Ναπολέων Βοναπάρτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η πρώτη σύγκρουση ανάμεσα στους Γάλλους υπό τον Ναπολέοντα και τον ρωσοπρωσικό στρατό υπό τους Γκέμπχαρντ φον Μπλύχερ και Πιότρ Βίτγκενστεϊν σημειώθηκε στο [[Μάχη του Λούτζεν (1813)|Λούτζεν]] (2 Μαΐου) όπου ο Ναπολέων χάρη στην εξαιρετική τακτική του παρ' όλιγο να συντρίψει τους Συμμάχους. Ωστόσο ο χρόνος δεν ήταν μαζί του και χωρίς ισχυρό ιππικό δεν μπόρεσε να καταδιώξει τους ηττημένους αντιπάλους του οι οποίοι υποχωρούσαν προς την Δρέσδη. Μετά από 19 ημέρες ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ και ο βασιλιάς της Πρωσίας, Φρειδερίκος Γουλιέλμος Γ΄ διέταξαν τους Μπλύχερ και τον Βίτγκενσταϊν να σταματήσουν την γαλλική προέλαση στο [[Μάχη του Μπάουτζεν|Μπάουτζεν]] (20-21 Μαΐου). Εκεί ο Ναπολέων σκόπευε να καθηλώσει τους 100.000 Ρωσοπρώσους στρατιώτες μέχρι ο στρατάρχης Νεΰ με τις δυνάμεις του να καταλάβουν την συμμαχική γραμμή υποχώρησης και να τους υποχρεώσει σε μια αποφασιστική ήττα. Ωστόσο ο Νεΰ μπερδεύτηκε και απέτυχε στην αποστολή που του ανέθεσε ο αυτοκράτορας με αποτέλεσμα οι Σύμμαχοι να υποχωρήσουν και να αποφύγουν και πάλι την ολοκληρωτική ήττα. Ακολούθησε πάλι με αυστριακή μεσολάβηση το σύντομο συνέδριο της Πράγας. Αλλά κατέληξε σε αδιέξοδο. Οι Σύμμαχοι απαιτούσαν την πλήρη εκκένωση της Γερμανίας ενώ σε όλη την ήπειρο οι λαοί εξεγέρθηκαν χρησιμοποιώντας μάλιστα διακηρύξεις της Γαλλικής Επανάστασης. Ωστόσο συμφωνήθηκε ανακωχή επτά εβδομάδων. Ο Ναπολέων σχεδίασε να εκπαιδεύσει τους άπειρους νεοσύλλεκτους και να συγκεντρώσει περισσότερες δυνάμεις. Οι Σύμμαχοι αναδιοργάνωσαν καλύτερα τους στρατούς τους, κινητοποίησαν περισσότερες δυνάμεις ενώ σχεδίαζαν να αποφεύγουν ανοικτές μάχες με τον ίδιο τον Ναπολέοντα και να στραφούν στους στρατάρχες του με σκοπό να αποδυναμώσουν τον γαλλικό στρατό και να συγκεντρώσουν μια τεράστια δύναμη που ο Ναπολέων και όλες οι ικανότητες του δεν θα μπορούσαν να νικήσουν. Τελικά τον Αύγουστο η ανακωχή έληξε και ο πεθερός του Ναπολέοντα, Φραγκίσκος, του επιτέθηκε. Η Βαυαρία επίσης άλλαξε στρατόπεδο. Αυτή τη φορά η Σουηδία με βασιλιά τον πρώην στρατάρχη του Ναπολέοντα, Ζαν Μπατίστ Ζυλ Μπερναντότ, διέθεσε περισσότερες δυνάμεις. Ακόμη η Δρέσδη, που την υπερασπιζόταν ο στρατάρχης Σαιν-Συρ με τις δυνάμεις του, περικυκλώθηκε από 220.000 Συμμάχους υπό τον πρίγκιπα Κάρλ φον Σβάρτσερνμπεργκ. Ωστόσο Ναπολέων έφθασε με ενισχύσεις και παρ'ότι οι δυνάμεις ήταν υποδιπλάσιες σε σχέση με αυτές των συμμάχων, αντεπιτέθηκε. έσπασε τον συμμαχικό κλοιό και ανάγκασε την αριστερή πτέρυγα του Σβάρτσερνμπεργκ να παραδοθεί. Οι απώλειες των Συμμάχων ανήλθαν στις 40.000 στρατιώτες ενώ οι Γάλλοι έχασαν λιγότερους από 10.000 άνδρες. Αυτή ήταν η περίφημη [[μάχη της Δρέσδης]] (26-27 Αυγούστου του 1813) αλλά ο αυτοκράτορας στάθηκε και πάλι άτυχος μιας και ένας φοβερός γαστρικός πόνος τον υποχρέωσε να εγκαταλείψει την μάχη, με αποτέλεσμα να μην έχει την δυνατότητα να ολοκληρώσει την νίκη του. Τα πράγματα χειροτέρευσαν για τους Γάλλους αφού οι Σύμμαχοι ακολουθώντας την στρατηγική του Τράχενμπουργκ νίκησαν τον στρατάρχη Νικολά Ουντινό στη [[μάχη του Γκρόσμπερεν]], τον στρατάρχη Ετιέν Μακντόναλτ στη [[μάχη του Κάτσμπαχ]], τον στρατηγό Ζοζέφ Βαντάμ στη [[μάχη του Κούλμ]] και τον στρατάρχη Μισέλ Νεΰ στη [[μάχη του Ντέννεβιτς]]. Μετά από αυτές τις μάχες, ακολούθησε παύση τριών εβδομάδων, δίνοντας την ευκαιρία στις δύο πλευρές να ανανεώσουν τους στρατούς τους. Επίσης στην Ισπανία ο Ζόζεφ βρισκόταν για τρίτη φορά σε υποχώρηση. Τελικά η αποφασιστική σύγκρουση έλαβε χώρα΄στη [[μάχη της Λειψίας|Λειψία]] (16-19 Οκτωβρίου 1813) ή αλλιώς ''Μάχη των Εθνών''. Εκεί ο Ναπολέων με 190.000 Γαλλογερμανούς και Πολωνούς κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια δύναμη 410.000 στρατιωτών αποτελούμενη από [[Βρετανία|Βρετανικά]], [[Πρωσία|Πρωσικά]], [[Ρωσία|Ρωσικά]], [[Αυστρία|Αυστριακά]] και [[Σουηδία|Σουηδικά]] στρατεύματα. Την πρώτες δύο ημέρες, οι Γάλλοι απέκρουσαν τις συμμαχικές επιθέσεις αλλά νωρίς το πρωί της 18ης Οκτωβρίου λόγω μεγάλων απωλειών αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν προς την Λειψία. Μετά από σφοδρή σύγκρουση οι Σάξονες αυτομόλησαν ενώ ο αυτοκράτορας συνειδητοποίησε πως τα πυρομαχικά του πυροβολικού είχαν σχεδόν εξαντληθεί. Έτσι την 19η ο γαλλικός στρατός υποχώρησε με τάξη. Ωστόσο όταν οι Γάλλοι ακούγοντας τις ζητωκραυγές των Συμμάχων, κατέστρεψαν την γέφυρα του  Έλστερμπριουκ, χωρίς να σκεφτούν, ότι στην πόλη βρίσκονταν η οπισθοφυλακή του γαλλικού στρατού (20.000 στρατιώτες) και υψηλόβαθμοι αξιωματικοί όπως οι στρατάρχες Μαντόναλτ και Νεΰ, μαζί με τον στρατηγό Λοριστόν. Ο Ναπολέων με τα απομεινάρια του στρατού του υποχωρούσαν στην Γαλλία αλλά οι Βαυαροί υπό τον κόμη Μπερντέ προσπάθησαν να του κόψουν την γραμμή υποχώρησης, κοντά στην Φρανκφούρτη, αλλά ηττήθηκαν στην [[μάχη της Χανάου]] (31 Οκτωβρίου 1813).

 

 

===Πόλεμος του Ζ΄ Συνασπισμού===