Βιντσέντσο Γκαλιλέι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
CHE (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
αφαιρεση παραπ σε ΒΠες
Γραμμή 25:
O Βιντσέντσο Γκαλιλέι γεννήθηκε, γύρω στο 1520, <ref>https://brunelleschi.imss.fi.it/itineraries/biography/VincenzoGalilei.html</ref> στη [[Σάντα Μαρία α Μόντε]] της [[Τοσκάνη]]ς και άρχισε να μελετάει λαούτο σε μικρή ηλικία. Κάποια στιγμή, πριν από το 1562, εγκαταστάθηκε στην [[Πίζα]], όπου νυμφεύτηκε μιαν ευγενή. Το 1564, γεννήθηκε ο Γαλιλαίος, το πρώτο από τα έξι ή επτά του παιδιά. Ένας άλλος γιος, ο Μικελάνιολο (Michelagnolo), γεννημένος το 1575, <ref> http://aspbooks.org/custom/publications/paper/441-0057.html</ref> έγινε επίσης καταξιωμένος λαουτίστας και συνθέτης.
 
Ο Βιντσέντσο ήταν δεξιοτέχνης λαουτίστας και, νωρίς στη ζωή του, προσείλκυσε την προσοχή των ισχυρών, καλά διασυνδεδεμένων πατρόνων. Το 1563, συναντήθηκε με τον Τ. Τσαρλίνο (Gioseffo Zarlino), τον σημαντικότερο θεωρητικό μουσικής του 16ου αιώνα στη [[Βενετία]], και άρχισε να μελετάει μαζί του. <ref>http://galileo.rice.edu/lib/student_work/florence96/vincenzo.html</ref> Λίγο αργότερα, άρχισε να ενδιαφέρεται για τις προσπάθειες αναβίωσης της αρχαίας ελληνικής μουσικής και δράματος, μέσω της [[Καμεράτα Φλωρεντίνα]] <ref>ΠΛΜ</ref><ref>https://academic.oup.com/ml/article-abstract/XVIII/4/360/1307793/VINCENZO-GALILEI-AND-THE-INSTRUCTIVE-DUO</ref>, ενός κύκλου ποιητών, μουσικών και διανοουμένων με επικεφαλής τον κόμη Τ. ντε’ Μπάρντι (Giovanni de 'Bardi), καθώς και μέσω των επαφών του με τον Τ. Μέι (Girolamo Mei), <ref>https://en.wikipedia.org/wiki/File:Girolamo_mei_letter.jpg</ref> τον πρωτοπόρο μελετητή της εποχής, για την αρχαία ελληνική μουσική. Κάποια στιγμή στη δεκαετία του 1570, τα ενδιαφέροντά του στη μουσική θεωρία και σύνθεση άρχισαν να κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση (βλ. ο Γκαλιλέι ως θεωρητικός).
==Ο Γκαλιλέι ως θεωρητικός==
Ορισμένες από τις σημαντικότερες θεωρητικές συνεισφορές του Βιντσέντσο Γκαλιλέι περιλαμβάνουν την αντιμετώπιση της [[διακρότημα (μουσική)|διαφωνίας]] στη μουσική: είχε μια πολύ σύγχρονη αντίληψη, επιτρέποντας τις περαστικές διαφωνίες «εφόσον οι φωνές ρέουν ομαλά». Προχωρώντας, όμως, παραπέρα επιτρέπει και τις διαφωνίες στο ισχυρό μέρος του μέτρου (!) όταν υπάρχει σύζευξη διαρκείας με τον τελευταίο φθόγγο του προηγουμένου μέτρου, κάτι που αποκαλούσε «απαραίτητη διαφωνία».
Γραμμή 32:
Ο Βιντσέντσο Γκαλιλέι ήταν ένας από τους πρωτοπόρους στη συστηματική μελέτη της [[ακουστική]]ς, κυρίως στην έρευνά του (με τη βοήθεια του γιου του [[Γαλιλαίος Γαλιλέι|Γαλιλαίου]]) στη μαθηματική φόρμουλα των τεντωμένων χορδών. Ο ίδιος ο Γαλιλαίος είπε στον βιογράφο του ότι, ο πατέρας του τον εισήγαγε στην ιδέα της συστηματικής δοκιμής και μέτρησης που γινόταν στο υπόγειο του σπιτιού τους στην Πίζα, το οποίο ήταν γεμάτο με χορδές λαούτου, με διαφορετικά μήκη από τις οποίες κρέμονταν διαφορετικά βάρη.
 
Ο Βιντσέντσο έκανε, έτσι, κάποιες σημαντικές ανακαλύψεις στην ακουστική, που αφορούσαν ιδιαίτερα τη φυσική των ''δονουμένων χορδών'' <ref>https://en.wikipedia.org/wiki/String_vibration</ref> και των, εξ’ αυτών παραγομένων, στηλών αέρα. Ανακάλυψε ότι, ενώ ο λόγος ενός μουσικού διαστήματος είναι ανάλογος με το παλλόμενο μήκος της χορδής (π.χ. μια 5η καθαρή έχει την αναλογία 3:2, κάτι που είχε διαπιστώσει ο [[Πυθαγόρας]] αιώνες πριν) υπάρχει διαφοροποίηση ανάλογα με την τετραγωνική ρίζα της εφαρμοζόμενης τάσης (και την κυβική ρίζα των παραγομένων κοίλων όγκων αέρα). Έτσι, μέσω των πειραματικών μετρήσεων, τα βάρη που κρέμονται από τις χορδές πρέπει να βρίσκονται σε λόγο 9:4 για να παραχθεί η 3:2, 5η καθαρή.
 
Την εργασία αυτή, προχώρησε περαιτέρω ο μαθηματικός και πολυμαθής Μ. Μερσέν (Marin Mersenne), ο οποίος διατύπωσε τον ισχύοντα νόμο των ''δονουμένων χορδών''. Ο Μερσέν αναφερόταν στο έργο πολλών επιστημόνων και, μετά τον θάνατο του Βιντσέντσο Γκαλιλέι, τον αντιμετώπισε ως εξέχον μέλος του επιστημονικού του δικτύου. Ανέφερε τις ιδέες του Γκαλιλέι για ένα ρολόι εκκρεμούς στον περίφημο [[Κρίστιαν Χόυχενς]], ο οποίος πραγματοποίησε βελτιώσεις πάνω σε αυτές. Έτσι, ο Βιντσέντσο Γκαλιλέι, μέσω των πειραματικών μελετών του πάνω στις χορδές δημιουργεί, ίσως, την πρώτη ''μη-γραμμική μαθηματική'' περιγραφή ενός φυσικού φαινομένου στην ιστορία. <ref>Cohen</ref>