Διάλυση της Γιουγκοσλαβίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 129:
Στις 27 Φεβρουαρίου ο εκπρόσωπος ΣΔ Σλοβενίας στη συλλογική προεδρία της Γιουγκοσλαβίας Μίλαν Κούτσαν αντιτάχθηκε στις απαιτήσεις των Σέρβων και έφυγε από το Βελιγράδι για τη Σλοβενία, όπου παρακολούθησε μια συνάντηση στη [[Λιουμπλιάνα]], συνδιοργανωμένη με τις δυνάμεις της δημοκρατικής αντιπολίτευσης, υποστηρίζοντας δημόσια τις προσπάθειες των Αλβανών διαδηλωτών που απαιτούσαν την απελευθέρωση του Βλάσι. Στο ντοκιμαντέρ του [[BBC]] το 1995 ''Ο θάνατος της Γιουγκοσλαβίας'' ο Κούτσαν ισχυρίστηκε ότι το 1989 ανησυχούσε ότι, με τις επιτυχίες της αντιγραφειοκρατικής επανάστασης του Μιλόσεβιτς στις επαρχίες της Σερβίας καθώς και στο Μαυροβούνιο, η μικρή του δημοκρατία θα ήταν ο επόμενος στόχος για ένα πολιτικό πραξικόπημα από τους υποστηρικτές του Μιλόσεβιτς, αν το πραξικόπημα στο Κοσσυφοπέδιο έμενε ανεμπόδιστα. Η Σερβική κρατική τηλεόραση κατήγγειλε τον Κούτσαν ως αποσχιστικό, προδότη και υποστηρικτή της αλβανικής απόσχισης.
Οι διαδηλώσεις των Σέρβων συνεχίστηκαν στο Βελιγράδι απαιτώντας δράση στο Κοσσυφοπέδιο. Ο Μιλόσεβιτς έδωσε εντολή στον κομμουνιστή εκπρόσωπο Πέταρ Γκράτσανιν να βεβαιωθεί ότι οι διαδηλώσεις συνεχίζονταν, ενώ συζητούσε θέματα στο συμβούλιο της Ένωσης Κομμουνιστών, ως μέσο για να παρακινήσει τα υπόλοιπα μέλη να συνειδητοποιήσουν ότι είχε με το μέρος του αυτή την τεράστια υποστήριξη για την καταστολή της αλβανικής απεργίας στο Κοσσυφοπέδιο. Ο βουλευτής του Σερβικού κοινοβουλίου Μπόρισαβ Γιόβιτς, ισχυρός σύμμαχος του Μιλόσεβιτς, συναντήθηκε με τον τότε Πρόεδρο της Γιουγκοσλαβικής Προεδρίας, το Βόσνιο εκπρόσωπο [[Ράιφ Ντιζντάρεβιτς]] και ζήτησε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να δεχθεί τα σερβικά αιτήματα. Ο Ντιζντάρεβιτς διαφώνησε με το Γιόβιτς, λέγοντας «Εσείς [Σέρβοι πολιτικοί]
{{quote|Οι πατέρες μας πέθαναν για να δημιουργήσουν τη Γιουγκοσλαβία. Δεν θα ακολουθήσουμε τις εθνικές συγκρούσεις. Θα ακολουθήσουμε την πορεία της Αδελφότητας και Ενότητας.|Ράιφ Ντιζντάρεβιτς, 1989.<ref name="Yugoslavia. British Broadcasting Corporation 1995" />}}
Η δήλωση αυτή έγινε δεκτή με ένα ευγενικό χειροκρότημα, αλλά η διαδήλωση συνεχίστηκε. Αργότερα ο Γιόβιτς μίλησε στο πλήθος με ενθουσιασμό και τους είπε ότι ο Μιλόσεβιτς θα έφτανε για να υποστηρίξει τη διαμαρτυρία τους. Όταν έφθασε ο Μιλόσεβιτς μίλησε με τους διαδηλωτές και τους είπε θριαμβευτικά ότι ο λαός της Σερβίας κέρδισε τον αγώνα του εναντίον των παλιών γραφειοκρατών του κόμματος. Στη συνέχεια φωνές ακούστηκαν από το πλήθος "συλλάβετε το Βλάσι". Ο Μιλόσεβιτς προσποιήθηκε ότι δεν άκουσε σωστά το αίτημα, αλλά δήλωσε στο πλήθος ότι οποιοσδήποτε συνωμοτεί εναντίον της ενότητας της Γιουγκοσλαβίας θα συλληφθεί και θα τιμωρηθεί και την επόμενη μέρα, με το κομματικό συμβούλιο πιεζόμενο να υποταχθεί στη Σερβία, οι Γιουγκοσλαβικές στρατιωτικές δυνάμεις μπήκαν στο Κοσσυφοπέδιο και ο Βλάσι συνελήφθη.
Το Μάρτιο του 1989 η κρίση στη Γιουγκοσλαβία βάθυνε μετά την έγκριση τροποποιήσεων στο σύνταγμα της Σερβίας που επέτρεπαν στην κυβέρνηση της δημοκρατίας της Σερβίας να ανακτήσει την ουσιαστική εξουσία στις αυτόνομες επαρχίες του Κοσσυφοπεδίου και της Βοϊβοντίνας. Μέχρι τότε αρκετές πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονταν από τις ίδιες τις επαρχίες και είχαν ψήφο στη Γιουγκοσλαβική ομοσπονδιακή προεδρία (έξι μέλη από τις δημοκρατίες και δύο από τις αυτόνομες επαρχίες).<ref>{{cite web|title=A Country Study: Yugoslavia (Former): Political Innovation and the 1974 Constitution (chapter 4) | url= http://lcweb2.loc.gov/frd/cs/yutoc.html#yu0130 | publisher= The Library of Congress| accessdate=27 January 2011}}</ref>.
Μια ομάδα Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου, υποστηρικτών του Μιλοσεβιτς, που είχαν βοήθησαν στην εκδίωξη του Βλάσι, δήλωσαν ότι πρόκειται να μεταβούν στη Σλοβενία για νέο "Συλλαλητήριο της Αλήθειας", που θα καταδίκαζε το Μίλαν Κούτσαν ως προδότη της Γιουγκοσλαβίας και θα απαιτούσε την εκδίωξή του. Ωστόσο η προσπάθεια να επαναληφθεί η αντιγραφειοκρατική επανάσταση στη [[Λιουμπλιάνα]] το Δεκέμβριο του 1989 απέτυχε: οι Σέρβοι διαδηλωτές που επρόκειτο να μεταβούν με το τρένο στη Σλοβενία εμποδίστηκαν όταν η αστυνομία της ΣΔ Κροατίας μπλόκαρε κάθε διέλευση από το έδαφός της σε συντονισμό με τις Σλοβενικές αστυνομικές δυνάμεις.<ref>{{cite web|url=http://www.fvv.uni-mb.si/varstvoslovje/Abstract.aspx?cid=329 |title=Historical Circumstances in Which "The Rally of Truth" in Ljubljana Was Prevented |publisher=Journal of Criminal Justice and Security |accessdate=4 July 2012 |deadurl=yes |archiveurl=https://web.archive.org/web/20131213053210/http://www.fvv.uni-mb.si/varstvoslovje/Abstract.aspx?cid=329 |archivedate=13 December 2013 |df=dmy }}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.rtvslo.si/osamosvojitev/prispevek/108/predvajaj/|title=Rally of truth (Miting resnice)|publisher= A documentary published by [[RTV Slovenija]]|accessdate=4 July 2012}}</ref><ref>{{cite web |url=http://www.akcijasever.si/|title=akcijasever.si|publisher=The "North" Veteran Organization|accessdate=3 July 2012}}</ref>
Στην Προεδρία της Γιουγκοσλαβίας ο Μπόρισαβ Γιόβιτς της Σερβίας (τότε Πρόεδρος της Προεδρίας), ο Νέναντ Μπούτσιν του Μαυροβουνίου, ο Γιούγκοσλαβ Κόστιτς της Βοϊβοντίνας και ο Ρίζα Σαπουντζίου του Κοσσυφοπεδίου άρχισαν να σχηματίζουν ένα μπλοκ για τις ψηφοφορίες.
==Τελική πολιτική κρίση (1990-92)==
| |||