Ισαβέλλα της Μαγιόρκας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Κληρονόμησε τα εδάφη και τις διεκδικήσεις στο βασίλειο της Μαγιόρκας με τον θάνατο του αδελφού της [[Ιάκωβος Δ΄ της Μαγιόρκας|Ιακώβου Δ΄ της Μαγιόρκας]] (1375). Ο πατέρας τους έχασε το βασίλειο (1343) και έπεσε στην ''μάχη του Λουκμέιζορ'' (1349) σε πόλεμο εναντίον του θείου της [[Πέτρος Δ΄ της ΑραγονίαςΑραγωνίας|Πέτρου Δ΄ της ΑραγονίαςΑραγωνίας]]. Ο Πέτρος Δ΄ μετά την μάχη συνέλαβε αιχμάλωτη την Ισαβέλλα, τον αδελφό της και την θετή της μητέρα, μεταφέρθηκαν στην μονή των Πουρ Κλερ στην [[Βαλένθια]]. Ελευθερώθηκε χάρη στις προσπάθειες της θετής της μητέρας (1359) αφού πρώτα αναγκάστηκε να αποκηρύξει τα δικαιώματα της στην [[Βασίλειο της Μαγιόρκας|Μαγιόρκα]].<ref>Rüdt-Collenberg (1963), p. 90.</ref><ref>Sturdza (1999), p. 502</ref>

Η Ισαβέλλα στάθηκε ανίκανη να ανακτήσει τις χαμένες περιοχές, στις προσπάθειες της να ανακτήσει τον θρόνο έχρισε τον Λουδοβίκο του Ανζού τιτλούχο βασιλιά της Σικελίας, και της Ιερουσαλήμ, διάδοχο της και συμβασιλέα (1375). Ο [[Λουδοβίκος Α΄ του Ανζού]] κατάκτησε την Ρουσιλλόν και την χρησιμοποίησε σαν εμπόδιο στην Αραγωνική επέκταση. Ο διάδοχος του εξακολουθούσε να χρησιμοποιεί την Μαγιόρκα στους τίτλους του αν και δεν έκανε καμιά προσπάθεια να κατακτήσει το [[Βασίλειο της Μαγιόρκας|βασίλειο]] του νησιού.<ref>Jean Favier. Le Roi René. Paris: Fayard, 2008.</ref>

Ο σύζυγος της πέθανε (1372) και η Ισαβέλλα παντρεύτηκε σε δεύτερο μυστικό γάμο τον Κορράδο (1375) με τηντον οποίαοποίο απέκτησαν έναν γιο τον Μιχαήλ, αργότερα χώρισαν.<ref>http://fmg.ac/Projects/MedLands/ARAGON%20&%20CATALONIA.htm#_ftnref496</ref>

Τα παιδιά της δεν διεκδίκησαν τον θρόνο της Μαγιόρκας, η θυγατέρα της με τον σύζυγο και τον γιο της [[Ιάκωβος Β΄ του Ουρζέλ|Ιάκωβο Β΄ του Ουρζέλ]] διεκδίκησε τα δικαιώματα της στην [[Στέμμα της Αραγωνίας|Αραγωνία]].