Προβηγκία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Ρωμαϊκή ΒουργανδίαΒουργουνδία εξασθένησε από τα μεγάλα κύματα επιδρομών στην Προβηγκία, πρώτα επιτέθηκαν οι [[Βησιγότθοι]] (480), ακολούθησαν οι [[Οστρογότθοι]], οι [[Βουργουνδοί]] και τελικά τον 6ο αιώνα οι [[Φράγκοι]]. Στις αρχές του 7ου αιώνα [[Άραβες]] και [[Βέρβεροι]] πειρατές ήρθαν ατηνστην Προβηγκία από τις ακτές της βόρειας Αφρικής. Οι [[Μεροβίγγειοι]] κατέκτησαν την Προβηγκία στα τέλη του 7ου αιώνα και στις αρχές του 8ου αιώνα αλλά εξακολούθησαν να κυβερνούν οι αριστοκρατίες των Κελτών και των Ρωμαίων με τον ΡωμαικόΡωμαϊκό αντί για τον Φραγκικό νόμο. Η περιοχή δέχτηκε σκληρές πιέσεις από τα βόρεια του κράτους των Φράγκων ιδιαίτερα από τον Κάρολο Μαρτέλο αλλά οι κάτοικοι αντιστάθηκαν σκληρά.<ref>Collins, Roger (1989). The Arab Conquest of Spain 710–797. Oxford, UK / Cambridge, USA: Blackwell. σ. 92.</ref> Ο [[Κάρολος Μαρτέλος]] επιτέθηκε στην κοιλάδα του Ρήνου και κατέκτησε την Βουργουνδία, στην συνέχεια επιτέθηκε στην Αβινιόν και την Αρλ που είχαν φρουρές από το [[Χαλιφάτο των Ομεϋαδών]]. Ο Κάρολος Μαρτέλος επιτέθηκε για δεύτερη φορά στην Αβινιόν (739) και καταδίωξε τον δούκα Μαυρόντους στο οχυρό του στην Μασσαλία.<ref>Collins, Roger (1989). The Arab Conquest of Spain 710–797. Oxford, UK / Cambridge, USA: Blackwell. σ. 92.</ref> Η πόλη κατακτήθηκε και ο δούκας δραπέτευσε σε ένα νησί, η περιοχή κυβερνήθηκε από τους [[Δυναστεία των Καρολιδών|Καρολίδες]] απογόνους του Καρόλου Μαρτέλου, αργότερακαι έγινε τμήμα της αυτοκρατορίας του [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνου]].

Όταν πέθανε ο [[Κάρολος ο Φαλακρός]] ο κουνιάδος του [[Μπόζο της Προβηγκίας]] δεν αναγνώρισε τον Καρολίδη βασιλιά [[Λουδοβίκος Γ΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκο Γ΄ της Γαλλίας]] και ανακηρύχτηκε ο πρώτος ανεξάρτητος κυβερνήτης της Προβηγκίας. Τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] η Προβηγκία κυβερνήθηκε από τρείςτρεις διαφορετικές οικογένειες, συγκρούστηκαν για την κυριαρχία της περιοχής οι [[Κόμητες της Βαρκελώνης]], οι βασιλείς της Βουργουνδίας, οι Γερμανοί βασιλείς που κυβερνούσαν την [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία]] και οι [[Οίκος των ΚαρολιδώνΒαλουά-Ανζού|ΚαρολίδεςΑνδεγαυοί]] βασιλείς της Γαλλίας.

Οι Άραβες πειρατές που έμειναν γνωστοί σαν [[Σαρακηνοί]] και οι [[Νορμανδοί]] επιτέθηκαν τον 9ο αιώνα στην Προβηγκία, οι Νορμανδοί έφυγαν αλλά οι Σαρακηνοί έμειναν, έκτισαν κάστρα και άρχισαν να συλλαμβάνουν κατοίκους και να ζητάνε λύτρα. Ο ηγούμενος στο [[Αββαείο του Κλυνύ]] αιχμαλωτίστηκε, ελευθερώθηκε αργότερα με την καταβολή των λύτρων αλλά οι κάτοικοι της Προβηγκίας υπό την ηγεσία του [[Γουλιέλμος Α΄ της Προβηγκίας|Γουλιέλμου Α΄ της Προβηγκίας]] εξεγέρθηκαν και συνέτριψαν τους Σαρακηνούς στην ''"μάχη του Τουρτούρ"''. Οι Σαρακηνοί που διασώθηκαν βαπτίστηκαν χριστιανοί, οι ελάχιστοι από τους υπόλοιπους που διασώθηκαν δραπέτευσαν. Η Προβηγκία έγινε κατόπιν κέντρο μάχης ανάμεσα στον [[Ροδόλφος Γ΄ της Βουργουνδίας|Ροδόλφο Γ΄ της Βουργουνδίας]] και τον αυτοκράτορα [[Κορράδος Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Κορράδο των Σαλίων]], η περιοχή κατόπιν έγινε τους επόμενους δυο αιώνες δώρο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (1032 - 1246).

[[File:Blason_Provence_ancien.svg|thumb|right|250px200px|Τα σύμβολα της κομητείας της Προβηγκίας]]

Η τελευταία απόγονος του Μπόζο [[Ντους Α΄ της Προβηγκίας]] παντρεύτηκε τον Καταλανό πρίγκιπα [[Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Γ΄ της Βαρκελώνης|Ραϋμόνδο Βερεγγάριο Γ΄ της Βαρκελώνης]] που κληρονόμησε την κομητεία ως ''"Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Α΄ της Προβηγκίας"''. Ο ίδιος κυβέρνησε την Προβηγκία την περίοδο 1112 - 1131 και οι απόγονοι του οι Καταλανοί κόμητες της Βαρκελώνης μέχρι το 1246. Η Προβηγκία διαιρέθηκε (1125), το βόρειο τμήμα στα δυτικά του ποταμού Ντουράν μετέβη στους κόμητες της Τουλούζης και ο υπόλοιπο τμήμα από τον Ροδανό μέχρι τις Άλπεις μετέβη στους [[Κατάλογος κομήτων της Προβηγκίας|Κόμητες της Προβηγκίας]]. Η πρωτεύουσα της Προβηγκίας μετακινήθηκε από την Αρλ στην Αιξ-αν-Προβάνς και τελικά στην Μπρινιόλ.<ref>Histoire de la Provence, σ. 16</ref>

Με τους Καταλανούς κόμητες τον 12ο αιώνα οικοδομήθηκαν στην Προβηγκία σημαντικοί καθεδρικοί ναοί και αβαεία στον [[Ρομανική τέχνη|Ρομανικό ρυθμό]] που ήταν συνδυασμός του Γαλατο-Ρωμαϊκού ρυθμού που επικρατούσε στην κοιλάδα του Ρήνου με τον Λομβαρδικό ρυθμό των Άλπεων. Ο ''"Καθεδρικός ναός του Αιξ"'' οικοδομήθηκε στην θέση του παλιού Ρωμαϊκού ναού και οικοδομήθηκε ξανά τον 13ο και τον 14ο αιώνα με τον Γοτθικό ρυθμό, η εκκλησία του Αγίου Τροφίμου στην Αρλ οικοδομήθηκε ανάμεσα στον 12ο και τον 15ο αιώνα με τον Ρομανικό ρυθμό. Την ίδια εποχή ιδρύθηκε μεγάλος αριθμός από αβαεία όπως το ''"Αβαείο Σαιν-Πιερ του Μονμαζούρ"'' σε ένα νησί λίγο βόρεια από την Αρλ και έγινε δημοφιλής τόπος προσκυνητών, τον 12ο αιώνα ιδρύθηκαν πολλά [[Τάγμα των Κιστερκιανών|Κιστερκιανά]] μοναστήρια σε απομακρυσμένα μέρη της Προβηγκίας. Οι Γάλλοι βασιλείς ξεκίνησαν από τον 13ο αιώνα πολιτική επέκτασης στην νότια Γαλλία μέσω επιγαμιών, ο [[Αλφόνσος του Πουατιέ]] γιος του Γάλλου βασιλιά [[Λουδοβίκος Η΄ της Γαλλίας|Λουδοβίκου του Λέοντα]] παντρεύτηκε την [[Ιωάννα, κόμισσα της Τουλούζης]] κόρη και διάδοχο του [[Ραϋμόνδος Ζ΄ της Τουλούζης|Ραϋμόνδου Ζ΄ της Τουλούζης]]. Ο μεγαλύτερος αδελφός του [[Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας]] ή ''"Άγιος Λουδοβίκος"'' παντρεύτηκε την [[Μαργαρίτα της Προβηγκίας]] και ο μικρότερος αδελφός τους [[Κάρολος ο Ανδεγαυός]] παντρεύτηκε την αδελφή της Μαργαρίτας [[Βεατρίκη της Προβηγκίας]]. Οι τύχες της κομητείας της Τουλούζης συνδέθηκαν από τότε στενά με τον Οίκο των Καπέτων και το [[Βασίλειο της Νεαπόλεως]].<ref>Bastiė, Histoire de la Provence</ref>

Ο [[Πάπας Κλήμης Ε΄]] με έδρα στην [[Μπορντώ]] μετακίνησε την παπική εκκλησία στην Αβινιόν (1309).<ref>https://books.google.nl/books?id=Td4WAAAAQBAJ&pg=PA304&dq=1309,+Pope+Clement+V+avignon&hl=nl&sa=X&ved=0ahUKEwj0uvHU1MbKAhWG1RQKHVaTCx04FBDoAQhJMAU#v=onepage&q=1309%2C%20Pope%20Clement%20V%20avignon&f=false</ref> Την περίοδο 1309 - 1377 πρίνπριν από το Μεγάλο Δυτικό Σχίσμα κυβέρνησαν συνολικά επτά πάπες με έδρα την Αβινιόν δημιουργώνταςδημιούργησαν την κορυφαία αντιπαλότητα στην [[Καθολική Εκκλησία]]. Ο [[Πάπας Βενέδικτος ΙΒ΄]] και ο [[Πάπας Κλήμης ΣΤ΄]] οικοδόμησαν την περίοδο 1334 - 1363 το [[Παλάτι των Παπών της Αβινιόν]], το μεγαλύτερο Γοτθικό ανάκτορο στην Ευρώπη.<ref>Bastiė, Histoire de la Provence, σ. 20.</ref> Ο 14ος αιώνας ήταν η πιο ταραχώδης περίοδος στην Προβηγκία και σε ολόκληρη την Ευρώπη, ο πληθυσμός της Προβηγκίας ήταν τότε συνολικά 400.000 κάτοικοι. Η [[Μαύρη πανώλη]] θέρισε στην Αρλ 15.000 κατοίκους περίπου τον μισό πληθυσμό της πόλης, ο ανθρώπινος πληθυσμός της κομητείας εξασθένησε σημαντικά. Την ίδια εποχή ξέσπασε ο [[Εκατονταετής Πόλεμος]], οι κάτοικοι έκτισαν ισχυρά τείχη και πύργους για να υπερασπιστούν την περιοχή τους από τις επιδρομές των Άγγλων.

Η ιστορία και οι θρύλοι δίνουν στον Ρενέ τον τίτλο ''"Ο καλός Ρενέ της Προβηγκίας"'', που έζησε στην Προβηγκία τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του και, οι πολιτικές του να επεκταθεί ήταν δαπανηρές και ανεπιτυχείς. Η Προβηγκία γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και ο Ρενέ χρηματοδότησε διάσημους ζωγράφους όπως ο [[Νικολά Φρομάν]] και ο Λουντοβίκο Μπρία (1450 - 1523), ολοκλήρωσε επίσης ένα από τα πιο τέλεια κάστρα στην Ταρασκόν πάνω στον Ροδανό.

Το ημιήμι-ανεξάρτητο Κοινοβούλιο της Προβηγκίας με έδρα στην Αιξ-αν-Προβάνς και πολλές πόλεις της Προβηγκίας ιδιαίτερα η Μασσαλία θα επαναστατήσουν πολλές φορές εναντίον των Βουρβόνων βασιλέων. Ο νεαρός [[Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας]] μετά από μερικές επαναστάσεις (1630 - 1631, 1648 - 1652) έκτισε δύο μεγάλα κάστρα για να μπορέσει να ελέγξει ολόκληρο τον πληθυσμό. Ο [[Αρμάν Ζαν ντυ Πλεσσί ντε Ρισελιέ]] έκτισε στις αρχές του 17ου αιώνα ένα ναυτικό οπλοστάσιο στην [[Τουλόν]] που το χρησιμοποίησε σαν βάση για τις ναυτικές επιδρομές των Γάλλων στην Δυτική Μεσόγειο. Ο υπουργός του Λουδοβίκου ΙΔ΄ [[Ζαν Μπατίστ Κολμπέρ]] ενίσχυσε σημαντικά την βάση και ανέθεσε στον βασιλικό μηχανικό Σεμπαστιάν λε Πρεστρ ντε Βομπάν (1633 - 1707) να ενισχύσει τις οχυρώσεις γύρω από την πόλη.