Πρίγκιπας Ανδρέας της Ελλάδας και της Δανίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Diu (συζήτηση | συνεισφορές) μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
→Στρατιωτική σταδιοδρομία: Το παρόν χωρίο ''κοσμεί'' τα Ελληνικά προπαγανδιστικά ιστολόγια. Ελπίζω ότι εδώ αρκεί η περιφραστική αφήγηση. Το έχω γράψει στη σελίδα συζήτησης. Αν υπάρχουν ενστάσεις παρακαλώ αιτιολογήστε. |
||
Γραμμή 32:
Ελαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως αξιωματικός τού Ιππικού και στη συνέχεια στη [[Μικρά Ασία]]. Στις 29 Μαΐου/11 Ιουνίου του 1921 έφτασε στη Σμύρνη ως μέλος του λεγόμενου «Βασιλικού Επιτελείου» των Βαλκανικών Πολέμων, το οποίο αναβίωσε (χωρίς ωστόσο τη συμμετοχή του [[Ιωάννης Μεταξάς|Ιωάννη Μεταξά]]) για προπαγανδιστικούς λόγους και λίγο αργότερα, έχοντας τον βαθμό του υποστράτηγου, ανέλαβε τη διοίκηση της 12ης μεραρχίας<ref>''Ιστορία Ελληνικού Έθνους'', Εκδοτική Αθηνών, Αθήναι 1978, τόμος ΙΕ΄, σελ. 172-173.</ref>. Προήχθη αμέσως σε αντιστράτηγο τον Ιούλιο του 1921. Στις αρχές Ιουλίου με απόφαση του Παπούλα ο αρχηγός του Β΄ Σώματος Στρατού Αρ. Βλαχόπουλος αντικαταστάθηκε από τον πρίγκιπα Ανδρέα χρεώνοντας στον πρώτο την διαφυγή των τουρκικών δυνάμεων από την Κιουτάχεια.<ref name=Κάτσης>Κάτσης Αρίστος, ''Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή'', Εμπειρία εκδοτική, Αθήνα 2008, σελ. 263 </ref> Ως διοικητής του Β΄ Σώματος Στρατού αποφάσισε, παρά την αντίθεση διαταγή του Παπούλα, να εγκαταλείψει τις θέσεις που κατείχε, να μην επιτεθεί στις τουρκικές δυνάμεις και να υποχωρήσει στο Σίβρι.<ref name=Κάτσης2>Κάτσης Αρίστος, ''Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή'', Εμπειρία εκδοτική, Αθήνα 2008, σελ. 279 </ref> Μετά από νέα εντολή του Παπούλα ο πρίγκιπας Ανδρέας πειθάρχησε ακυρώνοντας την μερική μετακίνηση των δυνάμεων που είχε ήδη ξεκινήσει.<ref name=Κάτσης2/>
Πριν τη λήξη της Μικρασιατικής εκστρατείας έφυγε από την Μικρά Ασία και επέστρεψε στην Ελλάδα. Η δράση του το 1921 στη Μικρά Ασία στιγματίστηκε από το συστηματικό κάψιμο τουρκικών χωριών της ενδοχώρας από τον ελληνικό στρατό, τακτική που οι Έλληνες φαντάροι απέδιδαν σε διαταγή του πρίγκιπα Ανδρέα, που ήταν σωματάρχης τους (κάτι όμως που ο ίδιος στα απομνονεύματά του αρνήθηκε).<ref>{{cite book|last=Κωστόπουλος|first=Τάσος|authorlink=Τάσος Κωστόπουλος|title=Πόλεμος και εθνοκάθαρση. Η ξεχασμένη πλευρά μιας δεκαετούς εθνικής εξόρμησης (1912-1922)|pages=121-122|publisher=Βιβλιώραμα|year=2007|ISBN=978-960-8087-66-8}}</ref> Τον Δεκέμβριο του 1921, σε επιστολή του προς τον Ιωάννη Μεταξά, αναφέρεται - ενοχλημένος από τη συντριπτική υπεροχή του βενιζελισμού στη Σμύρνη - μειωτικά προς τους ντόπιους Έλληνες
Μετά την [[Μικρασιατική Καταστροφή]] και την επανάσταση του Πλαστήρα, με διαταγή του Πάγκαλου ο Πρίγκιπας Ανδρέας συνελήφθη στην Κέρκυρα τον Νοέμβριο του 1922 από τον συνταγματάρχη Χρήστο Λούφα και μεταφέρθηκε στην Αθήνα για να δικαστεί από έκτακτο στρατοδικείο. Είχε προηγηθεί η δίκη και η εκτέλεση των έξι, το πρωΐ της [[15 Νοεμβρίου]] 1922. Στη δίκη που ακολούθησε, ο πρίγκιπας Ανδρέας καταδικάσθηκε σε θάνατο με την κατηγορία της αρνήσεως εκτελέσεως διαταγής του αρχηγού της στρατιάς κατά τις μάχες του Σαγγαρίου τον [[Αύγουστος|Αύγουστο]] του [[1921]]<ref>Φύλλο εφημερίδας 'Έθνος' της [[9 Νοεμβρίου]] [[1922]], σελ. 4: "''Η δίκη του πρίγκιπος Ανδρέου. Η κατηγορία - Η αποτυχία του Σαγγαρίου. Βεβαία η παραπομπή του βασιλοπαίδους Ανδρέου εις δίκην... Του αποδίδεται η κατηγορία ότι φέρει την ευθύνην της αποτυχίας της εκστρατείας της Αγκύρας... Στις 26 Αυγούστου του 1921, ως έχων τη διοίκηση του Β΄ Σ.Σ., αρνήθηκε να εκτελέσει τη διαταγή του αρχιστρατήγου και εν-συνεχεία υπέβαλε την παραίτησή του, η οποία δεν εγένετο δεκτή... Πιθανώς η δίκη του πρίγκηπος να είναι μεμονωμένη''"</ref> Η απόφαση όμως δεν εκτελέστηκε από την Επαναστατική Στρατιωτική Κυβέρνηση, λόγω μεσολάβησης της βρετανικής κυβέρνησης, μέσω του Άγγλου πλοιάρχου Τάλμποτ<ref name="ReferenceA">Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμος ΙΕ, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1978, σελ. 259</ref>. Με παρέμβαση του Πάγκαλου το στρατοδικείο του αναγνώρισε το ελαφρυντικό "της τελείας απειρίας περί την διοίκησιν ανωτέρων μονάδων" και τον καταδίκασε στις [[20 Νοεμβρίου]] 1922 στην ποινή της ισόβιας υπερορίας και της διαγραφής από το μητρώο των αξιωματικών<ref name="ReferenceA" /><ref>Φύλλο εφημερίδας 'Έθνος' της [[22 Νοεμβρίου]] 1922, σελ. 4: "''Αγγλικαί κρίσεις δια την καταδίκην του Ανδρέα''"</ref>.
| |||