Γρηγοριανό μέλος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

[[Αρχείο:Graduale Aboense 2.jpg|thumb|250px|Το [[απολυτίκιο]] ''Gaudeamus omnes'', γραμμένο στην τετράγραμμη [[μουσική σημειογραφία]] κατά τον 14ο-15ο αιώνα.]]

 

Όπως η μουσική των [[Έλληνες|Ελλήνων]] και των [[Εβραίοι|Εβραίων]] απ' όπου κατάγεται, το γρηγοριανό μέλος αποτελείται από μία μονογραμμική [[μελωδία]]. Με άλλα λόγια, είναι [[Μονοφωνία|Μονοφωνικό]] ως προς την υφή του, στερείται δηλαδή τη διάσταση της [[Αρμονία (μουσική)|αρμονίας]] και της [[Αντίστιξη|αντίστιξης]]. Η φωνητική γραμμή που κυλάει αβίαστα, προσαρμόζεται επιδέξια στο [[Λατινική γλώσσα|λατινικό]] κείμενο. Γενικά, η γρηγοριανή μελωδία είναι απελευθερωμένη από τον κανονικό τονισμό. Στο μελωδικό του ύφος, το γρηγοριανό μέλος αποφεύγει τα μεγάλα [[διάστημα (μουσική)|άλματα]] και τις [[δυναμική (μουσική)|δυναμικές]] αντιθέσεις. Η απαλή του άνοδος και η πτώση συγκροτούν ένα είδος εξαϋλωμένου μουσικού λόγου, ''«μια προσευχή πάνω στους τόνους»''.