Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Ετικέτα: μεγάλη προσθήκη |
|||
Γραμμή 138:
==Δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων==
Το καλοκαίρι του 2000 ο πρώην Πρόεδρος της Σερβίας Ιβάν Στάμπολιτς απήχθη. Το σώμα του βρέθηκε το 2003 και ο Μιλόσεβιτς κατηγορήθηκε ότι διέταξε τη δολοφονία του. Το 2005 αρκετά μέλη της Σερβικής μυστικής αστυνομίας και εγκληματικών οργανώσεων καταδικάστηκαν στο Βελιγράδι για αρκετές δολοφονίες, μεταξύ των οποίων και ο Στάμπολιτς. Αυτοί ήταν οι ίδιοι που συνέλαβαν το Μιλόσεβιτς τον Απρίλιο του 2001. Αργότερα ο υπουργός Εσωτερικών Ντούσαν Μιχαήλοβιτς αρνήθηκε ότι ο Μιλόσεβιτς είχε εμπλακεί στον θάνατο του Στάμπολιτς στη [[Φρούσκα Γκόρα]]<ref name="BBCstambolic">{{Cite news|url=http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/europe/3511823.stm|title=Analysis: Stambolic Murder Trial|accessdate=4 December 2007|publisher=BBC News |date=23 February 2004}}</ref>. Τον Ιούνιο του 2006 το Ανώτατο Δικαστήριο της Σερβίας απεφάνθη ότι ο Μιλόσεβιτς είχε διατάξει τη δολοφονία του Στάμπολιτς, αποδεχόμενο την προηγούμενη απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου για το Οργανωμένο Έγκλημα στο Βελιγράδι, που στοχοποιούσε το Μιλόσεβιτς ως τον κύριο ηθικό αυτουργό πολιτικών δολοφονιών με πολιτικά κίνητρα τη δεκαετία του 1990. Οι δικηγόροι του Μιλόσεβιτς ανέφεραν ότι η απόφαση του Δικαστηρίου δεν είχε καμιά αξία, διότι ποτέ δεν κατηγορήθηκε επίσημα ούτε του δόθηκε η ευκαιρία να υπερασπιστεί τον εαυτό του εναντίον των κατηγοριών. Επιπλέον οι περισσότερες από αυτές τις δολοφονίες ήταν κυβερνητικών αξιωματούχων, όπως ο ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας Ράντοβαν Στόιτσιτς, ο Υπουργός Άμυνας Πάβλε Μπουλάτοβιτς και ο διευθυντής της JAT (Αεροπορική Εταιρεία) Ζίκα Πέτροβιτς.
==Πτώση==
[[File:President Clinton talking with Serbian President Slobodan Milosevic - Flickr - The Central Intelligence Agency.jpg|thumb|O Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. [[Μπιλ Κλίντον]] στο [[Παρίσι]] στις 14 Δεκεμβρίου 1995]]
Στις 4 Φεβρουαρίου 1997 ο Μιλόσεβιτς αναγνώρισε τις νίκες της αντιπολίτευσης σε ορισμένες τοπικές εκλογές, μετά από μαζικές διαμαρτυρίες διαρκείας 96 ημερών. Περιοριζόμενος συνταγματικά σε δύο μόνο θητείες ως πρόεδρος της Σερβίας, στις 23 Ιουλίου 1997 ο Μιλοσεβιτς ανέλαβε την προεδρία της Ομοσπονδίας, αν και ήταν σαφές ότι ήδη κατείχε την πραγματική εξουσία για κάποιο διάστημα.
Η αντίδραση της αστυνομίας και του στρατού της Σερβίας εναντίον του Αλβανικού αυτονομιστικού [[Απελευθερωτικός Στρατός του Κοσσυφοπεδίου|Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου]] στην προηγουμένως αυτόνομη επαρχία του Κοσσυφοπεδίου της Σερβίας κατέληξε σε κλιμακούμενη [[Πόλεμος του Κοσσυφοπεδίου|ένοπλη σύγκρουση]] το 1998 και στις [[Νατοϊκοί βομβαρδισμοί κατά της Γιουγκοσλαβίας|αεροπορικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ]] κατά της Γιουγκοσλαβίας μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου του 1999, με κατάληξη την πλήρη αποχώρηση των Γιουγκοσλαβικών δυνάμεων ασφαλείας από την επαρχία και την ανάπτυξη διεθνούς πολιτικής και στρατιωτικής δύναμης. Ο Μιλόσεβιτς κατηγορήθηκε στις 24 Μαΐου 1999 για [[Έγκλημα πολέμου|εγκλήματα πολέμου]] και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στο Κοσσυφοπέδιο και δικάστηκε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY) μέχρι το θάνατό του. Προσπάθησε να ισχυριστεί ότι η δίκη ήταν παράνομη, διεξαγόμενη κατά παράβαση του [[Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών|Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών]]<ref>{{cite web |title=Tuesday, 3 July 2001 |date=2001-07-03 |publisher=International Criminal Tribunal for the former Yugoslavia |archiveurl=https://web.archive.org/web/20090617063238/http://www.un.org/icty/transe54/010703IA.htm |archivedate=2009-06-17 |accessdate=2012-07-13|url=https://www.un.org/icty/transe54/010703IA.htm}}</ref>.
Κατά τραγική ειρωνεία ο Μιλόσεβιτς απώλεσε τον έλεγχο της εξουσίας χάνοντας στις εκλογές που ο ίδιος διενήργησε πρόωρα (δηλαδή πριν από το τέλος της θητείας του) και που δεν χρειαζόταν καν να κερδίσει για να διατηρήσει την εξουσία, που συγκεντρωνόταν στα κοινοβούλια, που το κόμμα του και οι σύντροφοί του έλεγχαν. Στις προεδρικές εκλογές μεταξύ πέντε υποψηφίων, που έγιναν στις 24 Σεπτεμβρίου 2000, ο Μιλόσεβιτς ηττήθηκε στον πρώτο γύρο από τον ηγέτη της αντιπολίτευσης [[Βόισλαβ Κοστούνιτσα]], που κέρδισε λίγο περισσότερο από το 50% των ψήφων. Ο Μιλόσεβιτς αρχικά αρνήθηκε να δεχθεί το αποτέλεσμα, υποστηρίζοντας ότι κανείς δεν είχε κερδίσει πλειοψηφία. Το γιουγκοσλαβικό σύνταγμα προέβλεπε εκλογές μεταξύ των δύο πρώτων υποψηφίων σε περίπτωση που κανένας υποψήφιος δεν κέρδιζε περισσότερο από το 50% των ψήφων. Τα επίσημα αποτελέσματα έφεραν τον Κοστούνιτσα να προηγείται του Μιλόσεβιτς, αλλά με λιγότερο από το 50%. Το διεθνώς χρηματοδοτούμενο CeSID διαφώνησε, αν και η άποψή του άλλαζε τις δύο εβδομάδες μεταξύ 24 Σεπτεμβρίου και 5 Οκτωβρίου. Αυτό οδήγησε σε μαζικές διαδηλώσεις στο Βελιγράδι στις 5 Οκτωβρίου, γνωστές ως ''Επανάσταση της Μπουλντόζας''. Ο Μιλόσεβιτς αναγκάστηκε να υποχωρήσει, όταν οι ηγέτες των [[Ένοπλες Δυνάμεις Σερβίας και Μαυροβουνίου|ВЈ]] που περίμενε να τον υποστηρίξουν έκαναν σαφές ότι στην περίπτωση αυτή δεν επρόκειτο να το κάνουν.. Στις 6 Οκτωβρίου ο Μιλόσεβιτς συναντήθηκε με τον Κοστούνιτσα και παραδέχθηκε δημόσια την ήττα του. Ο Κοστούνιτσα ανέλαβε τελικά το αξίωμα του προέδρου της Γιουγκοσλαβίας στις 7 Οκτωβρίου μετά την ανακοίνωση του Μιλόσεβιτς.
Ο Μιλόσεβιτς συνελήφθη από τις γιουγκοσλαβικές αρχές την 1η Απριλίου 2001, μετά από 36ωρη ένοπλη ανακωχή μεταξύ της αστυνομίας και των σωματοφυλάκων του στη βίλα του στο Βελιγράδι. Παρόλο που δεν απαγγέλθηκαν επίσημες κατηγορίες, ο Μιλόσεβιτς θεωρήθηκε ύποπτος για κατάχρηση εξουσίας και [[διαφθορά]]<ref name="arrested">{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1254263.stm |title=Milosevic arrested|publisher=[[BBC News]]|date=1 April 2001|accessdate=3 March 2014}}</ref>.
Μετά τη σύλληψή του οι Ηνωμένες Πολιτείες πίεσαν την κυβέρνηση της Γιουγκοσλαβίας να εκδώσει το Μιλόσεβιτς στο ICTY, αλλιώς θα έχανε την οικονομική βοήθεια από το [[Διεθνές Νομισματικό Ταμείο|ΔΝΤ]] και την [[Παγκόσμια Τράπεζα]]<ref name="arrested" />. Ο Πρόεδρος Κοστούνιτσα αντιτάχθηκε στην έκδοση του Μιλόσεβιτς, υποστηρίζοντας ότι έτσι θα παραβίαζε το Σύνταγμα της Γιουγκοσλαβίας. Ο πρωθυπουργός [[Ζόραν Τζίντζιτς]] συγκάλεσε έκτακτο υπουργικό συμβούλιο για να εκδώσει διατάγματος για την έκδοση.<ref name="extradited">{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1412828.stm |title=Milosevic extradited|publisher=BBC News|date=28 June 2001|accessdate=3 March 2014}}</ref> Οι δικηγόροι του Μιλόσεβιτς άσκησαν ένσταση κατά της διαδικασίας έκδοσης στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γιουγκοσλαβίας. Το δικαστήριο ζήτησε δύο εβδομάδες για να συζητήσει την έφεση. Αγνοώντας τις αντιρρήσεις του προέδρου και του συνταγματικού δικαστηρίου, ο Τζίντζιτς διέταξε την έκδοση του Μιλόσεβιτς στο ICTY. Στις 28 Ιουνίου ο Μιλόσεβιτς μεταφέρθηκε με ελικόπτερο από το Βελιγράδι στην αεροπορική βάση των ΗΠΑ στην [[Τούζλα]] της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης και από εκεί στη [[Χάγη]] της Ολλανδίας<ref name="extradited">{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1412828.stm |title=Milosevic extradited|publisher=BBC News|date=28 June 2001|accessdate=3 March 2014}}</ref> .
Η έκδοση προκάλεσε πολιτική αναταραχή στη Γιουγκοσλαβία. Ο Πρόεδρος Κοστούνιτσα την κατήγγειλε ως παράνομη και αντισυνταγματική, ενώ ένα μικρό κόμμα στην κυβέρνηση συνασπισμού του Τζίντζιτς αποχώρησε από αυτή σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ο δικηγόρος του Μιλόσεβιτς, Τόμα Φίλα, δήλωσε ότι η έκδοση παραβίαζε τη σχετική απαγόρευση του Γιουγκοσλαβικού συντάγματος. Ο Τζίντζιτς δήλωσε ότι θα υπήρχαν αρνητικές συνέπειες αν η κυβέρνηση δεν συνεργαζόταν. Επιπλέον η κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι η αποστολή του Μιλόσεβιτς στο ICTY δεν αποτελούσε έκδοση, γιατί αυτό αποτελούσε όργανο του [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών|ΟΗΕ]] και όχι ξένη χώρα [135]. Μετά την έκδοση η Γιουγκοσλαβία έλαβε περίπου 1 δισ. Δολάρια σε οικονομική ενίσχυση.<ref name="arrested">{{cite news|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1254263.stm |title=Milosevic arrested|publisher=[[BBC News]]|date=1 April 2001|accessdate=3 March 2014}}</ref>
== Παραπομπές ==
| |||