Σύνοδος της Φλωρεντίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η Σύνοδος της [[Βασιλεία (Ελβετία)|Βασιλείας]] συνεκλήθηείχε προγραμματιστεί ήδη από το 14311424 να γίνει σε 7 πρώταχρόνια από τον [[Πάπας Μαρτίνος Δ΄|πάπα Μαρτίνο Δ΄]] και, όταναλλά αυτός πέθανε, απόλίγους τονμήνες διάδοχόπριν του,αρχίσει. τονΟ Βενετσιάνοδιάδοχός καρδινάλιοτου Βενετσιάνος καρδινάλιος, που σαν Πάπας ονομάστηκε [[Πάπας Ευγένιος Δ΄|Ευγένιος Δ΄]] (1431-1447) συνέχισε την προετοιμασία όπως είχε προγραμματιστεί και πρόεδρο των συνεδριάσεων τοποθέτησε τον έμπιστό του [[Τζουλιάνο Τσεζαρίνι]]. Η σύνοδοςΒασιλεία επιλέχτηκε από μια ομάδα καρδιναλίων κι αρχόντων της πόλης που ήθελαν να ναι εκτός του πεδίου άμεσης επιρροής του Πάπα, δηλ τις ιταλικές πόλεις και την Αβινιόν. Η ομάδα αυτή αμφισβητούσε την κυριαρχία του κι ηθελε περισσότερη δύναμη, ζητώντας πολιτική στήριξη από το γερμανό βασιλιά [[Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Σιγισμόνδο]]. Η Σύνοδος της Βασιλείας ανήκε σε μια σειρά συνόδων για την μεταρρύθμιση της καθολικής εκκλησίας αλλά και την καταδίκη των όλο και συχνότερα εμφανιζομένων αιρετικών., Τοόπως συμβούλιοτων αντιμετώπιζε[[Χουσίτες|Χουσιτών]] τοστη Βοημία. Ένα μεγάλο θέμα τηςήταν καθαίρεσηςγια πολλούς η καθαίρεση του ίδιου του Ευγένιου Δ΄. Έτσι,Η ότανπλειοψηφία αυτή επέβαλε στον Πάπα να στέψει στη Ρώμη στις 31 Μαϊου 1433 το Σιγισμόνδο αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τότε ο βυζαντινός αυτοκράτορας [[Ιωάννης Η΄ Παλαιολόγος|Ιωάννης Η΄]] θέλησεπου είχε αναγκαστεί λόγω της περικυκλωσης της Πόλης από τους Οθωμανούς να διαπραγματευθεί την βοήθειαυποταγή του με την ένωση των Δυτικώνεκκλησιών καιγια κυρίωςστρατιωτική τουβοήθεια των Δυτικών Πάπα, μεαρχικά αντάλλαγμασκέφτηκε να προσεγγίσει την ένωσηομάδα τωναυτή εκκλησιώνυπό το Σιγισμόνδο, οπου έδειχνε να κερδίζει το παιχνίδι εξουσίας. Γι αυτό έστειλε στη Βασιλεία το νεαρό ηγούμενο της μονής του Αγ.Δημητρίου [[Ισίδωρος του Κιέβου|Ισίδωρο]] (αργότερα μητροπολίτη του Κιέβου). Ο Πάπας Ευγένιος άδραξε την ευκαιρία για να ισχυροποιήσει την θέση του, αντιπροτεινε οτι αυτός παραμένει ο δυνατός επίσκοπος Ρώμης και διάδοχος του Αγ.Πέτρου, Οιμε το οποίο συμφωνούσε περισσότερο ο [[Πατριάρχης Ιωσήφ Β΄|Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης Ιωσήφ Β']]<ref>{{Cite web|url=https://www.scribd.com/doc/143966239/%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3-%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%98%CE%97%CE%9A%CE%91-%CE%A3%CE%A4%CE%9F-1402|title=ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΤΟ 1402|website=Scribd|language=en|accessdate=2019-04-21}}</ref>. Αλλά κι οι υπόλοιποι Έλληνες δεν ήθελαν ένα τόσο μακρινό μέρος όσο η Βασιλεία. Κάποιοι πρότειναν την Αβινιόν, η ιταλική πλευρά επέμενετότε γιαπρότεινε τηντη ΦλωρεντίαΦερράρα, πουσε συνεννόηση με τον άρχοντα της πόλης Μαρκήσιο του Έστε. Η πόλη ήταν κοντά και στο λιμάνι που θα έφταναν οι Έλληνες, τη Βενετία κι έγινε αμέσως αποδεκτή. Το 1437 ο Σιγισμόνδος αντιμετώπιζε διάφορα προβλήματα (και τελικά πέθανε στη Βοημία στις 9 Δεκεμβρίου). Ο πάπας, χρησιμοποίησηπου προς το τέλος της Συνόδου με τη βοήθεια του Τσεζαρίνι κέρδιζε όλο και περισσότερους καρδιναλίους με το μέρος του όπως τον [[Νικόλαος Κουζάνος|Νικόλαο Κουζάνο]], χρησιμοποίησε την δικαιολογία αυτήναυτή στα τέλη του 1437 για να φύγει από τηντη Βασιλεία, να διακόψει τις συναντήσειςσυνεδριάσεις της συνόδουΣυνόδου και να πάει στην Φερράρα, πουόπου τελικάείχε επελέγηπολύ μεγαλύτερη επιρροή. Για το σκοπό αυτό έστειλε τον Οκτώβρη καρδιναλίους στην Κωνσταντινούπολη, γιαανάμεσα νατους συνομιλήσεικαι το Νικόλαο Κουζάνο. Οι Βυζαντινοί συμφώνησαν και με τουςμεγάλη Έλληνεςπροετοιμασία απέπλευσαν στις 27 Νοεμβρίου από τις [[Βλαχέρνες]] της Πόλης, τονκι έφτασαν στη Βενετία το ΙανουάριοΓενάρη του 1438. Η σύνοδος της Βασιλείας συνεχίστηκε και παρόλο που τυπικά καθαίρεσε τον Ευγένιο Δ΄ το 1439, δεν κατόρθωσε να τον πλήξει ουσιαστικά.<ref>Ιστορία της ανθρωπότητας της UNESCO, τόμος 12, κεφάλαιο 3, ο ρωμαιοκαθολικός παπισμός</ref>

==ΣτηνΣτη Φερράρα==