Γούμερο Ηλείας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό |
||
Γραμμή 46:
Τα αρχαιολογικά ευρήματα (υπάρχουν στο αρχαιολογικό μουσείο της Ολυμπίας) , ερείπια και κτίσματα έως σήμερα [υπάρχουν : τρία αρχαία νεκροταφεία (το ένα βρίσκεται στην βορειοδυτική πλευρά του κάστρου - φυσικού οχυρού του ) και ερείπια ναών και δή ο ναός της Αρτέμιδας στην βορειοανατολική πλευρά του κάστρου του στην θέση Ανάληψη] τα οποία αποδεικνύουν την ύπαρξή του χιλιάδων ετών ( και πρό Χριστού γεννήσεως) . Υπάρχει και το μετόχι - ή Χάνι ( είχε δωμάτια , χώρο εστίασης, φούρνο, δεξαμενή νερού , αποθήκες τροφίμων και χώρο φιλοξενίας οδοιπόρων και των ζώων τους ) της Νικόβιας ή Νικόβλης ή Νίκαβας (Νίκη του ή κατά Αβά - αποτέλεσμα κάποιας μάχης ίσως) χρονολογείται από το [[1300]] (όπως αναφέρεται παραπάνω είναι κτισμένο επάνω σε αρχαιοελληνικό οικισμό), ενώ η Ι. Μ. Ασκητού από το [[1200]].
Ο [[Γεώργιος Φραντζής]] αναφέρει πως υπήρχε στο μέρος αυτό ένα χωριό με το όνομα Βρουμερόν και ο καθηγητής Κων. Ν. Ηλιόπουλος (1948 -Το Τοπωνυμικόν της Ηλείας, περιοδικό <Αθηνά> το οποίο εκδιδόταν στην Αθήνα από τον Ιωάννη Πασσά) υποστηρίζει ότι το Βρουμερόν είναι Ελληνικότατο και προέρχεται από το [[βρώμη]]{γράφει: <<Βρουμερόν μετά την κώφωσιν του ω εις ου , αποβολήν του ρ δι' ανομοίωσιν, προς ευφημισμόν γενομένην, και αντικατάστασιν του β δια του γ, καθ' όσον εν τη φερούση το όνομα τούτο περιοχή, εκαλλιεργείτο και παρήγετο, ως και νυν, εν πλησμονή βρώμη >>}.
Το [[1829]] καταγράφεται επίσημα η ύπαρξη του [[Δήμος Γουμερίας|δήμου Γουμερίας]], με έδρα το Γούμερο.Στην υπάριθμόν 2-1837 εφημερίδα της κυβερνήσεως δημοσιεύτηκε Ο γενικός απογραφικός πίνακας Δήμων και Κοινοτήτων του Κράτους : αναφέρεται λοιπόν ο Δήμος ΓΟΥΜΕΡΙΑΣ με έδρα το ΓΟΥΜΕΡΟ στον οποίο ανήκαν οι οικισμοί και χωριά : Γούμερο, Μονή Νίκαβας, Μουζάκι, Κουτσοχέρα, Αγία Άννα , Μπεντένι ( Πεύκη) . Όπως αναφέρει και ο ιστορικός [[Γεώργιος Παπανδρέου (ιστορικός)|Γεωργίου Παπανδρέου]],στο βιβλίο του <Η Ηλεία διαμέσου των αιώνων>1923, <Αζανιάς> (Διδακτορική διατριβή του ) ( έκδοση απο την Εφημερίδα Καλαβρύτων Αχαίας, και σε άλλα του βιβλία , οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν οι Ζιπιταίοι (πιθανόν παρατσούκλι, κι όχι κύριο όνομα- βασιζόμενος όμως σε προφορικές παραδόσεις και όχι σε γραπτές αναφορές) μετά την καταστροφή του Κάστρου από τους Τούρκους (τα ερείπια του υπάρχουν ακόμη). Κατοικήθηκε κατά πλειοψηφία από Αρκάδες Πελοποννήσιους. Ενδεικτικά επίθετα μεγάλων οικογενειών του [από το βιβλίο του Παναγιωτόπουλου Βασίλη, πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου-( 13ος-18ος αιώνας),έκδοση Εμπορικής Τράπεζας της Ελλάδας Α. Ε.- 1985]: Αγγελόπουλος με καταγωγή από τη Γορτυνία - Δημητσάνα Αρκαδίας (η μήτρα όλων των Αγγελόπουλων). Ο αποκεφαλιστής από τους Τούρκους Πατριάρχης Γρηγόριος ο Πέμπτος κατά κόσμον Γεώργιος Αγγελόπουλος (ας σημειωθεί ότι αμφισβητείται γενικώς η όποια θετική στάση του υπέρ του ξησηκωμού των Ελλήνων καθότι είχε αφορίσει επαναστατημένους ). Κατείχαν οι Αγγελόπουλοι τους υδρόμυλους της περιοχής τους ( τα εργοστάσια της εποχής) και οι περισσότεροι από αυτούς βοηθούσαν τους Κολοκοτρωναίους και ειδικά τον Θοδωρή (τον μετέπειτα ονομαζόμενο Γέρο του Μωριά - πατέρα του Νεοελληνικού Κράτους ) προμηθεύοντάς τον με πυρίτιδα και άλλα υλικά και όταν προδόθηκαν στους Τούρκους, έφυγαν μακριά από τον τόπο τους και εγκαταστάθηκαν σε άλλες θέσεις της Πελοποννήσου και συγκεκριμένα στο κέντρο του Γουμέρου,όπου και ρίζωσαν. Δεν είναι τυχαία η εγκατάσταση τους στη κεντρική (σήμερα) πλατεία του Γουμέρου. Μερικοί Αγγελόπουλοι βοήθησαν τους Τούρκους και το Πατριαρχείο και έμειναν ακέραιοι. Από το Γούμερο μετέπειτα οι απόγονοι των Αγγελόπουλων εξαπλώνονται σε όλη την Ελλάδα ( Πάτρα, Θεσσαλονίκη , Αθήνα, Κρήτη ( Ρέθυμνο) κλπ). Κακαλής ( παλιό, σύνηθες και παραφρασμένο επίθετο με διφορούμενη έννοια) , Παπανδρέου (από Αχαία), (ανέκαθεν οι τρεις μεγάλες αυτές οικογένειες κατοικούν έμπροσθεν της μεγάλης πλατείας του και κατέχουν τις περισσότερες οικίες γύρωθεν αυτής και σηματοδοτούν την πρώτη προσέλευσή τους για την αναγέννηση του Γουμέρου) Ντιντίφας (άγνωστη η προέλευση) , Δημακόπουλος (από την περιοχή των Καλαβρύτων Αχαίας και εντεύθεν) και λοιποί.
| |||