Κίνηση πλανητών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
→‎Περιφορά πλανητών: η περίοδος πλανήτη δεν ονομάζεται έτος πλανήτη. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στην ορολογία. Δεν έχουμε δικαίωμα να αλλάζουμε ορολογία που έχει εισαχθεί χιλιετίες πριν. Ξενοφών Μουσάς
Xmoussas (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Image:geoz wb en.svg|thumb|290px|Οι τροχιές των πλανητών κατά το Γεωκεντρικό σύστημα πάνω και το Ηλιοκεντρικό σύστημα κάτω]]
Η '''Κίνηση των Πλανητών'''<ref>Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος, τομ.49ος, σελ.272</ref> είναι μία σημαντική ιδιότητα στην αστρονομική παρατήρηση μετά τον προσδιορισμό και την αναγνώριση των [[πλανήτης|πλανητών]]. Η επιστημονική εξήγηση της κίνησης των πλανητών τεκμηριώνεταιδιέπεται σήμερααπό τους Νόμους του Κέπλε. Τεκμηριώνεται βάσει του ηλιοκεντρικού μοντέλου. Πριν την τεκμηρίωσηαναβίωση της ηλιοκεντρικής θεωρίας του Αριστάρχου και των Πυθαγορείων από τον [[Κοπέρνικος|Κοπέρνικο]] το [[1543]], η επικρατούσα θεωρία ήταν η γεωκεντρική θεωρία, η οποία είναι βολική, αφού παρατηρούμε τον ουραν΄΄ο από την Γη.
 
== Τύπος περιφοράς πλανητών του Ηλιακού Συστήματος κατά Κέπλερ ==
 
=== T<sup>2</sup>/R<sup>3 </sup>=c ===
Γραμμή 13:
π.χ. Ερμής: 0,39 AU T<sub>Ε</sub><sup>2</sup>/R<sub>Ε</sub><sup>3 </sup>= 1 → T<sub>Ε</sub><sup>2</sup>=R<sub>Ε</sub><sup>3 </sup>→ Τ<sub>Ε</sub><sup>2</sup>= 0,39<sup>3 </sup>→ Τ<sub>Ε</sub><sup>2</sup>= 0,059 → Τ<sub>Ε</sub>= 0,24 y
==Η επιστημονική θεωρία και η παλαιότερη==
Κατά την παλαιότερη απ΄ αυτές τόσο ο [[Ήλιος]] όσο και οι Πλανήτες πιστεύονταν πως κινούνταν γύρω από τη Γη η οποία και αποτελούσε το κέντρο του κόσμου (του σύμπαντος), εξ ου και η θεωρία αυτή ονομάσθηκε, (Γη + κέντρο), '''γεωκεντρικό σύστημα του κόσμου'''. ΒασικόςΒασικοί εκπρόσωποςεκπρόσωποι αυτής της θεωρίας είναι οι Έλληνες φιλόσοφοι με εξαίρεση τους Πυθαγορίους και ειδικότερα το Αρίσταρχο που ισάγει την ηλιοκεντρική θεωρία. ήταν ο [[Κλαύδιος Πτολεμαίος]].<ref name="ReferenceA">Δ. Κωστάκη - Ν. Χασάπη "Κοσμογραφία" σελ.91</ref><br>
Κατά τη σύγχρονη επιστημονική θεωρία οι Πλανήτες μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και η Γη, κινούνται περί τον Ήλιο, ο οποίος και αποτελεί το κέντρο του πλανητικού συστήματος, εξ ου και η θεωρία αυτή ονομάσθηκε, (Ήλιος + κέντρο), '''ηλιοκεντρικό σύστημα του κόσμου'''. Πιθανώς ο πρώτος που υπέθεσε το ηλιοκεντρικό σύστημα ήταν ο [[Αρίσταρχος ο Σάμιος]] (αν και υπάρχουν μόνο έμμεσες αναφορές ότι κάτι τέτοιο ειπώθηκε από τον αρχαίο μαθηματικό).<ref name="ReferenceA"/>
 
Τo 1543 ο Πολωνός αστρονόμος [[Κοπέρνικος]] ([[1473]]-[[1543]]), τεκμηρίωσε και θεμελίωσεεπανέφερε το ηλιοκεντρικό σύτημα του Αριστάρχου και εδραίωσε επιστημονικά το ηλιοκεντρικό σύστημα.
 
==Οι κινήσεις σύμφωνα με τη σχετικότητα==
Γραμμή 24:
Οι κινήσεις όλων των πλανητών είναι δύο: η '''περιστροφή''' τους, γύρω από τον άξονά τους και η κίνησή τους γύρω από τον [[Ήλιος|Ήλιο]], καλούμενη '''περιφορά''', όπου και ακολουθούν την κίνηση αυτού πλέον ως "σύστημα" μέσα στον [[Γαλαξίας|Γαλαξία]], ([[Ηλιακή μεταβατική περιφορά]] και [[Γαλαξιακή μεταβατική περιφορά]]).<ref name="ReferenceA"/><ref>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια τομ.Κ΄, σελ.264</ref><ref>Χρ. Ντούνης - Α. Δημαράκης "Ναυτιλία - Ναυτικοί υπολογισμοί", σελ.349</ref>
 
===Περιστροφή πλανητών περί άξονα===
Όλοι οι Πλανήτες περιστρέφονται γύρω από τον νοητό άξονά τους. Περισσότερο βραδυκίνητοι είναι ο [[Ερμής (πλανήτης)|Ερμής]] και η [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτη]] των οποίων η περιστροφή γύρω από τον άξονά τους διαρκεί πολλές δεκάδες ημερών. Αντίθετα η [[Γη]] και ο Άρης περιστρέφονται σε 24 ώρες (γήινες). Όλοι όμως οι άλλοιγίγαντες αέριοι πλανήτες εκτός τον [[Πλούτωνας (πλανήτης)|Πλούτωνα]], παρά το τεράστιο μέγεθός τους περιστρέφονται ταχύτατα σε διάστημα μόλις 15 έως 10 ωρών.<br>
Εκτός της Αφροδίτης και του [[Ουρανός (πλανήτης)|Ουρανού]], που περιστρέφονται εξ Α. προς Δ. ([[ανάδρομος φορά]]), όλοι οι άλλοι κινούνται περί του άξονά τους εκ Δ. προς Α. ([[ορθή φορά]]), όπως επίσης και περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο.<br>
Ένεκα της ταχύτητας περιστροφής τους, οι πλανήτες παρουσιάζουν τους πόλους του άξονα περιστροφής τους πεπιεσμένους και αντίθετα φαίνονται εξογκωμένοι στον ισημερινό τους προσδίδοντας έτσι την εικόνα μιας ελαφράς ελλειψοειδούς σφαίρας, (σχετ. [[πλάτυνση πλανητών]]).<br>