Μακεδονική επανάσταση του 1896 - 1897: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 23:
Ήδη από τη [[Μακεδονική επανάσταση του 1878]] γύρω στους 1.000 βετεράνους της επανάστασης βρίσκονταν στη [[Θεσσαλία]], ενώ υπολογίζονταν άλλοι 2.000 έως 2.500 χιλιάδες [[Μακεδονία|Μακεδόνες]] που είχαν εκπατριστεί λόγω τις έκρυθμης κατάστασης στις πατρίδες τους. Συν τοις άλλοις, πολλοί οπλαρχηγοί της [[Μακεδονική επανάσταση του 1878|Μακεδονικής επανάστασης του 1878]] είχαν παραμείνει στη [[Μακεδονία]] και συνέχισαν την [[κλέφτες|κλέφτικη]] δράση. Συνήθιζαν να λημεριάζουν το χειμώνα και από την άνοιξη προέβαιναν σε καταστροφές κυρίως [[Οθωμανοί|οθωμανικών]] στόχων. Η [[Εθνική Εταιρεία]] κάλεσε σε σύσκεψη τους οπλαρχηγούς που βρίσκονταν στην ελεύθερη [[Ελλάδα]] προκειμένου να οργανώσει και να συντονίσει τη δράση τους. Οι οπλαρχηγοί που μετείχαν ήταν οι Ζέρμας, Μακρής, Αλαμάνος, [[Ναούμ Κωνσταντινίδης]], Βλαχάβας, [[Αθανάσιος Μπρούφας]], [[Δημήτριος Νάτσιος|Τάκης Νάτσιος (Περήφανος)]] από το [[Μεγάροβο]] [[Πελαγονία]]ς, Λ. Βερβέρας και Χ. Βερβέρας. Παράλληλα και χωρίς συνεννόηση, ο [[Νικόλαος Τσάπανος]] από την [[Πελαγονία]] που ζούσε στη [[Θεσσαλία]] αγόρασε 500 όπλα για τους αντάρτες. Αρχηγός των επαναστατικών δυνάμεων ανακηρύχτηκε ο [[Αθανάσιος Μπρούφας]]. Συνολικά μπήκαν από τη [[Θεσσαλία]] στη [[Μακεδονία]] γύρω στους 400 αντάρτες, των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία ήταν από τη Βορειοδυτική Μακεδονία. Συμμετείχαν επίσης, [[Ήπειρος|Ηπειρώτες]], ακουθούσαν οι [[Θεσσαλία|Θεσσαλοί]] και οι [[Στερεά Ελλάδα|Στερεοελλαδίτες]] και σε μικρότερο βαθμό [[Κρήτη|Κρητικοί]], [[Έλληνες]] της [[Ρωσία]]ς και [[Ανατολική Ρωμυλία|Ανατολικορωμυλιώτες]].<ref name="ReferenceA"/><ref name="ReferenceB"/>
Το πρώτο σώμα υπό τον [[Αθανάσιος Μπρούφας|Αθανάσιο Μπρούφα]] 90 ανδρών συνολικά και με υπαρχηγούς τους Μακεδόνες [[Δημήτριος Κανναβός|Δημήτριο Κανναβό]], [[Δημήτριος Νάτσιος|Τάκη Νάτσιο (Περήφανο)]], [[Ιωάννης Γεωργαντάς (οπλαρχηγός)|Ιωάννη Γεωργαντά]], [[Ιωάννης Τσάμης|Ιωάννη Τσάμη]] από το [[Πισοδέρι Φλώρινας|Πισοδέρι]], [[Βασίλειος Οικονόμου (οπλαρχηγός)|Βασίλειο Οικονόμου]] και [[Λάζαρος Βαρζής|Λάζαρο Βαρζή]] αποβιβάστηκε στις αρχές Ιουλίου του [[1896]] στη Σκάλα [[Μεθώνη Πιερίας|Ελευθεροχωρίου]] και μετά από νικηφόρες μάχες με τους [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανούς]] στο [[Βέρμιο]] διασπάστηκε σε δύο ομάδες. Η μία με τους [[Δημήτριος Νάτσιος|Τάκη Νάτσιο (Περήφανο)]], [[Ιωάννης Τσάμης|Ιωάννη Τσάμη]] και [[Λάζαρος Βαρζής|Λάζαρο Βαρζή]] κατευθύνθηκε προς τη [[Φλώρινα]], ενώ η δεύτερη με τους [[Αθανάσιος Μπρούφας|Αθανάσιο Μπρούφα]], [[Ιωάννης Γεωργαντάς (οπλαρχηγός)|Ιωάννη Γεωργαντά]] και [[Βασίλειος Οικονόμου (οπλαρχηγός)|Βασίλειο Οικονόμου]] κατευθύνθηκε προς [[Βέροια]], [[Νάουσα]], [[Άρνισσα Πέλλας|Όστροβο]], [[Μορίχοβο]] και [[Καφαντάρι]]. Το σώμα Μπρούφα διασπάστηκε σε μικρότερα και κινήθηκε προς [[Εορδαία]] και [[Κοζάνη]] όπου έδωσε αρκετές μάχες με [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|οθωμανικά]] στρατιωτικά αποσπάσματα. Επίσης, μεγάλες μάχες δόθηκαν στο [[Άγρας Πέλλας|Βλάδοβο]] και στο [[Λουτρά Λουτρακίου Πέλλας|Πόζαρ]] της [[Νομός Πέλλας|Πέλλας]]. Στα τέλη Ιουλίου του [[1896]] ο [[Αθανάσιος Μπρούφας]] με τους άνδρες τους έδωσαν πολύωρη μάχη με τους [[Οθωμανοί|Οθωμανούς]]
Αρχικά ο στρατιωτικός διοικητής του [[βιλαέτι|βιλαετίου]] [[Μοναστήρι (Βόρεια Μακεδονία)|Μοναστηρίου]] υποτίμησε την επανάσταση και διαβεβαίωσε το βαλή Αβδούλ Κερήμ πασά ότι ελέγχει την κατάσταση και ότι θα πατάξει τους αντάρτες. Η αποδοχή του κινήματος από τον τοπικό [[Έλληνες|Ελληνικό]] πληθυσμό εξέλαβε μεγάλες διαστάσεις όμως, πολλοί [[Έλληνες]] από την [[Αχρίδα]] και το [[Μορίχοβο]] προσπαθούσαν να ενταχθούν στα αντάρτικα σώματα. Στο [[Ακρίτας Φλώρινας|Μπούφι]] στρατολογήθηκαν 120 μαχητές. Η κατάσταση αυτή εξαγρίωσε τον βαλή Αβδούλ Κερήμ πασά και ανέλαβε ο ίδιος δράση. [[Οθωμανοί|Οθωμανικά]] αντίποινα έλαβαν χώρα στο [[Καρδία Κοζάνης|Τρέμπενο]] [[Δήμος Εορδαίας|Εορδαίας]] όπου εξαγριωμένος όχλος δολοφόνησε τους Εμμανουήλ Τσιότσια και Νικόλαο Γεωργίου. Στην Κοζάνη ο όχλος προκάλεσε μεγάλες καταστροφές σε [[Έλληνες|ελληνικές]] περιουσίες και απειλούσε με γενική σφαγή των [[Έλληνες|Ελλήνων]]. Στους [[Σαρακηνοί Πέλλας|Σαρακηνούς Πέλλας]] οι [[Οθωμανοί]] έκαψαν πολλές οικίες, βασάνισαν τους κατοίκους, βίασαν τις γυναίκες και κρέμασαν τον ιερέα του χωριού. Τελικά αποφασίστηκε η σύσταση ενός ειδικού σώματος 800 ανδρών που θα καταδίωκε τους επαναστάτες.<ref name="ReferenceA"/><ref name="ReferenceB"/>
| |||