Ιουδαϊσμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Ετικέτες: Επεξεργασία από κινητό Διαδικτυακή επεξεργασία από κινητό
Γραμμή 42:
[[Αρχείο:Duraeuropa-1-.gif|thumb|250px|Σκηνές από το [[Εσθήρ (βιβλίο)|βιβλίο της Εσθήρ]], που ανήκει στο τμήμα [[Αγιόγραφα]] (Κετουβίμ) των Εβραϊκών Γραφών ([[Τανάκ]]), της διακόσμησης της συναγωγής [[Dura-Europose]] του [[244]].]]
 
Αν και ο μονοθεϊσμός και η Τορά είναι θεμελιώδεις παράμετροι του [[Ραββινικός Ιουδαϊσμός|Ραββινικού Ιουδαϊσμού]], αρκετοί σχολιαστές της Βίβλου ισχυρίζονται πως ορισμένοι στίχοι της Τορά υπονοούν ότι οι πρώτοι Ισραηλίτες αποδέχονταν την ύπαρξη και άλλων θεών, θεωρώντας τον Θεό τους ως τον μόνο Δημιουργό, και τη λατρεία του υποχρεωτική ([[ενοθεϊσμός|ενοθεϊστική]] άποψη). Με άλλα λόγια η ισραηλιτική θρησκεία του [[ΙεχωβάΓιαχβέ]] που προηγήθηκε του Ραββινικού Ιουδαϊσμού, έτσι όπως καταγράφηκε από τους προφήτες, απαιτούσε '''μονολατρεία''', την λατρεία και την αποκλειστική αφοσίωση στον μόναδικό και "ζηλότυπο" Θεό. Το βιβλικό κείμενο που θεωρείται πυρήνας του Ιουδαϊσμού (περιγράφεται ως ''Σεμά Ισραέλ'', δηλαδή "Άκουσε Ισραήλ", από το [[s:Δευτερονόμιον#6|Δευτερονόμιο 6:4]]: "שְׁמַע יִשְׂרָאֵל: יְהוָה אֱלֹהֵינוּ, יְהוָה אֶחָד", δηλαδή, «Άκου, Ισραήλ: Ο ΙεχωβάΓιαχβέ ο Θεός μας είναι ένας ΙεχωβάΓιαχβέ»), απεικονίζει τη φανερή απροθυμία αυτού του Θεού να αποδεχθεί τη λατρεία άλλων θεών, εκτός του ιδίου. Όπως ο Ιεχωβά περιγράφεται ως πολεμικός θεός («ο ΙεχωβάΓιαχβέ των στρατευμάτων», για παράδειγμα στο 1 Σαμουήλ 1:3), η λατρεία θεών της γονιμότητας όπως ο [[Βάαλ]] (ή Βααλίμ) υπήρξε ελκυστική για τους Ισραηλίτες αφότου εγκαταστάθηκαν μόνιμα στη γη τους.
 
Από αυτή την άποψη, οι Εβραίοι κατά την [[Ελληνιστική περίοδος|ελληνιστική περίοδο]] θεώρησαν πως ο Θεός τους ήταν ο μοναδικός Θεός (και συνεπώς Θεός όλων), και ότι το αρχείο της αποκάλυψής Του (η Τορά) περιείχε καθολικές αλήθειες. Τούτη η στάση αντανακλά ιστορικά το αυξανόμενο ενδιαφέρον των Εθνικών για τον Ιουδαϊσμό (αρκετοί Έλληνες και Ρωμαίοι θεωρούσαν του Εβραίους ως "φιλοσοφικότατο" λαό εξαιτίας της πίστης του σε έναν θεό που δεν απεικονιζόταν εικονογραφικά), και το αυξανόμενο ενδιαφέρον των Εβραίων για την [[ελληνική φιλοσοφία]] και την αναζήτησή της για εγκαθίδρυση καθολικών αληθειών που δυνητικά οδηγούσαν στην ιδέα του μονοθεϊσμού, τουλάχιστον υπό την έννοια ότι "όλοι οι θεοί είναι Ένα".