Αλέξανδρος ο Μέγας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 156:
Φεύγοντας από την Περσέπολη, ο Αλέξανδρος έφτασε στις [[Πασαργάδες]], παλιά πρωτεύουσα της Περσίας η οποία παραδόθηκε επίσης χωρίς αντίσταση. Εκεί βρήκε άλλα 6.000 περσικά τάλαντα. Επισκέφθηκε τον τάφο του [[Κύρος Β΄ της Περσίας|Κύρου]] και έδωσε εντολή να διακοσμηθεί εσωτερικά, ως δείγμα θαυμασμού προς τον Πέρση βασιλιά για τον οποίο φαίνεται πως είχε μάθει όταν μικρός διάβασε το έργο Κύρου παιδεία, του [[Ξενοφών|Ξενοφώντα]].{{Sfn|Κανελλόπουλος|1973|p=134}} Μετά από δύο μήνες ανάπαυσης του στρατού, προχώρησε προς τη [[Μηδία]] όπου βρίσκονταν τα [[Εκβάτανα]] (σημερινό [[Χαμαντάν]]), αναζητώντας τον Δαρείο Γ΄. Καταλαμβάνοντας τα [[Εκβάτανα]] περιήλθαν στα χέρια του και όλες οι εξουσίες στην [[Αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών|Περσική Αυτοκρατορία]]. Σε αυτό το σημείο, ο σκοπός της εκστρατείας είχε ουσιαστικά τελειώσει. Η υποχρέωση των υπόλοιπων Ελλήνων συμμάχων του είχε τελειώσει κι έτσι έστειλε πίσω όσους επιθυμούσαν να μην τον ακολουθήσουν σε επόμενη εκστρατεία. Επίσης ανέθεσε στον [[Παρμενίων]]α τη μεταφορά όλων των περσικών θησαυρών στην ακρόπολη των Εκβατάνων, όπου θα τους φρουρούσε ο [[Άρπαλος του Μαχάτα|Άρπαλος]], παιδικός φίλος του Αλεξάνδρου, με φρουρά 6.000 ανδρών. Στη συνέχεια ο Παρμενίωνας θα παρέμενε στη Μηδία, με αρμοδιότητα να φρουρεί τα μετόπισθεν του Αλεξάνδρου. Η ανάθεση μη μάχιμου καθήκοντος στον Παρμενίωνα έχει αποδοθεί στην προχωρημένη, τότε, ηλικία του (70 ετών), ίσως και σε πιθανή διαφωνία του για την πρόθεση του Αλεξάνδρου να συνεχίσει την εκστρατεία στις ανατολικές σατραπείες.{{Sfn|Κανελλόπουλος|1973|p=134}}
 
Από τα Εκβάτανα, ο Αλέξανδρος συνέχισε με μεγάλη ταχύτητα την καταδίωξη του Δαρείου, αδυνατώντας όμως να τον συλλάβησυλλάβει. Όταν πέρασε τις [[Πύλες του Αλεξάνδρου|Κασπίες Πύλες]] (στη νοτιοανατολική γωνία της Κασπίας Λίμνης), έφθασαν στο στρατόπεδό του άνθρωπο του Δαρείου οι οποίοι τον πληροφόρησαν πως ο σατράπης της [[Βακτρία]]ς, [[Βήσσος]], συνέλαβε τον Δαρείο Γ΄ και ανακυρήχθηκε βασιλιάς της Περσίας από τους άλλους σατράπες και τους Βακτρίους. Από το πραξικόπημα του Βήσσου απείχαν οι Έλληνες μισθοφόροι του Δαρείου και η οικογένεια του Αρτάβαζου. Τότε ο Αλέξανδρος πήρε την απόφαση να κυνηγήσει τον Βήσσο και να συλλάβει ζωντανό τον Δαρείο, μπαίνοντας ο ίδιος επικεφαλής ελαφρού αποσπάσματος. Η καταδίωξη συνεχίστηκε ακόμη και μέσα στην άνυδρη έρημο, με ολονύκτιες πορείες. Όταν πρόφθασε τους Βακτρίους, εκείνοι τράπηκαν σε φυγή αφού τραυμάτισαν θανάσιμα τον Δαρείο και τον εγκατέλειψαν. Ο Αλέξανδρος έστειλε το σώμα του Δαρείου Γ΄ για να ταφεί με βασιλικές τιμές και τα τοπικά έθιμα στην Περσέπολη. Με τον θάνατο του Πέρση Μεγάλου Βασιλιά, ο Αλέξανδρος προβλήθηκε ως κληρονόμος και νόμιμος διάδοχος της [[Κατάλογος ηγετών της Περσίας|δυναστείας των Αχαιμενιδών]].{{Sfn|Κανελλόπουλος|1973|p=135-137}}
 
=== Υποταγή των ανατολικών σατραπειών (330 - 327 π.Χ.) ===