Διαμαγνητισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αντικατάσταση παρωχημένου προτύπου με references tag |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 40:
| −0,91
|}
Ο διαμαγνητισμός, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, είναι μια ιδιότητα όλων των υλικών και συμβάλει πάντα ασθενώς στην απόκριση του υλικού στο μαγνητικό πεδίο. Για υλικά που επιδεικνύουν μια άλλη μορφή μαγνητισμού (όπως [[σιδηρομαγνητισμός|σιδηρομαγνητισμό]] ή [[παραμαγνητισμός|παραμαγνητισμό]]), η διαμαγνητική συνεισφορά γίνεται αμελητέα. Ουσίες που εμφανίζουν κυρίως διαμαγνητική συμπεριφορά ορίζονται ως διαμαγνητικά υλικά, ή διαμαγνήτες.
Τα αποκαλούμενα διαμαγνητικά υλικά, είναι αυτά που απο την καθημερινή μας εμπειρία αντιλαμβανόμαστε ως ''μη μαγνητικά'' όπως το [[νερό]], το [[ξύλο]], οι περισσότερες οργανικές ενώσεις όπως το πετρέλαιο και κάποια πλαστικά και πολλά μέταλλα όπως ο [[χαλκός]], και ιδαίτερα τα βαριά μέταλλα με πολλά εσωτερικά ηλεκτρόνια (core electrons), όπως ο [[υδράργυρος]], ο [[χρυσός]] και το [[βισμούθιο]].
Τα διαμαγνητικά υλικά, όπως το νερό, ή υλικά με βάση το νερό, έχουν μια σχετική μαγνητική διαπερατότητα που είναι μικρότερη ή ίση με 1 και συνεπώς μια μαγνητική επιδεκτικότητα (magnetic susceptibility) μικρότερη ή ίση με μηδέν, επειδή η επιδεκτικότητα ορίζεται ως {{nowrap|χ<sub>v</sub> {{=}} μ<sub>v</sub> − 1}}. Αυτό σημαίνει ότι τα διαμαγνητικά υλικά απωθούνται από μαγνητικά πεδία. Όμως, επειδή ο διαμαγνητισμός είναι μια τόσο ασθενής ιδιότητα, τα αποτελέσματά του δεν παρατηρούνται στην καθημερινή ζωή. Παραδείγματος χάρη, η μαγνητική επιδεκτικότητα των διαμαγνητών όπως το νερό είναι {{nowrap|χ<sub>v</sub> {{=}} −1,66 × 10<sup>−4</sup>}}. Το πιο ισχυρό διαμαγνητικό υλικό είναι το [[βισμούθιο]], {{nowrap|χ<sub>v</sub> {{=}} -1,66 x 10<sup>−4</sup>}}, αν και ο πυρολυτικός άνθρακας μπορεί να έχει μια επιδεκτικότητα {{nowrap|χ<sub>v</sub> {{=}} -4,00 x 10<sup>−4</sup>}} σε ένα επίπεδο. Παρόλα αυτά, αυτές οι τιμές είναι τάξεις μεγέθους πιο μικρές από τον μαγνητισμό που επιδεικνύεται από παραμαγνήτες και διαμαγνήτες. Σημειώστε ότι, επειδή το χ<sub>v</sub> παράγεται από τον λόγο του εσωτερικού μαγνητικού πεδίου προς το εφαρμοζόμενο πεδίο, είναι μια αδιάστατη τιμή.▼
Οι τιμές της μαγνητικής δεκτικότητας (magnetic susceptibility) των διαφόρων μοριακών τμημάτων λέγονται σταθερές του Πασκάλ.
Η μαγνητική επιδεκτικότητα ορίζεται ως: {{nowrap|χ<sub>v</sub> {{=}} μ<sub>v</sub> − 1}}.
Τα διαμαγνητικά υλικά, όπως το νερό - ή υλικά με βάση το νερό - έχουν μια σχετική μαγνητική διαπερατότητα που είναι μικρότερη ή ίση με 1, και συνεπώς μια μαγνητική επιδεκτικότητα (magnetic susceptibility) μικρότερη από ή ίση με μηδέν.
Αυτό σημαίνει ότι τα διαμαγνητικά υλικά απωθούνται από μαγνητικά πεδία.
▲
Όλοι οι αγωγοί επιδεικνύουν έναν ενεργό διαμαγνητισμό, όταν υφίστανται ένα μεταβαλλόμενο μαγνητικό πεδίο. Η [[δύναμη Λόρεντζ]] στα ηλεκτρόνια προκαλεί σε αυτά τον σχηματισμό δινορευμάτων ή ρευμάτων Φουκό (eddy currents). Τα δινορεύματα παράγουν κατόπιν ένα επαγόμενο μαγνητικό πεδίο αντίθετο προς το εφαρμοζόμενο, που αντιστέκεται στην κίνηση του αγωγού.
| |||