Μετά το πέρας του πολέμου ο [[Πάπας Κάλλιστος Γ΄]], μετά από αίτημα του ιεροεξεταστή στρατηγού Ζαν Μπρεάλ και της μητέρας της Ιωάννας, Ιζαμπέλ Ρομέ, διέταξε να επαναληφθεί η δίκη της Ιωάννας της Λωρραίνης, κάτι που έμεινε γωστό ως «ακυρωτική δίκη». Σκοπός της δίκης αυτής ήταν να ερευνήσει αν η πρώτη δίκη της Ιωάννας και η καταδίκη της ήταν δίκαιες και σύμφωνες με τον εκκλησιαστικό νόμο. Μία ομάδα θεολόγων ανέλυσε μαρτυρίες από 115 μάρτυρες.
Ο Μπρεάλ ξεκίνησε έρευνα το 1452 και η διαδικασία ξεκίνησε με την ανάκριση του Γκιγιόμ Μπουγιέ, θεολόγου και πρώην πρύτανη του πανεπιστημίου του Παρισιού. Το Νοέμβριο του 1455 ακολούησεέγινε επίσημη έφεσηαπόέφεση από ιερωμένους από όλη την Ευρώπη και ακολούθησε η προβλεπόμενη νομική διαδικασία. Τον Ιούνιο του 146 ο Μπρεάλ παρέδωσε το τελικό του συμπέρασμα στο οποίο περιέγραφε την Ιωάννα ως μάρτυρα και κατηγορούσε τον αποθανόντα Πιερ Κοσόν για αίρεση<ref>{{Cite web|url=http://archive.joan-of-arc.org/joanofarc_1456_july_7.html|title=Joan of Arc, Declaration of Innocence : July 7th, 1456|website=archive.joan-of-arc.org|accessdate=2019-03-04}}</ref> επειδή είχε καταδικάσει μία αθώα γυναίκα εξαιτίας μίας κοσμικής διαμάχης με αφορμή έναν βιβλικό κανόνα ενδυμασίας.<ref>{{Cite web|url=http://bible.oremus.org/?passage=Deuteronomy+22:5%E2%80%9322:5&version=nrsv|title=Deuteronomy 22:5–22:5|last=|first=|ημερομηνία=|website=bible.oremus.org|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=2019-03-04}}</ref> Η ακυρωτική δίκη αναίρεσε την καταδίκη εν μέρει γιατί η διαδικασία δεν είχε λάβει υπόψην τις εξαιρέσεις του δόγματος σχετικά με το θέμα. Το δικαστήριο την ανακήρυξε αθώα στις 7 Ιουλίου 1456.
Στις [[16 Μαΐου]] [[1920]] ανακηρύχθηκε αγία από την [[Καθολική Εκκλησία]], ενώ ανακηρύχθηκε Αγία και προστάτιδα της Γαλλίας.
