Αλκιβιάδης Διαμάντης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Αλκιβιάδης Διαμάντης''' (13 Αυγούστου 1893 [[Σαμαρίνα]] - 9 Ιουλίου 1948 [[Ρουμανία]]),<ref name=":0" /> ήταν βλάχος πράκτορας Ιταλών και Ρουμάνων<ref name="Koutsovl1">Κολτσίδας, 1976, σελ. 115 «...στον πράκτορα των ιταλορουμανικών συμφερόντων Αλκιβιάδη Διαμάντη»[http://books.google.gr/books?id=E7QJAQAAIAAJ&q=%CE%91%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%82&dq=%CE%91%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%80%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B1%CF%82&hl=en&sa=X&ei=55JkU6D_Msq30QXogoGoDg&redir_esc=y]</ref><ref>Βαλκάνιος πραματευτής: Οδοιπορία μνήμης σε Ελληνικές κοινότητες και παροικίες, .Χριστόφορος Ζαφείρης, Εκδ. Εξάντας, 1998, σελ. 97</ref><ref>Ελλάδα και μειονότητες: το σύστημα διεθνούς προστασίας της κοινωνίας των εθνών, Λένα Διβανη, Εκδόσεις Καστανιώτη, [http://books.google.gr/books?id=WRAMAQAAMAAJ&q=%CE%91%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82+1917&dq=%CE%91%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82+1917&hl=en&sa=X&ei=-bxkU-z_N-2M7Abnq4DQBA&ved=0CDsQ6AEwAg1999] «ο διαβόητος τυχοδιώκτης Αλκιβιάδης Διαμάντης, ρουμανοδιδάσκαλος και πράκτορας πότε της ιταλικής και πότε της ρουμανικής...»</ref> ο οποίος συμμετείχε στην προσπάθεια ανακήρυξης αυτόνομου βλάχικου κράτος το 1917 σε χωριά της Πίνδου<ref name="Koutsov2">Κολτσίδας, 1976, σελ. 115 «...Κατά το 1917 θέλησε νά δημιουργήση ανεξάρτητο κρατίδιο στην Πίνδο, αλλά μετά ανεχώρησε για την Αλβανία...»[http://books.google.gr/books?id=E7QJAQAAIAAJ&q=%CE%91%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82+1917&dq=%CE%91%CE%BB%CE%BA%CE%B9%CE%B2%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%94%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82+1917&hl=en&sa=X&ei=-bxkU-z_N-2M7Abnq4DQBA&ved=0CC4Q6AEwAA]</ref> όταν εκπρόσωποί τους ζήτησαν την υποστήριξη της Ιταλίας η οποία εκείνες τις ημέρες είχε καταλάβει την περιφέρεια του Αργυρόκαστρου και είχε παρουσιαστεί και στα χωριά αυτά, σε ελληνικό έδαφος. Σε μερικές περιπτώσεις στη βιβλιογραφία, η οντότητα την οποία ήθελαν να δημιουργήσουν τότε αναφέρεται ως «[[Πριγκηπάτο της Πίνδου]]». Επέστρεψε στη διάρκεια της Κατοχής και το 1941 δημιούργησε οργάνωση βλάχων η οποία υποστήριζε τις ιταλικές και γερμανικές δυνάμεις κατοχής της Ελλάδας και η οποία διαλύθηκε το 1942. Ο ίδιος υπέγραφε ως «Αρχηγός και εκπρόσωπος των Βλάχων της Κάτω Βαλκανικής» και η οργάνωση αυτή αναφέρεται ως [[Λεγεώνα των Βλάχων]] στη νεώτερη βιβλιογραφία. Τον Ιούνιο του 1942 ο Διαμάντης επέστρεψε στη Ρουμανία όπου το 1948 συνελήφθη και πέθανε. Στην Ελλάδα είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τα [[Ειδικά Δικαστήρια ΔοσιλόγωνΔωσιλόγων]].

Τον Ιούνιο του 1942 ο Διαμάντης έφυγε στη Ρουμανία χωρίς να επιστρέψει στην Ελλάδα. Μετά τη λήξη του πολέμου, δικάστηκε ερήμην στα Ειδικά Δικαστήρια ΔοσιλόγωνΔωσιλόγων και καταδικάστηκε δυο φορές σε θάνατο από το Εφετείο της Λάρισας (υπ’ αριθ. 35/1946 και 314/1947 αποφάσεις) και δύο φορές από το Εφετείο Ιωαννίνων (υπ’ αριθ. 9/1948 και 10/1948 αποφάσεις). Στο μεταξύ, μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους κομμουνιστές στη Ρουμανία, συνελήφθη το 1948 και πέθανε λίγους μήνες αργότερα, στις 9 Ιουλίου 1948 όσο βρισκόταν στα χέρια των αρχών.<ref name=":0">[http://www.procesulcomunismului.com/marturii/fonduri/ioanitoiu/dictionar_de/d/dictionard_12.pdf Victimele terorii comuniste. Arestaţi, torturaţi, întemniţaţi, ucişi. Dicţionar D-E, Vol.3: Dicţionar D-E], Lucrare revizuită de dr. Mihaela Andreiovici. Editura Maşina de scris, 2002, p. 73 accessed 03/08/2015</ref>