Αλέξανδρος Α΄ της Ρωσίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 46:
[[Αρχείο:Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg|thumb|right|150px|Ο βασιλικός θυρεός]]
Ο Αλέξανδρος Α΄ ανήλθε στο θρόνο στις [[23 Μαρτίου]] [[1801]] και στέφθηκε στο [[Κρεμλίνο της Μόσχας|Κρεμλίνο]] στις [[15 Σεπτεμβρίου]] του ίδιου χρόνου. Οι ιστορικοί ακόμη αμφισβητούν το ρόλο του Αλεξάνδρου στο φόνο. Η πιο κοινή άποψη είναι ότι ήταν υπέρ του να αναλάβει το θρόνο, αλλά επέμεινε ότι ο πατέρας του δεν θα δολοφονείτο. Ο νέος τσάρος ήταν αποφασισμένος να μεταρρυθμίσει τα ξεπερασμένα, κεντρικά συστήματα διακυβέρνησης της Ρωσίας. Αν και διατήρησε για κάποιο χρονικό διάστημα τους παλαιούς υπουργούς που είχαν υπηρετήσει και εκθρονίσει τον αυτοκράτορα Παύλο, μία από τις πρώτες του ενέργειες ως αυτοκράτορα ήταν να ορίσει μία Ιδιωτική Επιτροπή, που επίσης ειρωνικά αποκαλούνταν «Επιτροπή Δημοσίας Ασφαλείας», η οποία περιελάμβανε νέους και ενθουσιώδεις φίλους του - τον [[Βίκτoρ Παύλοβιτς Κοτσουμπέυ]], τον [[Νικολάι Νικολάγεβιτς Νοβοσίλτσεφ]], τον [[Πάβελ Αλεξάνδροβιτς Στρόγκανωφ]] και τον [[Αδάμ Γιέρζυ Τσαρτορύσκι]], προκειμένου να σχεδιάσουν μία εσωτερική μεταρρύθμιση, που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε στην εγκαθίδρυση μιας [[συνταγματική μοναρχία|συνταγματικής μοναρχίας]]. Ο Αλέξανδρος σκόπευε να δημιουργήσει ένα Σύνταγμα και σημαντικές πολιτικές ελευθερίες σύμφωνα με τις διδαχές του [[Διαφωτισμός|Διαφωτισμού]]. Επίσης ήθελε να επιλύσει ένα ακόμη κρίσιμο θέμα της Ρωσίας: το μέλλον των [[Δουλοπαροικία
Κατά την αρχή της εξουσίας του Αλεξάνδρου αρκετά σημαντικά βήματα έγιναν, περιλαμβανομένης της ελευθερίας των εκδοτικών οίκων, της χαλάρωσης των δράσεων των μυστικών υπηρεσιών και της απαγόρευσης των βασανιστηρίων. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο φιλελεύθερος [[Μιχαήλ Σπεράνσκυ]] έγινε ένας από τους στενότερους συμβούλους του τσάρου, και έκανε πολλά σχέδια για την πραγματοποίηση μεταρρυθμίσεων. Οι σκοποί τους, εμπνευσμένοι από το θαυμασμό των [[Ηνωμένο Βασίλειο|αγγλικών]] θεσμών, υπερθεμάτισαν τις δυνατότητες της εποχής, και ακόμη και μετά την ανάρρησή τους σε θέσεις υπουργών οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Αυτό συνέβη γιατί ο Αλέξανδρος συνάντησε την αντίδραση των αξιωματούχων της Αυλής, των ευγενών αλλά και του αδερφού του [[Νικόλαος Α΄ της Ρωσίας|Νικολάου]], μετέπειτα αυτοκράτορα, οι οποίοι υποστηρίζονταν από την πανίσχυρη [[Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία]]. Η [[Ρωσία]] δεν ήταν έτοιμη για μια πιο [[φιλελευθερισμός|φιλελεύθερη]] κοινωνία και ο Αλέξανδρος, ο απόστολος του προοδευτικού δασκάλου Φρεντερίκ-Σεζάρ ντε λα Αρπ, ήταν, όπως ο ίδιος αυτοπεριγραφόταν, «ένα "ευτυχές ατύχημα" στο θρόνο των τσάρων. Μίλησε, πραγματικά, με πικρία για την κατάσταση βαρβαρότητος στην οποία είχε αφεθεί η χώρα».
| |||