Αντρέι Ζαχάρωφ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ήταν γιος του καθηγητή φυσικής Ντμίτρι Ιβάνοβιτς Ζαχάρωφ και της Αικατερίνης Σοφιάνο-Ζαχάροβα, κόρης του στρατιωτικού Αλεξίου Σοφιάνο. Ο πατρικός παππούς του ήταν ο Ιβάν Ζαχάρωφ, διάσημος Ρώσος δικηγόρος και πολιτικός. Την παιδική ηλικία του την πέρασε στη Μόσχα. Ο Ζαχάρωφ έλαβε την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στο σπίτι. Πήγε για πρώτη φορά στο σχολείο στην έβδομη τάξη. Αφού τελείωσε το σχολείο το 1938, ο Ζαχάρωφ ξεκίνησε να σπουδάζει στο Τμήμα Φυσικής του [[Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας|Κρατικού Πανεπιστημίου]] της Μόσχας. Όμως λόγω του πολέμου μεταφέρθηκε στο [[Τουρκμενιστάν]] όπου και αποφοίτησε. Γύρισε στη Μόσχα το 1945 για σπουδές στο Ινστιτούτο Φυσικής στη Σοβιετική Ακαδημία Επιστημών.▼

==Επιστημονική σταδιοδρομία==▼

Απογοητεύθηκε από τη δουλειά του και επί των ημερών του [[Νικήτα Χρουστσώφ]], απεύθυνε εκκλήσεις για την παγκόσμια απαγόρευση των ατμοσφαιρικών [[Πυρηνική έκρηξη|πυρηνικών δοκιμών]] και έκανε ομιλίες για τα πολιτικά και τα κοινωνικά δικαιώματα. Το [[1968]] έγραψε το έργο «Σκέψεις πάνω στην πρόοδο, την ειρηνική συνύπαρξη και την πνευματική ελευθερία», στο οποίο εκδήλωνε τη διαφωνία του σε οποιαδήποτε πολιτική τακτική και προοπτική να διαιρεθεί η γη σε κομμουνιστικά και καπιταλιστικά στρατόπεδα. Υπερασπίστηκε την κυβέρνηση της [[Τσεχοσλοβακία]]ς κατά την [[Άνοιξη της Πράγας|εισβολή των Σοβιετικών]] το 1968 όπως και τον [[Σολζενίτσιν]]. Το [[1970]] συνυπέγραψε ανοικτή επιστολή που αναφερόταν στην αναγκαιότητα παροχής δημοκρατικής ελευθερίας στη χώρα του. Υπήρξε ιδρυτής της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Μόσχας. Το [[1975]] τιμήθηκε με το [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης]], όμως το παρέλαβε η σύζυγός του Έλενα Μπονέρ, καθώς στον ίδιο δεν επετράπη η έξοδος από τη χώρα.▼

==Εξορία==▼

Όταν κατέκρινε δημόσια την εισβολή των Σοβιετικών στο [[Αφγανιστάν]], το 1980 εξορίστηκε στην πόλη Γκόρκι του [[Περιφέρεια Νίζνι Νόβγκοροντ|Νίζνι Νόβγκοροντ]], όπου μαζί με τη σύζυγό του διαμαρτυρήθηκαν με σειρά απεργιών πείνας. Τον Δεκέμβριο του [[1986]] απελευθερώθηκε και τάχθηκε υπέρ της [[περεστρόικα]]. Εκλέχθηκε στο Κογκρέσο Λαϊκών Αντιπροσώπων και από τη θέση εκείνη συνέχισε τον αγώνα του για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην [[ΕΣΣΔ]] αναπτύσσοντας έντονη δραστηριότητα μέχρι το τέλος της ζωής του. Είχε καταστεί εθνικό σύμβολο θάρρους και αλήθειας. Από το 1988 το [[Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο]] απονέμει κάθε χρόνο το [[Βραβείο Ζαχάρωφ]] σε πρόσωπα ή οργανισμούς για τη διά βίου αφοσίωσή τους στην προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των ελευθεριών.▼

Το 1943, νυμφεύθηκε την Κλαύδια Βιχέροβα, η οποία πέθανε το 1969, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά - δύο κόρες και ένα γιο (Τατιάνα, Λιουμπόβ και Ντμίτρι). Το 1970 συνάντησε την Έλενα Μπονέρ (1923-2011), την οποία νυμφεύθηκε δύο χρόνια αργότερα.▼