίλιππος Γ΄ (1295). Ο Πέτρος Γ΄ ήταν ο μεγάλος νικητής αλλά πέθανε αμέσως μετά, ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του [[Αλφόνσος Γ΄ της Αραγωνίας]] κατέκτησε όλα τα νησιά των Βαλεαρίδων από τον θείο του (1285), κατέκτησε και την Μουσουλμανική Μινόρκα (1286). Ο Αλφόνσος Γ΄ μετέφερε φυλακισμένους στην Αραγωνία την σύζυγο και τους γιους του θείου του, ανάμεσα τους και τον μελλοντικό βασιλιά [[Σάντσο της Μαγιόρκα|Σάντσο της Μαγιόρκας]].