Θάλασσα του Κάρα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 38:
Το [[1736]]–[[1737]] ο Ρώσος ναύαρχος [[Στεπάν Μαλίγκιν]] ξεκίνησε ένα ταξίδι από τη [[Νήσο Ντόλγκυ]] στη [[Θάλασσα Μπάρεντς]] με δύο πλοία, το ''Πέρβϊι'' και το ''Φταρόι''. Αφού κατάφερε να εισέλθει στη Θάλασσα του Κάρα, έπλευσε μέχρι το στόμιο του Ομπ. Ο Μαλίγκιν κράτησε προσεκτικές σημειώσεις από τις παρατηρήσεις αυτών των μέχρι τότε άγνωστων περιοχών της ρωσικής αρκτικής ακτογραμμής. Με αυτές τις γνώσεις μπόρεσε να σχεδιάσει τον πρώτο κάπως λεπτομερή χάρτη της ακτής του [[Αρκτικός Ωκεανός|Βόρειου Παγωμένου Ωκεανού]] ανάμεσα στις εκβολές του [[Πετσόρα]] και του Ομπ.
Το 1878 ο
Μετά τη [[Ρωσική Επανάσταση]] το 1917, η κλίμακα και η οπτική των εξερευνήσεων της Θάλασσας του Κάρα αυξήθηκαν ως μέρος της προεργασίας για την ανάπτυξη του Βορειοανατολικού Περάσματος. Ο αριθμός των πολικών σταθμών, από 5 που προϋπήρχαν του 1917, αυξήθηκε πολύ, παρέχοντας μετεωρολογικά και παγογραφικά δεδομένα, όσο και επικοινωνίες ασυρμάτου. Μέχρι το 1932 υπήρχαν 24 πολικοί σταθμοί, ως το 1948 περί τους 80 και ως το 1970 περισσότεροι από 100. Αναπτύχθηκε η χρήση [[Παγοθραυστικό|παγοθραυστικών]] και αργότερα αεροσκαφών ως βάσεων για τη διεξαγωγή επιστημονικών ερευνών. Το 1929 και το 1930 το παγοθραυστικό ''Σεντόφ'' μετέφερε ομάδες επιστημόνων στο αρχιπέλαγος [[Σεβέρναγια Ζεμλιά]], το τελευταίο μεγάλο τμήμα ανεξερεύνητου εδάφους στη Σοβιετική Αρκτική: το αρχιπέλαγος χαρτογραφήθηκε πλήρως από την ομάδα του [[Γκεόργκι Ουσάκοφ]] μεταξύ του 1930 και του 1932.
|