Ανδρέας Μιαούλης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Η ανταρσία της Ύδρας: σίγουρο δεν είναι τίποτα εκτός από ένα
Γραμμή 111:
Με εγκύκλιο του ο [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστριας]] πληροφορεί τον ελληνικό λαό για τα γεγονότα στον Πόρο ενώ ο [[Κωνσταντίνος Κανάρης]] ανέφερε σε επιστολή του προς τον Καποδίστρια: ''«Εν Πόρω 1 Αυγούστου 10 1/2 ώρας προς μεσημβρίας. Ο Μιαούλης παρέδωκεν εις τας φλόγας την [[Ελλάς Ι (Φρεγάτα)|Ελλάδα]] και την κορβέτταν [[Ύδρα Ι (Κορβέτα)|η Ύδρα]]. Είθε παραδοθή το όνομα του αυτουργού τοιαύτης πράξεως βαρβαροτάτης εις αιώνιον ανάθεμα! Τα στρατεύματα κατέλαβον την πόλιν, το φρούριον και τα διασωθέντα ατμοκίνητα. Ευρέθησαν δε εις τ'ατμοκίνητα αυτά εις τον ναύσταθμον και εις τας αποθήκας φιτύλια εις τα υπονόμους, αι οποία έμελλον να αποκαταστήσουν τον Πόρον σωρόν ερειπίων και φαίνεται ότι ολίγον έλειψεν ώστε να τελειώσουν ο Μιαούλης και οι συναίτιοι του τοιαύτην πράξιν καταστροφής και ερημώσεως»''.<ref>Αρχεία Λάζαρου και Γεωργίου Κουντουριώτου, 4, σελ.493-494</ref>
 
Η πράξη του Μιαούλη ξεσήκωσε την γενική κατακραυγή όλων των σημαινουσών προσωπικοτήτων, εκτός βέβαια από αυτών της Μάνης και της Ύδρας. Το αν ο Μιαούλης έγινε όργανο του Μαυροκορδάτου δεν εξακριβώθηκε ακόμη {{Ref_label|IV|iv|none}}, χωρίς εν πάση περιπτώσει να δικαιολογείται η πράξη της πυρπόλησης του στόλου{{Ref_label|VI|vi|none}}. Ο [[Κωνσταντίνος Κούμας]] θα σημειώσει: ''«Αγαθέ ποτέ Μιαούλη κοσμοπεριβόητε δια τας κατά των εχθρών ανδραγαθίας σου πως έστερξας να γείνης όργανον αδικίας ανηκούστου και να περικαλύψης με όνειδος την μέχρι τούδε με κλέος στεφανωμένην κεφαλήν σου;»''.<ref>Κωνσταντίνος Κούμας, ''Ιστορίαι των ανθρωπίνων πράξεων'', τόμος ΙΒ΄, σελ.741-742</ref> Σίγουρη είναιΑναφέρεται πάντως ηότι υπήρξε μεταμέλεια του Μιαούλη αφού σύμφωνα με τον [[Νικόλαος Δραγούμης|Νικόλαο Δραγούμη]], ο Μιαούλης είχε πει στον [[Σπυρίδων Τρικούπης|Σπυρίδωνα Τρικούπη]] το [[1833]]: ''«Αν σε είχα σιμά μου εις τον Πόρον να με συμβουλεύσης οταν αποφάσισα να καύσω την φρεγάτα δεν θα την έκαια»''.<ref>[[Νικόλαος Δραγούμης]], ιστορικές αναμνήσεις'', τόμος Α΄, σελ.193</ref>
 
Στις [[13 Αυγούστου]] παραπέμφθηκαν σε δίκη, αν και δεν είχαν συλληφθεί, ενώ στις 14 Αυγούστου ο [[Ιωάννης Καποδίστριας|Καποδίστριας]] τους διεμήνυσε ότι σε περίπτωση που σταματήσουν τις εχθρικές τους ενέργειες προς την κυβέρνηση, ''«η κυβέρνησις είναι έτοιμη να λησμονήση τα παρελθόντα προς χάριν αυτών»''. Τελικά όλα έληξαν με τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια στο [[Ναύπλιο]] στις 27 Σεπτεμβρίου του [[1831]].