Ιωάννης Ιουστινιάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→Βιογραφία: Προσθήκη συνδέσμου Λεονάρδου του Χίου |
→Βιογραφία: Συμπλήρωση για τη διαμάχη του με το Νοταρά |
||
Γραμμή 9:
Το 1451 ήταν φρούραρχος της Γενουατικής εμπορικής συνοικίας στην Κάφα ([[Θεοδοσία (πόλη)|Θεοδοσία]]) της Μαύρης Θάλασσας.
Το χειμώνα του 1452-1453 είχε γυρίσει στη Γένοβα, όπου έμαθε οτι ο Οθωμανός σουλτάνος [[Μωάμεθ Β΄ ο Πορθητής|Μωάμεθ Β]] ετοιμάζει επίθεση κ χτίζει φρούριο στα βόρεια της Κωνσταντινούπολης για να αποκόψει τον ανεφοδιασμό της. Με προσωπική του πρωτοβουλία χρηματοδότησε και οργάνωσε εθελοντική, στρατιωτική αποστολή επικεφαλής 700 ένοπλων συμπατριωτών του σε δυο πολεμικά πλοία, προς ενίσχυση της άμυνας της Κωνσταντινούπολης. Σταμάτησε πρώτα στη Χιο, γενουατική αποικία τότε και μάζεψε όσους στρατιώτες μπορούσε. Όταν έφτασε στην βασιλεύουσα στις 26 Ιανουαρίου 1453 ο [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινός Αυτοκράτορας]] [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος|Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος]] τον δέχτηκε με χαρά κι ανακούφιση, αφού οι ένοπλοι υπερασπιστές της πόλης ήταν μόλις 4973 και 2000 ξένοι, όπως τους καταμέτρησε ο [[Γεώργιος Σφραντζής]], απέναντι σε 200.000 που 'χε φέρει ο σουλτάνος.
=== Στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης === Αμέσως ο Κωνσταντίνος του ανέθεσε τον τίτλο του "Πρωτοστράτορα" και σημαντική θέση στην άμυνα της πόλης δίπλα στην Πύλη του Αγιου Ρωμανού, όπου φύλαγε ο ίδιος. Μάλιστα σύμφωνα με τον ιστορικό [[Δούκας (λόγιος)|Δούκα]], του υποσχέθηκε τη νήσο [[Λήμνος|Λήμνο]] αν απέκρουαν την επίθεση. Ο Τζουστινιάνι με την προσωπικότητά του έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στις διαμάχες μεταξύ των στρατιωτών, ιδιαίτερα μεταξύ [[Βενετοί|Βενετών]] και Γενουατών, γιατί όλοι παραδέχονταν τη γενναιότητά του. Οργάνωσε κατά αποφασιστικό τρόπο την άμυνα, με αποτέλεσμα να αποκρουστούν οι συνδυασμένες επελάσεις των [[Οθωμανοί|Οθωμανών]], παρ' όλη τη συντριπτική αριθμητική υπεροχή τους. Στις 18 Απριλίου απέδειξε την αξία του όταν έκαψε μια τεράστια ξύλινη "ελεόπολη" (πολιορκητικό πύργο σε τροχούς) που 'χαν φέρει μπροστά του οι Οθωμανοί σκοτώνοντας όσους ήταν μέσα του. Έτσι συνέχισε να είναι ο εμπνευστής των αμυντικών προσπαθειών και να εμψυχώνει τους υπερασπιστές ως την τελευταία μέρα.
Στις 24 Μαΐου ζήτησε από το [[Λουκάς Νοταράς|Λουκά Νοταρά]] περισσότερα τηλεβόλα (πρωτόγονα κανόνια) για τα τείχη στην πύλη του Αγ.Ρωμανού, όπου γινόταν οι πιο φονικές επιθέσεις των Τούρκων. Σύμφωνα με το [[Γεώργιος Σφραντζής|Σφραντζή]], όταν ο Νοταράς αρνήθηκε, ο Τζουστινιάνι αντέδρασε έντονα κι η διαμάχη οδηγήθηκε σε ύβρεις, με το Γενουάτη να αποκαλεί το Νοταρά "ανωφελή, αλάστορα κι εχθρό της πατρίδας" και το Νοταρά να απαντά με "ύβρεσι ετέραις". Την επικίνδυνη κατάσταση κατεύνασε πυροσβεστικά ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος θυμίζοντας την κοινή αποστολή.
Στις 29 Μαΐου, και ενώ ο [[Μωάμεθ Β΄]] εξαπέλυσε την τελική επίθεση, ο Τζουστινιάνι τραυματίστηκε σοβαρά από βλήμα οθωμανικού πυροβολικού. Κατά άλλους αναφέρεται ότι το τραύμα προήλθε από βέλος. Ποιο ακριβώς σημείο του σώματός του χτυπήθηκε δεν είναι σίγουρο και οι πηγές(Δούκας, Κριτόβουλος, Χαλκοκονδύλης, Σφραντζής) παρουσιάζουν διαφορετικές εκδοχές, ήταν όμως σοβαρός. Μετά τον τραυματισμό του αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τις συγκρούσεις, κάτι που έριξε κατακόρυφα την ψυχολογία και αποφασιστικότητα των πολιορκημένων.▼
▲Στις 29 Μαΐου,
==== Η εκδοχή του Μεγάλου Χρονικού ====
Κάποια από τα χρονικά που αποτελούν τις σύγχρονες πηγές (όπως το Χρονικό του [[Γεώργιος Σφραντζής|Γεωργίου Σφραντζή]], αν κι οπως ειναι γνωστό το Μεγάλο Χρονικό του είχε αλλοιωθεί το 16ο αιώνα από το [[Μακάριος Μελισσηνός|Μακάριο Μελισσηνό]]) τον κατακρίνουν, αναφέροντας ότι μετά τον τραυματισμό του λιποτάκτησε αφήνοντας την πόλη στην τύχη της, με τους συμπατριώτες του να τον ακολουθούν και τον Αυτοκράτορα να προσπαθεί να τον πείσει να παραμείνει, όμως η εγκυρότητα αυτής της αναφοράς αμφισβητείται, καθώς οι υπόλοιποι χρονογράφοι της Άλωσης αναφέρουν απλώς ότι τραυματίστηκε και αδυνατούσε να συνεχίσει να μάχεται<ref>{{Cite web|url=https://www.sakketosaggelos.gr/Article/5709/|title=Πιός ήταν άραγε ο Ιωάννης Ιουστινιάνης;|last=|first=|ημερομηνία=|website=|publisher=|archiveurl=|archivedate=|accessdate=}}</ref>.
Γραμμή 21 ⟶ 27 :
Την ώρα της γενικής επίθεσης των Τούρκων, στη μία μετά τα μεσάνυχτα, ο Ιουστινιάνης διαπίστωσε το μάταιο της άμυνας της πόλης, προτρέποντας τον Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος|Κωνσταντίνο Παλαιολόγο]] να διαφύγει από την πόλη, όμως ο τελευταίος δε δέχτηκε και πέθανε στη μάχη, δίνοντας τροφή σε θρύλους που συνόδευσαν την πτώση της χιλιόχρονης [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινής αυτοκρατορίας]].
=== Διαφυγή και το τέλος του ===
Ο Τζουστινιάνι, μαζί με τους άντρες του, κατάφεραν μετα βίας να διαφύγουν με πλοία προς τη [[Χίος|Χίο]] στον αδερφό του Γκαλεάτσο Λόγγο που ήταν ποντεστά (διοικητής) της τοπικής [[Μαόνα|Μαόνας]]. Όμως βαριά τραυματισμένος και χωρίς καθαρισμό της πληγής στο θαλάσσιο ταξίδι, έπαθε γάγγραινα και πέθανε την [[1 Ιουνίου|1η Ιουνίου]] [[1453]]. Ο τάφος του διασώζεται ακόμη στη Χίο, όμως το λατινικό επίγραμμά του, που ήταν άλλοτε στην εκκλησία του Αγίου Δομινίκου, έχει κατά τα φαινόμενα εξαφανιστεί<ref>F. W. Hasluck 'The Latin Monuments of Chios'. Annual of the British School of Athens, XVI, 1909-1910, σελ. 155.</ref>. Θεωρείται οτι έγραφε: <blockquote>▼
▲Ο Τζουστινιάνι, μαζί με τους άντρες του, κατάφεραν μετα βίας μέσα στην αναμπουμπούλα να διαφύγουν με πλοία από τον [[Κεράτιος κόλπος|Κεράτιο Κόλπο]] και το [[Βόσπορος|Βόσπορο]] προς τη [[Χίος|Χίο]] στον αδερφό του Γκαλεάτσο Λόγγο που ήταν ποντεστά (διοικητής) της τοπικής [[Μαόνα|Μαόνας]]. Όμως βαριά τραυματισμένος και χωρίς καθαρισμό της πληγής στο θαλάσσιο ταξίδι, έπαθε γάγγραινα και πέθανε την [[1 Ιουνίου|1η Ιουνίου]] [[1453]]. Ο τάφος του διασώζεται ακόμη στη Χίο, όμως το λατινικό επίγραμμά του, που ήταν άλλοτε στην εκκλησία του Αγίου Δομινίκου, έχει κατά τα φαινόμενα εξαφανιστεί<ref>F. W. Hasluck 'The Latin Monuments of Chios'. Annual of the British School of Athens, XVI, 1909-1910, σελ. 155.</ref>. Θεωρείται οτι έγραφε: <blockquote>
«Ένθαδε κείται Ιωάννης Ιουστινιάνης, ανήρ περικλεής και πατρίκιος Γενουήσιος εκ των Μαονέων της Χίου, όστις, κατά την εκστρατείαν του βασιλέως των Τούρκων Μωάμεθ εναντίον της Κωνσταντινουπόλεως, μεγαλοψύχως ηγεμονεύων παρά τω γαληνοτάτω Κωνσταντίνω, τελευταίω των ανατολικών Χριστιανών αυτοκρατόρει, θανασίμως πληγωθείς απέθανε.»
</blockquote>
| |||