Νικόλαος Κουζάνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Νικόλαος Κουζάνος''' (''Nicolaus Cusanus'', [[1401]] - [[11 Αυγούστου]] [[1464]]) ήταν [[Γερμανοί|Γερμανός]] [[φιλοσοφία|φιλόσοφος]], [[Θεολογία|θεολόγος]], νομικός και [[Αστρονομία|αστρονόμος]]. Σπούδασε στο Ντεφέντερ και στην [[Πάντοβα]] απ' όπου πήρε πτυχίο [[Νομική]]ς, επέστρεψε όμως στη [[Γερμανία]] για να σπουδάσει [[Θεολογία]]. Έμαθε βασικά ελληνικά για να διαβάζει αρχαία κείμενα. Χειροτονήθηκε ιερέας συμμετείχε στην καθολική [[Σύνοδος της Βασιλείας|Σύνοδο της Βασιλείας]] (1431-1437. Εκεί εντυπωσίασε με τις γνώσεις του και τη ρητορική του δεινότητα, κερδίζοντας την εύνοια του [[Πάπας Ευγένιος Δ΄|πάπα Ευγένιου Δ']]. Μάλιστα τον υποστήριξε στη διαμάχη του ενάντια στι κίνημα της Συνόδου που υποκινούνταν από το βασιλιά [[Σιγισμόνδος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Σιγισμόνδο]]. Ο πάπας τον έστειλε την άνοιξη του 1437 στην Κωνσταντινούπολη, όπου ειδοποίησε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Η' Παλαιολόγο οτι η [[Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας|Σύνοδος για την Ένωση των εκκλησιών]] μπορεί να αρχίσει τον επόμενο χρόνο στη Φερράρα<ref>{{Cite web|url=https://www.scribd.com/doc/143966239/%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%95%CE%9B%CE%9B%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3-%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%99%CE%A9%CE%A4%CE%97%CE%A3-%CE%93%CE%95%CE%9D%CE%9D%CE%97%CE%98%CE%97%CE%9A%CE%91-%CE%A3%CE%A4%CE%9F-1402|title=ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ - ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΣΤΟ 1402|website=Scribd|language=en|accessdate=2019-04-25}}</ref>. Στη διάρκεια της αποστολής αυτής συνδέθηκε στενά με το [[Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος|Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο]], συζήτησαν τις θεωρίες του [[Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων|Γεώργιου Πλήθωνα Γεμιστού]] και μελέτησε τα έργα των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων και ιδιαίτερα του [[Πλάτων]]α, κατα μια πηγή στην Candia (σήμερα [[Ηράκλειο Κρήτης]]). ▼

Το φιλοσοφικό του έργο έχει ως υπόβαθρο το γενικό φιλοσοφικό πλαίσιο του [[Σχολαστικισμός|Σχολαστικισμού]] του [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]] εκτείνεται όμως πολύ πέρα απ' αυτό καθώς επιχειρεί να συγκεράσει χριστιανικές με [[Νεοπλατωνισμός|νεοπλατωνικές]] θέσεις .Γι' αυτό ο Κουζάνος θεωρείται ένας από τους πρόδρομους της [[Αναγέννηση]]ς. Ασχολήθηκε κυρίως με τη σχέση του ανθρώπου με το [[Θεός|Θεό]] και κατα πόσο μπορεί κάποιος να φτάσει στη θέωση. Πίστευε πως επειδή ο ανθρώπινος νους δεν είναι σε θέση να συλλάβει πλήρως την αλήθεια, επιτρέπεται να κάνει λογικά άλματα κι υποθέσεις. Αυτές τις σκέψεις του αναπτύσσει στο έργο του ''Απολογία της σοφής αμάθειας'' (1449). Η μαθηματική του σκέψη τον βοήθησε να πλησιάσει πολύ τις θεωρίες του [[Κοπέρνικος|Κοπέρνικου]], του Κέπλερ και του [[Γαλιλαίος|Γαλιλαίου]] για το [[σύμπαν]]. Στη θεωρία του της σύμπτωσης των αντιθέτων, υποστηρίζει ότι το σύμπαν εξελίσσεται συνεχώς επειδή υπάρχουν αντιθέσεις.▼

Το [[1448]] έγινε καρδινάλιος από τον [[Πάπας Νικόλαος Ε΄|πάπα Νικόλαο Ε']] και το [[1450]] αρχιεπίσκοπος της γερμανικής πόλης [[Μπρεσανόνε|Μπρίξεν]] (Βrixen). Όταν ο Βησσαρίων ανέθεσε στον [[Αθανάσιος Χαλκιόπουλος|Αθανάσιο Χαλκιόπουλο]] τη διοίκηση μοναστηριών της νότια Ιταλίας, ο τελευταίος έγραψε το 1458 στον Κουζάνο μεταφράζοντάς του επιστολή του πυθαγόρειου [[Λύσις (φιλόσοφος)|Λύσι]] προς τον πθυαγόρειο Ίππαρχο, που 'χαν ζήσει στην ίδια περιοχή ([[Κρότωνας|Κρότων]]) τον 5ο αιώνα π.Χ, κάτι που αποδεικνύει το διαρκές ενδιαφέρον του τελευταίου για τον Πλατωνισμό και τις ρίζες του.▼