Ιταλοκρατία στα Δωδεκάνησα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 38:
Συστηματική ήταν και η προσπάθεια για τη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού. Την περίοδο αυτή, κατέφτασαν από την Ιταλία έποικοι, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν σε πρότυπους οικισμούς στη Ρόδο, την Κω και τη Λέρο. Παράλληλα διευκολύνθηκαν, για ευνόητους λόγους, οι μικτοί γάμοι. Οι Ιταλοί κυριαρχούσαν στην οικονομική ζωή των νησιών και παρείχαν ελάχιστη αμοιβή στους ντόπιους εργάτες. Όλο αυτό το ασφυκτικό κλίμα οδήγησε στη σημαντική αύξηση της [[μετανάστευση|μετανάστευσης]] των νησιωτών.
Στις 4 Ιανουαρίου του 1932 υπεγράφη στην [[Άγκυρα]] η [[Ιταλοτουρκική Σύμβαση (1932)|Ιταλοτουρκική Σύμβαση]]. Η συνθήκη διευθέτησε ένα κενό της [[Συνθήκη της Λωζάνης|Συνθήκης της Λωζάνης]] του 1923 που αφορούσε την κυριαρχία σε ένα αριθμό νησίδων και βραχονησίδων των Δωδεκανήσων και οριοθέτησε τα χωρικά ύδατα μεταξύ των ακτών της Ανατολίας και του [[Καστελλόριζο|Καστελλόριζου]]. Το κυριότερο αποτέλεσμα αυτής της συνθήκης ήταν η παραχώρηση ενός αριθμού νησίδων και βραχονησίδων στη Τουρκία.
===Η περίοδος Ντε Βέκκι και τα κρυφά σχολειά===
| |||