Γρίβα Κιλκίς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Τον 15ο αιώνα με διαταγή του [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανού]] σουλτάνου φυτεύτηκαν στην ευρύτερη περιοχή [[Μουριά (φυτό)|μουριές]] με σκοπό την παραγωγή [[Μετάξι|μεταξιού]] και συστηματοποιήθηκε η καλλιέργεια. Αυτή η εξέλιξη φέρνει στην περιοχή, κατά τους επόμενους δύο αιώνες, πολλούς αγροτοεργάτες (κυρίως [[Βούλγαροι|Βουλγάρους]]) προκειμένου να εργαστούν στα τουρκικάΟθωμανικά [[τσιφλίκι]]α, καθώς οι Έλληνες είναι πλέον λιγοστοί και απρόθυμοι να εργάζονται σ’ αυτά.

Με την επανάσταση του 1821 η περιοχή βρέθηκε σε ασφυκτικό κλοιό από τους ΤούρκουςΟθωμανούς. Με εντολές του Πασά της [[Θεσσαλονίκη]]ς Αβδούλ Αμπούδ, εντάθηκαν οι έρευνες σε σπίτια και έγινε συστηματικός εκφοβισμός των κατοίκων, προσπαθώντας έτσι να αποτραπεί κάθε εξέγερση γιατί η Γρίβα θεωρούνταν χωριό στρατηγικής σημασίας με επίκαιρη θέση <ref>{{Cite web|url=https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/f/a/8/metadata-01-0000454.tkl&do=84091_02.pdf&lang=en&pageno=1&pagestart=1&width=254.88%20pts&height=394.32%20pts&maxpage=292|title=PDF pager|website=anemi.lib.uoc.gr|accessdate=2019-01-23}}</ref>. Από τη Γρίβα ήταν ο [[κλέφτες|κλέφτης]] του [[Όλυμπος|Ολύμπου]] [[Δημήτριος Τσώρας]] που το [[1821]] συγκέντρωσε άντρες από το [[Πάικο]] και την [[Δήμος Έδεσσας|περιοχή Έδεσσας]] προκειμένου να συνδράμει στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|επανάσταση]]<ref>Ο νέος ελληνισμός στην Έδεσσα (Βοδενά), tου πρώτου μισού του ΙΘ΄ αιώνα, Γεώργιος Ρουμελιώτης, Έδεσσα, 2000, σελ. 65</ref>. Στα χρόνια αυτά, οι κάτοικοι συχνά πρόβαιναν σε διάφορες μορφές αντίστασης με αποτέλεσμα ο Πασάς Αβδούλ Αμπούδ να δώσει διαταγή βίαιου εξισλαμισμού{{πηγή}}.

Στις 15 Οκτωβρίου [[1912]] η Γρίβα υπέστη σχεδόν ολοκληρωτική καταστροφή από πυρκαϊά που έβαλαν οι ΤούρκοιΟθωμανοί. Διασώθηκε το σχολείο και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Πολλοί κάτοικοι φονεύθηκαν{{πηγή}}. Απελευθερώθηκε και ενσωματώθηκε στο [[Ελληνικό Βασίλειο]]. Εφημερίδα της εποχής{{πηγή}} αναφέρει τα εξής:

«Προ τινός αι αρχαι Γουμέντζης ([[Γουμένισσα|Γουμένισσας]]) επληροφορήθησαν οτι εν τω χωρίω Κρίβας (Γρίβα), του Διαμερίσματος Θεσσαλονίκης ευρίσκετο δεκαεξαμελής συμμορία υπο τον Έλληνα αρχηγόν Βάγκον. Το χωρίον περιεκυκλώθη υπο 2.000 (ΤούρκωνΟθωμανών) στρατιωτών και ήρξατο συμπλοκή καθ' ην εφονεύθησαν 6 στρατιώται. Η συμμορία δε έσπασε την γραμμήν και διέφυγεν άθικτος. Την επομένην διετάχθη ο βομβαρδισμός και η πυρπόλησις του χωριού. Οι εκ του πυρός αναγκαζόμενοι να εξέλθουν τών οικιών των εφονεύοντο υπό του στρατού, τα δε πτώματα ερρίπτοντο είς το πύρ, ίνα εξαφανίζωνται. Πολλά γυναικόπαιδα κατωρθώθη να σωθώσι υπό του Έλληνος ιερέως Γουμέντζας (Γουμένισσας) Παπαδημητρίου, επι τούτω αποσταλέντος. Έκ των κατοίκων εφονεύθησαν περί τους 80, άπασαι δε αι οικίαι κατεστράφησαν εντελώς πλην των δύο σχολείων και των δύο εκλησσιών, της ελληνικής και της βουλγαρικής. Κατά το διάστημα τής σφαγής εγένετο διαρπαγή υπό στρατιωτών και τών προσδραμόντων βασιβουζούκων<ref>σ.σ βασιβουζούκος = πρβλ. τουρκ. bazıbozuk = άτακτος στρατιώτης</ref>.»

Ο Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Γρίβας χτίστηκε το [[1801]]<ref>''[https://docplayer.gr/185828-Stratigiki-meleti-perivallontikon-epiptoseon-toy-shedioy-epikairopoiisi-rythmistikoy-shedioy-thessalonikis.html Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Σχεδίου «Επικαιροποίηση Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης»]'', Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Θεσσαλονίκης, σ.112.</ref>. Η εκκλησία σώθηκε όταν το [[χωριό]] κάηκε από τους ΤούρκουςΟθωμανούς τη [[Δευτέρα]] 15 Οκτωβρίου [[1912]].