Βικιπαίδεια

Αλέξης Πάρνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά
← Προηγούμενη διαφοράΕπόμενη διαφορά →
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
ΟπτικήΚώδικας wiki
μ Robot: Αφαίρεση κατηγοριών έτους γέννησης/θανάτου
επιμέλεια + πηγή από ΕΦΣΥΝ και αφαίρεση μέλλοντα στην περιγραφή του παρελθόντος
Γραμμή 2:
{{πληροφορίες συγγραφέα}}
 
Ο '''Αλέξης Πάρνης''' (γενν.πραγματικό όνομα '''Σωτήριος Λεωνιδάκης''', [[24 Μαΐου]] [[1924]]) είναι Έλληνας [[ποίηση|ποιητής]], θεατρικός [[συγγραφέας]] και μυθιστοριογράφος. Επίσης ήταν αντιστασιακός,υπήρξε μαχητής του [[ΕΛΑΣ]] στην Εθνική Αντίσταση και του [[ΔΣΕ]] στον εμφύλιο πόλεμο.
 
== Βιογραφικά στοιχεία ==
== Βιογραφία ==
Ο Αλέξης Πάρνης – ψευδώνυμο του Σωτήριου Λεωνιδάκη - γεννήθηκεΓεννήθηκε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] στις [[24 Μαΐου]] του [[1924]], με καταγωγή από την [[Κρήτη]] και την [[Μάνη]].<ref name="efsyn">[https://www.efsyn.gr/nisides/162744_al-parnis-den-yparhei-kalyteri-zoi-ap-aytin-toy-kommoynisti Εφημερίδα των Συντακτών, Έφη Μαρίνου: Αλ. Πάρνης: «Δεν υπάρχει καλύτερη ζωή απ' αυτήν του κομμουνιστή»]</ref> Οργανώθηκε από μικρός στην [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο| Εθνική Αντίσταση]], πήρεέλαβε μέρος στην τελευταία μάχη κατά των Γερμανών στην Αθήνα και τραυματίστηκε στα [[Δεκεμβριανά]]. Έμαθε για το τέλος του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] στο νοσοκομείο της [[Κορυτσά| Κορυτσάς]] όπου νοσηλευόταν και τον Μάιο του 1945 μεταφέρθηκε στο Ρουμπίκ της Αλβανίας. ▼
 
ΕδώΕκεί ξεκινάειξεκίνησε και η καριέρα του ως Θεατρικού συγγραφέα με το [[μονόπρακτο]] “Τελευταία«Τελευταία νύχτα”νύχτα», έργο που αναφέρεται στα Δεκεμβριανά και παίχτηκε από τον θίασο των ανταρτών. Από τον [[Νοέμβριος|Νοέμβριο]] του [[1948]] γράφειεργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής, υπολοχαγός για το φύλλο του [[ΔΣΕ]], “Δελτίο«Δελτίο ειδήσεων”ειδήσεων» και αργότερα για την εφημερίδα “Προς«Προς την νίκη”νίκη». Την ίδια περίοδο κάνειέκανε και την πρώτη του εμφάνιση στην λογοτεχνία με την συλλογή διηγημάτων «Είμαι μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού» που εκδόθηκε από στα τυπογραφία του [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας| Δημοκρατικού Στρατού]] στις Πρέσπες. ▼
▲Ο Αλέξης Πάρνης – ψευδώνυμο του Σωτήριου Λεωνιδάκη - γεννήθηκε στον [[Πειραιάς|Πειραιά]] στις [[24 Μαΐου]] του [[1924]]. Οργανώθηκε από μικρός στην [[Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο| Εθνική Αντίσταση]], πήρε μέρος στην τελευταία μάχη κατά των Γερμανών στην Αθήνα και τραυματίστηκε στα [[Δεκεμβριανά]]. Έμαθε για το τέλος του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] στο νοσοκομείο της [[Κορυτσά| Κορυτσάς]] όπου νοσηλευόταν και τον Μάιο του 1945 μεταφέρθηκε στο Ρουμπίκ της Αλβανίας.
 
Με την κατάρρευση του μετώπου μεταφέρεταιμεταφέρθηκε στην [[Τασκένδη]] του [[Ουζμπεκιστάν]] όπου θα εργαστείεργάστηκε ως δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα των Ελλήνων και το [[1951]] ξεκινάειξεκίνησε τις σπουδές του στο Λογοτεχνικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας "«Μαξίμ Γκόρκυ"». Κατά την περίοδο παραμονής του στην [[Μόσχα]] θα συνδεθείσυνδέθηκε φιλικά με προσωπικότητες των γραμμάτων όπως ο [[Μπορίς Πάστερνακ]] και ο [[Ναζίμ Χικμέτ]] και θα ξεκινήσειξεκίνησε την συγγραφή του επικού ποιήματος “«[[Νίκος Μπελογιάννης|Μπελογιάννης]]”», πουτο θα τουοποίο δώσεικέρδισε το πρώτο παγκόσμιο βραβείο ποίησης στο φεστιβάλ της Βαρσοβίας του 1955. ▼
▲Εδώ ξεκινάει και η καριέρα του ως Θεατρικού συγγραφέα με το [[μονόπρακτο]] “Τελευταία νύχτα”, έργο που αναφέρεται στα Δεκεμβριανά και παίχτηκε από τον θίασο των ανταρτών. Από τον [[Νοέμβριος|Νοέμβριο]] του [[1948]] γράφει ως πολεμικός ανταποκριτής, υπολοχαγός για το φύλλο του [[ΔΣΕ]], “Δελτίο ειδήσεων” και αργότερα για την εφημερίδα “Προς την νίκη”. Την ίδια περίοδο κάνει και την πρώτη του εμφάνιση στην λογοτεχνία με την συλλογή διηγημάτων «Είμαι μαχητής του Δημοκρατικού Στρατού» που εκδόθηκε από στα τυπογραφία του [[Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας| Δημοκρατικού Στρατού]] στις Πρέσπες.
 
Υπήρξε στενός φίλος του [[Νίκος Ζαχαριάδης|Νίκου Ζαχαριάδη]], στον οποίο έμεινε πιστός και μετά την καθαίρεση και διαγραφή του. Ο ίδιος ανέφερε: «''Πήγα την επομένη στην Κα Γκε Μπε. Μου έδειξαν στην “Αυγή” το γράμμα των κρατουμένων γυναικών στις φυλακές Αβέρωφ, όπου υπέγραφαν την καθαίρεση του Ν. Ζαχαριάδη -ανάμεσά τους και η υπογραφή της Ρούλας Κουκούλου. Και μου λέει ο στρατηγός: “Εδώ τον αποκηρύσσει η γυναίκα του, εσύ γιατί επιμένεις να τον στηρίζεις τόσο πεισματικά; Πήγαινε με το κόμμα σου κι άσε τα συναισθηματικά”. Του είπα τότε: “Είμαι Κρητικο-Μανιάτης, δεν προδίδω δικούς μου”. Αυτός, φυσικά, δεν κατάλαβε τα περί καταγωγής και επειδή νόμισε ότι αναφέρομαι σε κάποια θεωρία-παρέκκλιση της μαρξιστικής, καθώς ακούστηκε σαν “Κρητικομάνιακ”, μου λέει με τρομερό ενδιαφέρον: “Για πες μου, τι είναι αυτό;” Ο Ζαχαριάδης γελούσε όταν του διηγήθηκα το περιστατικό. «Είσαι ένας παλιόμαγκας Πειραιώτης”, μου είπε.''»<ref name="efsyn">[https://www.efsyn.gr/nisides/162744_al-parnis-den-yparhei-kalyteri-zoi-ap-aytin-toy-kommoynisti Εφημερίδα των Συντακτών, Έφη Μαρίνου: Αλ. Πάρνης: «Δεν υπάρχει καλύτερη ζωή απ' αυτήν του κομμουνιστή»]</ref>
▲Με την κατάρρευση του μετώπου μεταφέρεται στην [[Τασκένδη]] του [[Ουζμπεκιστάν]] όπου θα εργαστεί ως δημοσιογράφος στην τοπική εφημερίδα των Ελλήνων και το [[1951]] ξεκινάει τις σπουδές του στο Λογοτεχνικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας "Μαξίμ Γκόρκυ". Κατά την περίοδο παραμονής του στην [[Μόσχα]] θα συνδεθεί φιλικά με προσωπικότητες των γραμμάτων όπως ο [[Μπορίς Πάστερνακ]] και ο [[Ναζίμ Χικμέτ]] και θα ξεκινήσει την συγγραφή του επικού ποιήματος “[[Νίκος Μπελογιάννης|Μπελογιάννης]]” που θα του δώσει το πρώτο παγκόσμιο βραβείο ποίησης στο φεστιβάλ της Βαρσοβίας του 1955.
 
Το 1960 το θεατρικό του έργο «Το νησί της Αφροδίτης» (με θέμα την [[Κύπρος|Κύπρο]]) γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε 180 θέατρα της Σοβιετικής Ένωσης με πάνω από 22.000 παραστάσεις. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή την παράσταση «''ήταν καλλιτεχνική, αλλά και πολιτική επιτυχία υπό την έννοια ότι μια υπερδύναμη, η ΕΣΣΔ φώναζε πως η Κύπρος ήταν ελληνική. ...Στα έργα μου δεν αντιμετώπισα ποτέ τους ήρωες μονοσήμαντα, από την ιδεολογία τους, αλλά ως τραγικά πρόσωπα, κι αυτό έχει τεράστια διαφορά. Τον τραγικό άνθρωπο τον σέβομαι όπου κι αν ανήκει. Ενώ είχα πάρει το Παγκόσμιο βραβείο για τον “Μπελογιάννη”, κάνω το “Νησί της Αφροδίτης” για ποιον; Για την ΕΟΚΑ, για τον Γρίβα.''»<ref name="efsyn">[https://www.efsyn.gr/nisides/162744_al-parnis-den-yparhei-kalyteri-zoi-ap-aytin-toy-kommoynisti Εφημερίδα των Συντακτών, Έφη Μαρίνου: Αλ. Πάρνης: «Δεν υπάρχει καλύτερη ζωή απ' αυτήν του κομμουνιστή»]</ref>
Το 1960 το θεατρικό του έργο «Το νησί της Αφροδίτης» γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε 180 θέατρα της Σοβιετικής Ένωσης με πάνω από 22.000 παραστάσεις. Η επιτυχία αυτή του δίνει την δυνατότητα να επιστρέψει στην Ελλάδα το 1963, και να ανεβάσει το έργο του στο [[Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος]] με σκηνοθέτη τον Αλέξη Σολομό και πρωταγωνίστρια την [[Κυβέλη (ηθοποιός)|Κυβέλη]]. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα η γραφή του προσανατολίζεται προς το ψυχογραφικό μυθιστόρημα με στοιχεία από τον ρώσικο ρεαλισμό. Από τις εκδόσεις [[Βιβλιοπωλείο της Εστίας|Εστία]] θα εκδοθούν τα έργα του το «Ο διορθωτής» (1978), «Λεωφόρος Πάστερνακ» (1979), «Μια Πράγα στον καθένα» (1979), «Ο μαφιόζος» (1980), και «Ο κινηματίας» (1990). Από τις εκδόσεις Καστανιώτη θα εκδοθεί το 2009 το μυθιστόρημα «Η οδύσσεια των διδύμων»▼
 
Η επιτυχία αυτή του έδωσε την δυνατότητα να επιστρέψει στην Ελλάδα το 1963 με ειδική άδεια της κυβέρνησης, και να ανεβάσει το έργο του στο [[Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος]] με σκηνοθέτη τον Αλέξη Σολομό και πρωταγωνίστρια την [[Κυβέλη (ηθοποιός)|Κυβέλη]] (σύζυγο του [[Γεώργιος Παπανδρέου|Γεωργίου Παπανδρέου]]).
 
▲Το 1960 το θεατρικό του έργο «Το νησί της Αφροδίτης» γνωρίζει μεγάλη επιτυχία σε 180 θέατρα της Σοβιετικής Ένωσης με πάνω από 22.000 παραστάσεις. Η επιτυχία αυτή του δίνει την δυνατότητα να επιστρέψει στην Ελλάδα το 1963, και να ανεβάσει το έργο του στο [[Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος]] με σκηνοθέτη τον Αλέξη Σολομό και πρωταγωνίστρια την [[Κυβέλη (ηθοποιός)|Κυβέλη]]. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα η γραφή του προσανατολίζεταιπροσανατολίστηκε προς το ψυχογραφικό μυθιστόρημα με στοιχεία από τον ρώσικορωσικό ρεαλισμό. Από τις εκδόσεις [[Βιβλιοπωλείο της Εστίας|Εστία]] θα εκδοθούνεκδόθηκαν τα έργα του το «Ο διορθωτής» (1978), «Λεωφόρος Πάστερνακ» (1979), «Μια Πράγα στον καθένα» (1979), «Ο μαφιόζος» (1980), και «Ο κινηματίας» (1990). Από τις εκδόσεις Καστανιώτη θα εκδοθείεκδόθηκε το 2009 το μυθιστόρημα «Η οδύσσεια των διδύμων».
 
== Παραπομπές ==
<references />
 
== Πηγές ==
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξης_Πάρνης"