Ο Ιερώνυμος έγραψε το ιστορικό έργο: ''Αι περί Διαδόχων Ιστορίαι'' στο οποίο διαπραγματεύτηκε την ιστορία της περιόδου από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323) ως τον θάνατο του [[Πύρρος|Πύρρου]] (272 π.Χ.). Από το έργο του σώθηκαν λιγοστά μόνο αποσπάσματα. Είναι όμως γνωστό ότι το χρησιμοποίησαν ως βασική τους πηγή ο [[Διόδωρος ο Σικελιώτης]]<ref>[[Διόδωρος ο Σικελιώτης]], Βιβλιοθήκη, Βιβλία 18-20</ref> και ο [[Αρριανός]],<ref>[[Αρριανός]],«Τα μετ΄Αλέξανδρον» (10 βιβλία), μια ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεκεδόνα Βασιλιά (323 ως 321 π.Χ,). Το έργο χάθηκε, αλλά περίληψή του δίνει ο [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Φώτιος]]</ref> καθώς και ο [[Πλούταρχος]] στις βιογραφίες του.<ref>[[Πλούταρχος]], Παράλληλοι βίοι, [[Ευμένης]], [[Πύρρος]], [[Δημήτριος ο Πολιορκητής]].</ref> Ιδιαίτερη επίσης ικανότητα είχε ο Ιερώνυμος στην απεικόνιση και ερμηνεία του χαρακτήρα των ιστορικών προσώπων, όπως μπορεί να εξαχθεί από το βίο του [[Δημήτριος Πολιορκητής|Δημητρίου Πολιορκητή]], γραμμένο από τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], ο οποίος άντλησε από τον Ιερώνυμο. Επίσης υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που ασχολήθηκε με την [[Ρώμη]], εντελώς πάντως περιστασιακά στο τμήμα του έργου του που αναφερόταν στην σύγκρουση του [[Πύρρος|Πύρρου]] με τους Ρωμαίους.
==Σημειώσεις==
{{cnote|α|Ο Ιερώνυμος που έλαβε μέρος σε πολέμους και υπέμεινε πολλούς κόπους και τραύματα, έζησε έτη τέσσερα και εκατόν, όπως αναφέρει ο [[Αγαθαρχίδης]]<ref>Ο [[Αγαθαρχίδης]] από την [[Κνίδος Καρίας|Κνίδο]], γραμματικός του 2ου αι. π.Χ. έγραψε πολλά έργα από τα οποίας σώζονται μόνο αποσπάσματα του ''[[Περίπλους της Ερυθράς Θάλασσας|Περίπλου Ερυθράς θαλάσσης]]''.</ref> στο ένατο βιβλίο της ιστορίας της [[Ασία]]ς και θαυμάζει τον άνδρα, επειδή μέχρι τα τελευταία του ήταν ικανός στα ερωτικά (''ἄρτιον όντα εν ταῖς
