Ισμαήλ Εvβέρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ισμαήλ ΕμβέρΕνβέρ Πασάς''' ([[23 Νοεμβρίου]] [[1881]] - [[4 Αυγούστου]] [[1922]]), γνωστός στην [[Ευρώπη]] κατά τη διάρκεια της πολιτικής και στρατιωτικής του καριέρας ως Εμβέρ Πασάς ([[τουρκικά]]: Enver Paşa) ή Εμβέρ [[Μπέης]] (Enver Bey) και στην Ελλάδα ως Ισμαήλ ΕμβέρΕνβέρ [[Πασάς]], ήταν [[Τουρκία|Τούρκος]] στρατιωτικός και πολιτικός, ένας από τους ηγέτες του Κινήματος των [[Νεότουρκοι|Νεοτούρκων]]. Υπήρξε ο ηγέτης της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]] κατά τη διάρκεια των [[Βαλκανικοί πόλεμοι|Βαλκανικών Πολέμων]] και την περίοδο του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]].

Ο ΕμβέρΕνβέρ Μπέης γεννήθηκε στην [[Κωνσταντινούπολη]] και ήταν παιδί οικογένειας που τα έφερνε δύσκολα πέρα. Κατά τον ιστορικό [[Μαρκ Μαζάουερ]] (σε μια εποχή όπου η καταγραφή των πολιτών είχε σοβαρές ατέλειες) ο πατέρας του ήταν Τούρκος από το [[Μοναστήρι (Βόρεια Μακεδονία)|Μοναστήρι]], φύλακας σε μια γέφυρα και η μητέρα του [[Αλβανία|Αλβανίδα]] χωρική. Ήταν ο πρωτότοκος της οικογένειας. Σπούδασε από έφηβος σε διάφορες προπαρασκευαστικές και ανώτερες στρατιωτικές σχολές της Αυτοκρατορίας και ολοκλήρωσε τις μακρόχρονες σπουδές του με την αποφοίτησή του από τη Στρατιωτική Ακαδημία Χαρπ της [[Άγκυρα]]ς το 1903 με το βαθμό του [[Λοχαγός|Λοχαγού]]. Το 1906 προήχθη στο βαθμό του [[Ταγματάρχης|Ταγματάρχη]] και μετατέθηκε στην [[3η Στρατιά (Οθωμανική Αυτοκρατορία)|3η Οθωμανική Στρατιά]] με έδρα την υπό τουρκική ακόμα κατοχή [[Θεσσαλονίκη]]. Ενώ υπηρετούσε στη Θεσσαλονίκη, έγινε μέλος και στη συνέχεια ηγέτης του Κομιτάτου ''Ένωση και Πρόοδος'' (İttihat ve Terakki Cemiyeti), μυστικής εταιρείας που οδήγησε στο ''Κίνημα των Νεοτούρκων''.

Το 1908 ξέσπασε στη Θεσσαλονίκη η επανάσταση των Νεότουρκων και ο νεαρός ΕμβέρΕνβέρ γρήγορα έγινε ένας από τους στρατιωτικούς της ηγέτες. Η επιτυχία της έφερε το [[Κομιτάτο Ένωσης και Προόδου]] στην εξουσία, ξεκινώντας την αποκαλούμενη ''Δεύτερη Συνταγματική Περίοδο'' της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Κατά τη διάρκεια της επόμενης χρονιάς επιχειρήθηκε αντιπραξικόπημα που εκφράστηκε με το συμβάν της 31ης Μαρτίου 1909, όταν υποστηρικτές του ανατραπέντος σουλτάνου [[Αμπντούλ Χαμίτ Β']] εξεγέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη αλλά το κίνημά τους καταπνίγηκε. Ο ΕμβέρΕνβέρ Μπέης διαδραμάτισε ενεργό ρόλο στην καταστολή αυτής της εξέγερσης. Στη συνέχεια, τοποθετήθηκε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην οθωμανική πρεσβεία του [[Βερολίνο|Βερολίνου]], όπου έγινε θαυμαστής της γερμανικής στρατιωτικής κουλτούρας με αποτέλεσμα να προβεί σε ενίσχυση των στρατιωτικών δεσμών μεταξύ [[Γερμανία]]ς και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας προσκαλώντας Γερμανούς αξιωματικούς να μεταβούν στην Τουρκία ώστε να συμβάλλουν στην αναμόρφωση και αναδιοργάνωση του Οθωμανικού Στρατού.

Το 1911, η [[Ιταλία]] εισέβαλε στην τότε οθωμανική επαρχία της Τραμπλουσγκάρπ (σημερινή [[Λιβύη]]) σημαίνοντας την έναρξη του [[Ιταλοτουρκικός Πόλεμος του 1911|Ιταλοτουρκικού Πολέμου]]. Ο ΕμβέρΕνβέρ Μπέης αποφάσισε να συνεισφέρει στην άμυνα της επαρχίας και εγκατέλειψε το [[Βερολίνο]] για τη Λιβύη. Εκεί, ανέλαβε την γενική αρχηγία των οθωμανικών δυνάμεων, οι Ιταλοί όμως πήραν τελικώς τον έλεγχο της Λιβύης και ο ΕμβέρΕνβέρ Μπέης αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη.

Η κυβέρνηση κλονίστηκε από τις αλλεπάλληλες ήττες και αυτό έδωσε την ευκαιρία στον ΕμβέρΕνβέρ Μπέη να βρεθεί στο ανώτερο σκαλοπάτι της εξουσίας. Με πραξικόπημα τον Ιανουάριο του 1913, οι Νεότουρκοι πήραν την εξουσία με τον ΕμβέρΕνβέρ Μπέη να γίνεται υπουργός Στρατιωτικών (έγινε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της στρατιωτικής πτέρυγας της Επιτροπής Ένωσης και Προόδου) και εγκατέλειψαν τις υπό εξέλιξη διαπραγματεύσεις ειρήνης του [[Λονδίνο|Λονδίνου]]. Ακολούθησαν νέες εχθροπραξίες οι οποίες χειροτέρευσαν περισσότερο τη θέση της Αυτοκρατορίας καθώς τα δύο τελευταία σημαντικά οχυρά που είχαν απομείνει έπεσαν στα χέρια των συμμάχων, η μεν [[Αδριανούπολη]] στα χέρια των Βουλγάρων, τα δε [[Ιωάννινα]] στα χέρια των Ελλήνων. Αποτέλεσμα όλων αυτών των ταπεινώσεων ήταν η συνθηκολόγηση των Οθωμανών με τη [[Συνθήκη του Λονδίνου (1913)|Συνθήκη του Λονδίνου]] του 1913.

Ο ΕμβέρΕνβέρ Πασάς με την βοήθεια των Γερμανών (με τους οποίους διατηρούσε άριστες σχέσεις), προχώρησε σε εκτεταμένη αναδιοργάνωση του Οθωμανικού στρατού.

Τον Ιούνιο όμως του 1913, ξεκίνησε ο [[Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος]], μεταξύ των νικητών πρώην συμμάχων. Ο ΕμβέρΕνβέρ Μπέης εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση και οδήγησε μία τουρκική στρατιά στην Ανατολική Θράκη, ανακτώντας την [[Αδριανούπολη]] από τους Βούλγαρους, οι οποίοι είχαν συγκεντρώσει τις δυνάμεις τους με μέτωπο προς τους Σέρβους και τους Έλληνες. Μετά την επιτυχία του αυτή, ο ΕμβέρΕνβέρ Μπέης πήρε τον τιμητικό τίτλο του [[Πασάς|Πασά]].

Εκμεταλλευόμενος την υψηλή δημοτικότητά του και το κύρος που απολάμβανε ηγήθηκε μία τριανδρίας η οποία επέβαλε «σκιώδη» στρατιωτική δικτατορία και ονομάστηκε ''Οι Τρεις Πασάδες'' (ΕμβέρΕνβέρ Πασάς, [[Μεχμέτ Ταλαάτ|Ταλαάτ Πασάς]], [[Αχμέτ Τζεμάλ|Τζεμάλ Πασάς]]). Το 1914 ανέλαβε πάλι το Υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Σαΐτ Χαλίμ Πασά και παντρεύτηκε την οθωμανή πριγκίπισσα Εμινέ Νατζιγιέ Σουλτάν, κόρη του Πρίγκιπα Σουλεϊμάν, εισερχόμενος με αυτό τον τρόπο και στη βασιλική οικογένεια. Η δύναμή του διαρκώς αυξανόταν καθώς η Ευρώπη βάδιζε προς τον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]].