Ιωάννης Τσιγάντες: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ προστέθηκε η Κατηγορία:Βενιζελισμός (με το HotCat) |
Αναφορά στα αποτελέσματα της δράσης του Τσιγάντε, και διόρθωση 2-3 τυπογραφικών λαθών. Ετικέτες: Οπτική επεξεργασία Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 11:
Το καλοκαίρι του 1942 οι συμμαχικές δυνάμεις στη [[Βόρεια Αφρική]] βρίσκονταν σε πολύ δυσχερή θέση μετά από την επίθεση του [[Ρόμελ]]. Τότε το [[Βρετανικό Γενικό Στρατηγείο]] στη Μέση Ανατολή διέταξε την ομάδα «Προμηθέας II», την οποία ήλεγχε η SOE στην [[Αθήνα]], να προβεί σε γενικευμένες [[δολιοφθορά|δολιοφθορές]], που θα είχαν ως συνέπεια την καθυστέρηση ανεφοδιασμού των γερμανικών δυνάμεων στη Βόρεια Αφρική, και στον αποκλεισμό της [[διώρυγα της Κορίνθου|διώρυγας της Κορίνθου]]. Ο αποκλεισμός της διώρυγας ήταν εγχείρημα υψίστης σημασίας που όμως δεν επετεύχθη. Τότε αποφασίστηκε η οργάνωση ανεξάρτητης αποστολής με τη συγκρότηση μιας εννιαμελούς οργάνωσης με επικεφαλής τον Ιωάννη Τσιγάντε, η οποία εκτός από τον αποκλεισμό της διώρυγας της Κορίνθου θα επιδίωκε τη συλλογή και τη διαβίβαση πληροφοριών, την ίδρυση ενός συμβουλίου που θα συντόνιζε τον αγώνα και τη συγκρότηση ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα.
Στα τέλη του Ιουλίου του 1942 η αποστολή έφτασε στην [[Ελλάδα]] με αγγλικό σκάφος το οποίο την αποβίβασε σε όρμο της [[Μάνη]]ς. Ο Τσιγάντες εμφανισθείς ως εκπρόσωπος των Άγγλων και μεταφέροντας 12.000 χρυσές λίρες, έδωσε προτεραιότητα στην ανάπτυξη της οργάνωσης Μίδας 614 και ξεκίνησε επαφές με όλους σχεδόν τους πολιτικούς χώρους και με αντιστασιακές οργανώσεις προκειμένου να επιτευχθεί κάποια μορφή συνεργασίας. Αναφέρεται χαρακτηριστικά πως συνεργάτης του ήλθε σε επαφή με 37 άτομα ενώ ο ίδιος με όχι λιγότερα από 300 άτομα., μεταξύ των οποίων καθηγητές πανεπιστημίου και τον εκδοτη Δημήτρη Λαμπράκη.<ref>Νίκος Νικολούδης, «Ο αινιγματικός θάνατος του Ιωάννη Τσιγάντε. Μια σκοτεινή υπόθεση προδοσίας στην κατοχική Αθήνα», Μνημοσύνη, τομ.20(2014-2015),σελ.398</ref> Η προσπάθεια όμως αυτή δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα (επί της ουσίας κάνενα απολύτως) καθώς από τη
Παράλληλα όπως σημειώνει ο Γεώργιος Ζαλοκώστας σε έργο του για την περίοδο της Κατοχής, ο Τσιγάντες είχε κινήσει υποψίες σε πολλούς κύκλους γιατί μιλούσε περί ουδέτερου κινήματος, μη χρωματισμένου εναντίον του Βασιλέως Γεωργίου. Άλλωστε ο ίδιος είχε συμμετάσχει στο κίνημα του 1935 ενώ πάλι οι δημοκρατικοί δεν του συγχωρούσαν πως είχε τεθεί υπό τις εντολές της ''βασιλικής'' κυβερνήσεως του Καΐρου. Ακόμα και ο παλιός συνεργάτης του
Στις [[14 Ιανουαρίου]] του [[1943]] ιταλικό στρατιωτικό απόσπασμα περικύκλωσε το κρησφύγετο του, σε υπόγειο διαμέρισμα πολυκατοικίας επί της οδού Πατησίων στον αριθμό 86, στο κέντρο της Αθήνας (πλησίον της ΑΣΟΕΕ). Ο Τσιγάντες επιδεικνύοντας ταυτότητα αξιωματικού της [[Αστυνομία Πόλεων|Αστυνομίας Πόλεων]], δεν κατάφερε να πείσει τους Ιταλούς. Τελικά, και αφού προηγουμένως έκαψε τα αρχεία του, συνεπλάκη μαζί τους και έχασε τη ζωή του αν και πρόλαβε να τραυματίσει τρεις καραμπινιέρους, εκ των οποίων ο ένας υπέκυψε στα τραύματά του<ref>Ζαούσης, 2004, σελ. 109.</ref>.
|