Ιανός Λάσκαρις: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Η ζωή του: προσθήκη συνδέσμου Μπουντέ |
→Η ζωή του: Εισαγωγή συνδέσμου |
||
Γραμμή 9:
Το 1513 έγινε πάπας ο [[Πάπας Λέων Ι΄|Λέων Ι΄]], ο γιος του Λαυρέντιου Τζοβάνι, που μικρός είχε γνωρίσει τον φίλο του πατέρα του. Ο Λάσκαρις πήγε στην [[Ρώμη]] για να ζητήσει τη βοήθειά του για την αναζωογόνηση των ελληνικών σπουδών και τελικά κατάφερε να ιδρύσει, με τη βοήθεια του [[Μάρκος Μουσούρος|Μάρκου Μουσούρου]], το [[Ελληνικό Γυμνάσιο Ρώμης|Ελληνικό Γυμνάσιο]], το 1514 στον [[Κυρινάλιος λόφος|Κυρηνάλιο λόφο]]. Πρώτος διδάσκων ονομάστηκε ο [[Ζαχαρίας Καλλιέργης]] σε συνεργασία με τον οποίον ο Λάσκαρις ίδρυσε το 1517 το [[Ιστορία της ελληνικής τυπογραφίας|τυπογραφείο του Γυμνασίου]], που εξέδωσε σπουδαία έργα αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Και στο νέο πάπα έθεσε το θέμα ανακατάληψης ελληνικών εδαφών κι εκείνος τον έστειλε στην πατρίδα του την Κωνσταντινούπολη, "ίνα σπουδάση εκ νέου την κατάσταση του τόπου"<ref name=":0" />.
Το 1517 ο πάπας τον έστειλε σε νέα διπλωματική αποστολή στο Παρίσι και τον καινούργιο βασιλιά, τον [[Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας|Φραγκίσκο Α΄]]. Ο τελευταίος, "θελχθείς εκ της συμπεριφοράς και των γνώσεών του, παντοιοτρόπως προσεπάθησε να τον κρατήσει παρ'αυτώ"<ref name=":0" />. Ο Λάσκαρης όμως είχε έρθει γι' άλλο σκοπό. Προσπάθησε να πείσει να ιδρύσει ελληνικό κολλέγιο (το οποίο ιδρύθηκε τελικά το 1530 από το [[Γκιγιόμ Μπουντέ|Γκιγιόμ Μπυντέ]]). Ήδη από το 1518 επιφορτίσθηκε με την κατάρτιση βασιλικής βιβλιοθήκης στο [[Φονταινεμπλώ]], τη διοίκηση της οποίας όσο έλειπε ανέλανε ο μαθητής του [[Γκιγιόμ
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έζησε στη Ρώμη όπου πέθανε σε ηλικία ενενήντα χρονών στις 7 Δεκεμβρίου 1534.
Γραμμή 15:
Σύμφωνα με τον Κων.Σάθα όμως τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του πέρασε στη Βενετία, και πάλι ως πρέσβης της Γαλλίας. Το 1534 όμως τον κάλεσε επανειλημμένα στη Ρώμη ο [[Πάπας Παύλος Γ΄|πάπας Παύλος Γ']]. Για τον ενενηντάχρονο πρέσβη, που ήδη έπασχε από [[Ουρική αρθρίτιδα|ποδάγρα]] (ουρική αρθρίτιδα), το ταξίδι ήταν πολύ επίπονο και πέθανε εξαντλημένος λίγο αφού έφτασε στη Ρώμη στις αρχές του 1535.
Απέκτησε τουλάχιστον ένα γιο, τον [[Άγγελος Λάσκαρις|Άγγελο Λάσκαρι]], χωρίς να μας είναι γνωστο τό όνομα της συζύγου του ή άλλα παιδιά.
Στον τάφο του, στην παλαιοχριστιανική βασιλική Sant' Agata dei Goti στο κέντρο της [[Ρώμη|Ρώμης]], γράφτηκε επίγραμμα που είχε συνθέσει ο ίδιος:
Γραμμή 23:
Δηλαδή: ''Ο Λάσκαρις σε ξένη γη κατέθεσε τη γη του (το σώμα του), Και δεν την κατηγόρησε πως είναι πολύ ξένη, ω ξένε. Την βρήκε γλυκιά. Αλλά στεναχωριέται για τους Έλληνες. Γιατί η πατρίδα δεν τους σκεπάζει πλέον με ελεύθερο χώμα.''<ref>John P.A. Ioannidis (MD, DSc), Η φυγή των Ελλήνων επιστημόνων. Μια μετα-ανάλυση. Αρχεία Ελλην. Ιατρικής, 33 (3), 2016, σ. 305.</ref>
''Αυτός υπήρξε ο Ιανός Λάσκαρις, προέχων κατά το γένος και την ευγένεια κατά το χρόνο εκείνο και του οποίου η μνήμη σε όλους τους Έλλληνες ήταν ότι επρόκειτο για σοφότατο άνδρα.''
| |||