Κρούγια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 33:
Κατά την άνοδο του εθνικισμού στην Οθωμανική Αυτοκρατορία υπήρξε το πεδίο μάχης διάφορων αντιοθωμανικών εξεγέρσεων, που είχαν επίσης σχέση με την επιβολή νέων φόρων. Το 1906 ο λαός της Κρούγιας εξεγέρθηκε για μια ακόμη φορά κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Βαλής της Σκόδρας, Σαλί Ζεκί Πασάς, έστειλε τέσσερα τάγματα του Οθωμανικού στρατού στην πόλη κατά των εξεγερμένων της Κρούγιας. Μετά από παρατεταμένες συγκρούσεις οι Οθωμανοί επίσημοι προσφέρθηκαν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με τους εξεγερθέντες. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1906 οι ηγέτες της Κρούγιας και οι Οθωμανοί διπλωμάτες συναντήθηκαν στη συνοικία Ταλάιμπε της Κρούγιας για να συζητήσουν το διοικητικό καθεστώς της πόλης, όμως ο Οθωμανικός στρατός υπό το Σεμσί Πασά έσησε ενέδρα στους ηγέτες της εξέγερσης. Στη μάχη που ακολούθησε, και που έγινε γνωστή στην ιστορία από τη συνοικία Ταλάιμπε, σκοτώθηκαν περίπου 30 άνθρωποι, μεταξύ αυτών αμέτοχοι άμαχοι.
Καθόλη την Αλβανική Επανάσταση του 1912, που οδήγησε στη δημιουργία του αλβανικού [[Βιλαέτι|βιλαετίου]] και αργότερα στη [[Αλβανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας|Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Αλβανίας]], η Κρούγια, που καταλήφθηκε στις [[14 Αυγούστου]] ήταν ένα από τα μεγαλύτερα αντιοθωμανικά κέντρα. Το 1914 ο Εσάντ Τοπτάνι, μέλος της διακεκριμένης οικογένειας Τοπτάνι της περιοχής και αξιωματικός του Οθωμανικού στρατού, κατέλαβε την πόλη και την προσάρτησε στη Δημοκρατία της Κεντρικής Αλβανίας, κάνοντάς τη κέντρο του κινήματός του, αλλά τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς ξαναπροσαρτήθηκε από τον Πρενκ Μπίμπ Ντόντα στο Πριγκιπάτο της Αλβανίας. Στις 20 Δεκεμβρίου 1914 οι ντόπιοι αντι-Εσαντιστές, υπό τους Αμπντι Τοπτάνι και Μεχμέτ Γκινάλι, σχημάτισαν την Ενωση της Κρούγιας, που γρήγορα επεξέτεινε την εξουσία της στην κεντρική Αλβανία.
Μετά την [[Ιταλική εισβολή στην Αλβανία]] η χώρα έγινε [[προτεκτοράτο]] του [[Βασίλειο της Ιταλίας|Βασίλειου της Ιταλίας]]. Ο Μουσταφά Μερλίκα-Κρούγια, καταγόμενος από την Κρούγια, που εγινε πρωθυπουργός του νέου καθεστώτος, διέταξε τη δημιουργία μιας δύναμης χωροφυλακλης 300 ανδρών, για την άμυνα της πόλης έναντι των αντιστασιακών ομάδων. Εντούτοις λίγο αργότερα ο αντιστασιακός ηγέτης Αμπάζ Κούπι, επίσης καταγόμενος από την πόλη, σχημάτισε μια από τις πρώτες μόνιμες αντιστασιακές δυνάμεις της Αλβανίας στην Κρούγια και σταδιακά κέρδισε τον έλεγχο της περιοχής. Το 1943 στη συνέλευση του Ταπίζε η Μπαλί Κομπετάρ (εθνικιστική, αντικομμουνιστική και αντιμοναρχική οργάνωση) πρότεινε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Κίνημα (ΕΑΚ) το σχηματισμό προσωρινής αντιστασιακής κυβέρνησης, με πρωτεύουσα την Κρούγια, αλλά η πρόταση αυτή απορρίφθηκε από τους ηγέτες του ΕΑΚ. Στα τέλη του Νοεμβρίου του 1944, τα τελευταία Γερμανικά στρατεύμσατα που ήταν στην περιοχή αποχώρησαν και μπήκαν στην πόλη τα τάγματα του ΕΑΚ.
| |||