Σπύρος Σακκάς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 18:
Έχει τραγουδήσει με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου όπως, Philharmonia, B.B.C, London Symphony, Mozarteum and Camerata Academica (SALZBURG,) B.R Symphony (Muenchen), Nouvelle Orch. Philharmonique, Toscanini Orch. Boston Orch. New York, e.t. και μαέστρους όπως, R. Kempe, J. Keilberth, R. Kubelik, J. Metha, P. Eotvos, M. Janovsky, E.P. Salonen, M. Tabachnik, και πολλους άλλους. Το μοναδικό του ταλέντο στην σύγχρονη μουσική και στην πρωτοπορία της τέχνης, έκανε πολλούς διάσημους συνθέτες να γράψουν έργα, ειδικά για την φωνή του, J. Cage, G. Crumb, [[Ιάννης Ξενάκης]], [[Τζων Τάβενερ]], R. Koering, G. Apergis, [[Γιάννης Χρήστου (συνθέτης)|Γιάννης Χρήστου]], W. Rihm, [[Θεόδωρος Αντωνίου]], [[Γκιέργκι Λίγκετι]], G. Bialas, [[Γιώργος Κουρουπός]], W. Killmayer, W. Hiller, [[Νίκος Μαμαγκάκης]], [[Μάνος Χατζιδάκις]] κλπ.
 
Καθοριστική ήταν η συνεργασία του με τον Μάνο Χατζιδάκι και μια φιλία από το 1961 έως τον θάνατο του συνθέτη, έργα του οποίου ερμήνευσε με τον ίδιο στο πιάνο και στο Pontiumpodium, σε 250 και πλέον συναυλίες σε όλον τον κόσμο. Ο Ιάννης Ξενάκης, επίσης στενός φίλος και συνεργάτης επί 30 χρόνια και επιστήμονας ο οποίος ερεύνησε με τον Σακκά τις δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος και της φωνής του, συνέθεσε για τον Σπ. Σακκά τα μοναδικά σολιστικά έργα για φωνή, "AIS" 1981, "Pour Maurice" 1984, «Κασσάνδρα» 1988, «Θεά Αθηνά» 1992, ενώ είχε αρχίσει την προετοιμασία του «Προμηθέα», χωρίς όμως να τον προλάβει.
 
Ο Σπύρος Σακκάς έχει τραγουδήσει πάνω 500 παγκόσμιες πρεμιέρες σύγχρονων μουσικών έργων (όπερες, μουσικό θέατρο, συναυλίες), από τις οποίες τουλάχιστον οι μισές γράφτηκαν για την φωνή του. Ο Σπ. Σακκάς σκηνοθετεί όπερες, μουσικό θέατρο, μονοδράματα, στην Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Η.Π.Α. και διευθύνει διεθνώς πολλά προγράμματα-εργαστήρια-έρευνες για την ανθρώπινη φωνή, σε σχέση πάντα με την σωματική και ψυχική δραστηριότητα. Ίδρυσε στις Η.Π.Α, το 1973, το εργαστήριο φωνητικής έρευνας το οποίο διευθύνει έως σήμερα, ενώ από το 1985 μετονομάστηκε στην Αθήνα σε «Κέντρο Φωνητικών Τεχνών» (Κ.Φ.Τ.) και μέχρι σήμερα εξακολουθεί να ερευνά και να συλλέγει σημαντικές «πληροφορίες» και πρακτικές φωνητικής αγωγής, που αφορούν στο πολύ σκοτεινό μέλλον της ανθρώπινης φωνής.